Πρώτη θέση για την ισότητα

24/10/2005 Πεθαίνει η Ρόζα Παρκς- Η γυναίκα- σύμβολο στον αγώνα κατά του ρατσισμού στις ΗΠΑ

«Οι άνθρωποι λένε ότι δεν παραχώρησα την θέση μου γιατί ήμουν κουρασμένη, δεν είναι αλήθεια. Δεν ήμουν σωματικά κουρασμένη ή περισσότερο κουρασμένη από μια συνηθισμένη μέρα. Όχι, η μόνη κούραση ήταν αυτή του να υποχωρώ.»
Κάποιοι την γνωρίζουν, οι περισσότεροι όμως ίσως απλά να έχουν ακούσει το όνομά της... Ρόζα Παρκς, η Αφροαμερικανή ράφτρα που αρνήθηκε να σηκωθεί και να δώσει την θέση της σε ένα λευκό όπως απαιτούσε ο νόμος περί φυλετικού διαχωρισμού στην Αμερική και έτσι, έγινε με μια της κίνηση σύμβολο του αντιρατσιστικού κινήματος στην Αμερική και σύμβολο αντίστασης όλης της Αφροαμερικανικής κοινότητας.
Η Αμερική του ρατσισμού: Η Παρκς μεγάλωσε σε έναν κόσμο διαχωρισμένο, όπου υπήρχε ο κόσμος των λευκών και ο κόσμος των μαύρων. Στον Αμερικανικό Νότο ο νόμος περί φυλετικού διαχωρισμού ήταν φανερός σε όλες τις πτυχές της ζωής, από τα λεωφορεία ως τα τρένα, τα σχολεία και τα μπαρ, οι νόμοι καθόριζαν διαφορετικά καθίσματα, βαγόνια και χώρους εστιάσης για τους λευκούς και διαφορετικά για τους μαύρους.
Γεννημένη στις 4 Φεβρουαρίου του 1913 στην Αλαμπάμα η Ρόζα βίωσε από μικρή τον κοινωνικό και τον φυλετικό ρατσισμό. Όταν τα λευκά παιδιά πηγαίνανε στο σχολείο με το λεωφορείο, τα παιδιά των έγχρωμων πηγαίνανε με τα πόδια «Έβλεπα κάθε μέρα το λεωφορείο να περνά δίπλα μου…αλλά δεν είχα άλλη επιλογή από το να το δεχτώ. Ήταν τότε που πρωτοκατάλαβα ότι υπάρχει ο κόσμος των λευκών και ο κόσμος ο δικός μας». Η Ρόζα παντρεύτηκε, μετακόμισε στο Μοντογκόμερυ και δούλευε σαν μοδίστρα, ενώ ήταν εθελοντικό μέλος της οργάνωσης ΝΑΑCP (National Association for the Advancement of Colored People) για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Την 1η Δεκεμβρίου του 1955, μετά από μια μέρα δουλειάς, η Ρόζα επιβιβάζεται στο λεωφορείο. Στα λεωφορεία του Μοντγκόμερυ οι έγχρωμοι έπρεπε να κάθονται στις πίσω σειρές που προορίζονταν μόνο για αυτούς, ενώ μπορούσαν να κάτσουν και σε κάποιες θέσεις στην μέση από τις οποίες έπρεπε να σηκωθούν αν στο λεοφωρείο υπήρχε όρθιος λευκός. Επιπλέον οι έγχρωμοι ήταν αναγκασμένοι να μπαίνουν από την μπροστινή πόρτα, ώστε να επικυρώνουν το εισιτήριό του,ς και έπειτα να κατεβαίνουν και να επιβιβάζονται από την πίσω πόρτα, ώστε να μην περνούν μπροστά από τους λευκούς. «Την πρώτη φορά που ανέβηκα σε λεοφωρείο, μια βροχερή μέρα του 43, ο οδηγός απαίτησε να κατέβω και να μπώ από την πίσω πόρτα Καθώς έβγαινα μου έπεσε το πορτοφόλι, κοντοστάθηκα στις θέσεις που προορίζονταν για τους λευκούς και τότε ο οδηγός εξοργίστηκε και με κατέβασε».
Η αρχή της αλλαγής: Εκείνη λοιπόν την μέρα του Δεκεμβρίου, η 42χρονη Ρόζα κάθισε στην πρώτη σειρά που προορίζονταν για τους έγχρωμους πολίτες. Όταν το λεωφορείο γέμισε και 4 λευκοί ήταν όρθιοι, ο οδηγός απαίτησε να αδειάσει η πρώτη σειρά που προοριζόταν για τους έγχρωμους. Η Ρόζα ήταν η μόνη που αρνήθηκε να σηκωθεί. «Γιατί δεν σηκώνεσαι; Δεν νόμιζω ότι πρέπει να σηκωθώ. Άμα δεν σηκωθείς θα αναγκαστώ να φωνάξω την αστυνομία. Τότε να το κάνετε.» Και ο οδηγός Τζέιμς Μπλέικ, ο ίδιος που το 43 την είχε αφήσει στην βροχή, κάλεσε την αστυνομία όπου και την συνέλαβε.
Μετά την αποφυλάκισή της, στις 5 Δεκεμβρίου, αποφασίστηκε να διεξαχθεί μποϊκοτάζ στα λεωφορεία του Μοντγκόμερυ με επικεφαλής την οργάνωση Montgomery Improvement Association (MIA) και τον άγνωστο μέχρι τότε Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, πάστορα εκκλησίας της πόλης. Οι περισσότεροι μαύροι της περιοχής το διάστημα αυτό πήγαιναν στις δουλείες τους και γενικότερα μετακινούνταν είτε με ιδιωτικά αυτοκίνητα, είτε με κάρα και ποδήλατα, είτε με τα πόδια. Επίσης οι μαύροι ταξιτζήδες χρέωναν την κούρσα μόλις 10 σεντς, όσο δηλαδή κόστιζε το εισιτήριο στα λεωφορεία. Όταν αυτό έγινε γνωστό, οι αρχές της πόλης αποφάσισαν να επιβάλλονται πρόστιμα σε όσους χρέωναν την κούρσα λιγότερο από 45 σεντς.
Η συνέχιση του μποϊκοτάζ και η μεγάλη συμμετοχή σε αυτό είχε ως συνέπεια και την αύξηση της συμμετοχής λευκών κατοίκων της πόλης, που ήταν αντίθετοι στην κατάργηση του φυλετικού διαχωρισμού ή πλήττονταν οικονομικά από το μποϊκοτάζ, στο White Citizen's Council. Άτομα που συμμετείχαν στο μποϋκοτάζ έγιναν πολλές φορές στόχος επιθέσεων. Εμπρηστικές επιθέσεις έγιναν και εναντίον των σπιτιών των Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και Ralph Abernathy`s αλλά και εναντίον τεσσάρων εκκλησιών της μαύρης κοινότητας του Μοντγκόμερυ.
Κατά τη διάρκεια του μποϊκοτάζ συνελήφθησαν για παρακώληση συγκοινωνιών 156 άτομα μεταξύ των οποίων και ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Καταδικάστηκε σε πρόστιμο 500$ ή φυλάκιση 386 ημερών. Τελικά έμεινε στη φυλακή δύο εβδομάδες. Ύστερα από το μποϊκοτάζ που κράτησε περισσότερο 381 μέρες, και έφερε τις εταιρείες μεταφορών στα όρια της καταστροφής καθώς το 75% αυτών που χρησιμοποίούσαν λεοφωρεία ήταν έγχρωμοι, το Νοέμβριο του 1956 το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ κήρυξε αντισυνταγματικό το νόμο για το φυλετικό διαχωρισμό. Ήταν η πρώτη νίκη του κινήματος για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα των έγχρωμων πολιτών στην Αμερική ως την ιστορική ομιλία του Κινγκ «Έχω ένα όνειρο» ως την ιστορική νίκη.
Παρόλους τους αγώνες στους οποίους πρωτοστάτησε η Παρκς, αν και αργότερα διαχωρήστηκε από τον Μαρτιν Λούθερ Κινγκ, η ίδια συνέχισε να περνά δυσκολα. Λόγω της δράσης της απολύθηκε από την δουλειά της, το ίδιο και ο άνδρας της, και αναγκάστηκε να μετακομίσει πολλές φορές και να κάνει πολλές και διαφορετικές δουλειές.
Πέθανε το 2005 σε ηλικία 92 χρονών και ήταν η πρώτη γυναίκα που η σωρός της εκτέθηκε στο Καπιτώλιο σε δημόσιο προσκύνημα. Δεν σταμάτησε ποτέ να αγωνίζεται...

Σαν σήμερα

Σαν σήμερα 22 Οκτωβρίου 1937 γεννήθηκε ο Μάνος Λοΐζος

Τα παραμύθια τελειώνουν

Ας τελειώσουν τα παραμύθια. Ξαφνικά είδαν το φως της δημοσιότητας οι αυτοκτονίες εδώ και δυο χρόνια. Η αλήθεια είναι ότι ο αριθμός τους δεν είναι μεγαλύτερος από αυτόν πριν πέντε- έξι χρόνια. Ξαφνικά είδαν ότι οι τιμές στα προϊόντα είναι μεγάλες. Η αλήθεια είναι ότι «φούσκωσαν» μια συγκεκριμένη περίοδο ξαφνικά και από τότε δεν ξεφουσκώνουν γιατί τα καρτέλ καλά κρατούν… Ξαφνικά είδαν ότι η ανεργία καλπάζει. Η αλήθεια είναι ότι η ανεργία ήταν πολλά χρόνια μεγάλη, απλά οι διαδικασίες, κτλπ δεν έδειχναν το πραγματικό ποσοστό. Επίσης η ελπίδα του ρουσφετιού κρατούσε τα στόματα κλειστά. Τώρα δεν υπάρχει ούτε αυτό. Ξαφνικά ανακαλύψανε τα δάνεια. Η αλήθεια είναι ότι τα δάνεια υπάρχουν από τότε που «φούσκωσαν» ξαφνικά οι τιμές, για αντίβαρο. Βεβαίως και επωφεληθήκαν και αυτοί που δεν μπορούσαν να δικαιολογήσουν των εύκολο και δυσανάλογο τους πλουτισμό, περνώντας δάνεια «βιτρίνας» που τα αποπλήρωσαν όμως με μεγάλη ευκολία και ξελάσπωσαν έτσι και από την ρετσινιά της αδικαιολόγητης περιουσίας. Βεβαίως και υπάρχουν και μερικοί ανεγκέφαλοι που θεωρούσαν «ανταγωνιστικό» να πάρουν ένα BMW η Mercedes, μια που το είχε πάρει και ο γείτονας τους- αυτός που όντως τα βαστούσε γιατί τα λεφτά προερχόταν από «κάτω από το τραπέζι» και καλυπτόταν με τα δάνεια «βιτρίνας». Βεβαίως ότι υπάρχουν και οι αφελής που ήθελαν «ένα κεραμιδί πάνω από το κεφάλι τους» και νόμιζαν ότι επί 30 χρόνια η δόση θα μείνει στο ύψους του ενοικίου, οπότε καλύτερα να «αγοράσουν». Τώρα η δόση δεν την καλύπτει ούτε ένας ολόκληρος μισθός… αν και πλήρωσαν 15-20 χρόνια, το σπίτι «τους» ανήκει στην τράπεζα. Υπάρχουν όμως και αυτοί (πολλοί δυστυχώς) που έπαιρναν τα δάνεια για θέρμανση, για κηδείες (όλα αυτά διαφημισμένα από τα ΜΜΕ και από όλες τις τράπεζες), για super-market η απλά  για να αποπληρώσουν τους υπέρογκους τόκους των άλλων δανείων. Όλοι αυτοί βρισκόταν από τότε κάτω από τα όρια της φτώχιας και δεν το (ανα)γνώρισαν. Έστω και αν δεν μίλησαν επειδή «θα έρθουν καλύτερες μέρες και θα γυρίσει ο τροχός», η επειδή αυτό έμαθαν να κάνουν μια ζωή: να κρατήσουν κλειστό το στόμα. Επιπλέον τι μπορούσαν να πουν- ότι ο γείτονας που έχει Mercedes δεν το πήρε και τόσο νόμιμα. Θα του είχαν πει απλά ότι «ζηλεύει» έναν «αυτοδημιούργητο». Το μόνο που του απέμεινε ήταν να δώσει πρότυπο «επιτυχίας» στα παιδιά του, τον «αυτοδημιούργητο» γείτονα και να τους πει: «Να, πάρε παράδειγμα από αυτόν και όχι από τον άλλον τον μ@λ@κ@». (Ο «μ@λ@κ@ς» ήταν αυτός που πάλευε «ρομαντικά» για τα παιδιά των άλλων σαν να ήταν δικά του.) Η αλήθεια είναι ότι τα ΜΜΕ μας έλεγαν με μεγάλη περηφάνια ότι το τραπεζικό ελληνικό σύστημα είναι πρώτος στην Ευρώπη σαν κέρδος και ξεχνάγατε αποβλακωμένοι πως έγινε αυτό το κέρδος και σε ποιανού τις πλάτες. Η αλήθεια είναι ότι χρόνια τώρα ακούγαμε στις τηλεοράσεις «έχω εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη» όλους αυτούς που είχαν να πληρώσουν έναν δικηγόρο που ήταν «μεγάλος» γιατί «γνώρισε πολύ καλά» τον δικαστή. Η αλήθεια είναι ότι «σωτήρες» «αυτόφωροι», η και «ανεξάρτητοι» έγιναν ακριβώς τα τσιράκια των τραπεζιτών.

Η μεγάλη αλήθεια είναι ότι έβαζαν στο περιθώριο έναν πολιτικό που για πρώτη φορά (τουλάχιστον από πότε ζω εδώ) τα έβαλε με όλα αυτά τα κακός κείμενα και ακριβώς στην αποκορύφωση του αγώνα, όταν ήθελε να πληρώσουν και οι τραπεζίτες και οι μεγάλο- φοροφυγάδες.  Έναν πολιτικό που αναγνωρίζεται στο εξωτερικό, εκεί οπού η λέξη ΑΞΙΑ έχει την πρέπουσα βαρύτητα. Η αλήθεια είναι ότι τον φοβούνται ακόμα, γιατί είναι όρθιος και παλεύει για τους Έλληνες από κάθε μετερίζι. Η αλήθεια είναι ότι κανείς μέχρι τώρα δεν έχει δώσει μια συγκεκριμένη πρόταση για το πώς να βγούμε από τον γκρεμό, αλλά με την ανούσια κριτική, η και προδοσία (πρώτα απ’ όλα κατά της Ελλάδας, όπως αποδειχθεί εκ των υστέρων), μας έσπρωχνε ακόμα πιο βαθιά. Η αλήθεια είναι ότι ένας χρόνος τώρα δεν έγινε απολύτως τίποτα για την Ελλάδα και για τους Έλληνες, ούτε καν οι διαδηλώσεις που σάρωσαν πέρσι. Τουλάχιστον όχι εναντίον Ελλήνων πολιτικών που μας κυβερνούν ένα χρόνο τώρα. Απλά υπάρχει μια αντιπολίτευση που έχει την λογική του «ώριμου φρούτου». Όταν θα πέσει, θα τον μαζέψουνε απλά.

Και η δική μου αλήθεια είναι ότι σιχάθηκα να ακούω ότι με το να περιμένεις στον καναπέ να αλλάξει κάτι, η να σε φωνάξει κάποιος, η με το να «ζήσεις τις απλές στιγμές» (που σε κάνουν να νιώθεις μικρός στην ουσία), τα λύνεις όλα. Ότι οι καθαροί βρίσκονται μόνο εκτός κoμμάτων η στα μοναστήρια. Υπάρχουν και εκεί στα κόμματα (έστω και παραγκωνισμένοι) οπού δίνουν την πιο μεγάλη μάχη της ζωής τους, αυτή που έβαλαν προορισμό της ζωής τους. Να φωτίζουν την γη και τους ανθρώπους με την αλήθεια της ψυχής και του μυαλού τους, να τα αλλάξουν όλα. Όπως επίσης σιχάθηκα να ακούσω τους «σωτήρες» να μιλήσουν για καινούργια «άφθαρτα» πρόσωπα, όταν το μόνο που θέλουν είναι να επιβάλουν και πάλι άλλα τσιράκια, που να είναι έτοιμοι να υπακούσουν χωρίς να ρωτάνε, για προσωπική τους αναρρίχηση και μόνο, αυτούς που ακόμα δεν πρόλαβαν και περιμένουν την σειρά τους για «μια από τα ίδια».

Το κλειδί, φίλοι μου, είναι στο να βρούμε και να επιβάλουμε αδιάφθορα πρόσωπα (παλιά η καινούργια δεν έχει σημασία), που να θέλουν με την καρδιά τους και να μπορούν με το πνεύμα τους, αυτούς που την προφορά την κάνουν τρόπο ζωής και όχι ρητορείας. Αυτούς που τους ονομάζατε ρομαντικούς «μ@λ@κες», αυτούς που συνεχίζουν να πιστεύουν σε ένα καλύτερο αύριο για όλους. Όλοι τους ξέρουμε. Είναι αυτοί που παραγκωνιστήκαν με όλους τους τρόπους για να μην φανούν, έτσι ώστε να μην υπάρχει μέτρο σύγκρισης.

Επειδή η αλήθεια είναι μια -μην σας κάνουν πάλι τα παπαγαλάκια (γνωστά η άγνωστα) να την «βλέπετε» από την δική τους οπτική γωνιά. Γιατί έτσι, πραγματικά τελειώνουν, αργά η γρήγορα, όλα τα παραμύθια και όλα θα φανούν σαν ψέμα σε έναν κόσμο δίχως ελπίδα και δίχως φως.

Έτσι απλά

Χρυσαυγίτες χτύπησαν δύο μετανάστες στο Λαύριο

Στη Νεάπολη του Λαυρίου χθες το μεσημέρι, φορτηγό βαν με καλυμμένες πινακίδες σταμάτησε σε πλυντήριο αυτοκινήτων και από μέσα βγήκαν τουλάχιστον 10 άτομα με μπλούζες της Χρυσής Αυγής. Με λοστάρια χτύπησαν άγρια δύο Πακιστανούς που εργάζονταν εκεί, και προκάλεσαν φθορές στην επιχείρηση. Το ένα από τα δύο θύματα τραυματίστηκε σοβαρά και μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο.

  Ευθύνες στην αστυνομία καταλογίζει σε ανακοίνωσή του το Εργατικό Κέντρο Λαυρίου.

Μαρτυρία αναγνώστη που βρέθηκε στο νοσοκομείο και είδε τον τραυματία – δική του και η φωτογραφία του χτυπημένου εργαζόμενου:

«Χθες το απόγευμα, Παρασκευή 5 Οκτωβρίου, γύρω στις 6 το απόγευμα,  έτυχε να βρίσκομαι στα εξωτερικά ιατρεία του Νοσοκομείου Γεννηματά συνοδεύοντας συγγενή μου και είδα έναν συνάνθρωπό μας, Πακιστανικής καταγωγής,  σοβαρά χτυπημένο στο κεφάλι και στο χέρι. Αμέσως κατάλαβα ότι ήταν θύμα ρατσιστικής επίθεσης και πλησίασα για να δω τι συμβαίνει. Τον συνόδευε ένας συμπατριώτης του και 2 άνδρες της ασφάλειας – αυτό το έμαθα αφού τους ρώτησα ποιοί είναι και τι έχει συμβεί. Δεν έλεγαν και πολλά και σκέφτηκα να φωτογραφήσω για να υπάρχουν στοιχεία…. Ενοχλήθηκαν οι ασφαλίτες αλλά εγώ συνέχιζα να ρωτάω και τελικά έμαθα ότι ό άνθρωπος που χτυπήθηκε είχε πάει σε ένα βενζινάδικο και περίμενε τον φίλο του να τελειώσει τη δουλειά για να φύγουν. Ξαφνικά κάποια στιγμή σταματάει ένα φορτηγάκι βαν,  βγήκαν από μέσα πάνω από 5 άτομα με μαύρες μπλούζες που έγραφαν Χρυσή Αυγή -έχω την εντύπωση ό τι είπε ότι κάποιοι φόραγαν και κουκούλες.  Δεν μπόρεσα να  προσφέρω παραπάνω βοήθεια πέρα από ένα μπουκάλι νερό που τους πήγα και αυτό γιατί άρχισαν να με ρωτάνε οι ασφαλίτες ποιος είσαι και πώς λέγεσαι. Τους είπα πως είμαι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ και ότι με ενδιαφέρει να γνωρίζω που θα απευθυνθεί το νομικό τμήμα και να ενημερωθεί για το φασιστικό και ρατσιστικό συμβάν, μου είπαν ότι θα πάρουν οδηγίες από τα κεντρικά και να μου πουν… Εκεί το σταμάτησα».

Για το θέμα εξέδωσε ανακοίνωση το Εργατικό Κέντρο Λαυρίου:

«Το Εργατικό Κέντρο Λαυρίου καταδικάζει την άνανδρη δολοφονική επίθεση σε συναδέλφους μας από μέλη της «Χρυσής Αυγής».

Αυτοί είναι οι Χρυσαυγίτες,  εγκληματίες άνθρωποι της εργοδοσίας, δειλοί, που χτυπάνε ανυπεράσπιστους μετανάστες. Αυτοί είναι που επώαζαν, χρόνια τώρα, στο χώρο του υποκόσμου και εμφανίζονται σήμερα ως δολοφόνοι με την ανοχή του αστικού κράτους.

Σήμερα χτυπάνε τους μετανάστες, αύριο θα χτυπάνε τους Ελληνες, γιατί αυτή είναι η φύση των φασιστών, η βία πάνω στους εργάτες για τη συνέχιση της κερδοφορίας των μονοπωλίων, στο όνομα της καθαρότητας της φυλής.

Ευθύνες βαραίνουν και την αστυνομία, που ενώ έγινε μια δολοφονική επίθεση από συμμορία, με αυτοκίνητο με καλυμμένες πινακίδες, δεν έκανε τίποτα παραπάνω από το να συγκεντρώσει τα στοιχεία από το σημείο του συμβάντος, όταν για να φύγει ένα αυτοκίνητο από το Λαύριο υπάρχουν μόνο δύο δρόμοι και θα μπορούσε κάλλιστα να τους μπλοκάρει και να κάνει τουλάχιστον την προσπάθεια να βρει τους υπεύθυνους της δολοφονικής επίθεσης.

Καλούμε όλα τα σωματεία και τους φορείς της Λαυρεωτικής να πάρουν θέση απέναντι στους φασίστες και να τους καταδικάσουν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, να απομονωθούν από παντού, να εξαφανιστούν.

Τα ΜΑΤ, χτες, χτύπαγαν τους εργάτες των ναυπηγείων, σήμερα οι χρυσαυγίτες τους μετανάστες, ιδού τα δύο άκρα, από τη μια το κεφάλαιο με τους μηχανισμούς του, το αστικό κράτος, το παρακράτος, τους χρυσαυγίτες και από την άλλη οι εργάτες, οι μετανάστες, τα λαϊκά στρώματα που υποφέρουν από την αντιλαϊκή λαίλαπα».
πηγή

Χώρα Θεά

μια χώρα που έχω
βαθιά ερωτευτεί
μια χώρα Θεά,
που μου βάζει φωτιά,
μια χώρα που αρχίζει
εκεί που ο νους σταματά

Βρέθηκε πάπυρος που αναφέρεται στη γυναίκα του Χριστού!

Πάπυρος του 2ου αιώνα μ.χ. (ο οποίος μέχρι τώρα βρισκόταν στην κατοχή ιδιωτικού συλλέκτη) έρχεται να καταρρίψει όλη την χριστιανική κοσμοθεωρία περί σεξουαλικής αποχής, αφού στο ιστορικό κείμενο ο Ιησούς Χριστός αποκαλεί για πρώτη φορά την Μαρία Μαγδαληνή γυναίκα του και άξια να γίνει απόστολός του.

Τα θραύσματα του παπύρου αποκαλύφθηκαν από την καθηγήτρια Karen L. King, ιστορικό του Χριστιανισμού στη Θεολογική Σχολή του Χάρβαρντ. Σύμφωνα με την King, ο διάλογος αυτός είναι το μοναδικό αρχαίο κείμενο όπου αναφέρεται ρητά ότι ο Χριστός είχε σύζυγο.

Το κείμενο περιέχει διάλογο στον οποίο ο Ιησούς αναφέρεται στη σύζυγό του, την οποία ονομάζει Μαρία, λέει η King, όπως γράφει ο Guardian. Το κομμάτι που βρέθηκε στον πάπυρο είναι, σύμφωνα με την ιστορικό του Χάρβαρντ, είναι αντίγραφο Ευαγγελίου, πιθανώς γραμμένο στα ελληνικά τον δεύτερο αιώνα.

Έντονες αντιδράσεις αναμένεται να προκαλέσει στους χριστιανικούς κύκλους ο πάπυρος που μόλις ανακαλύφθηκε και ο οποίος αποδεικνύει ότι ο Ιησούς Χριστός και η Μαρία Μαγδαληνή ήταν πιθανώς ανδρόγυνο.

Η επίμαχη φράση βρίσκεται περίπου στην μέση του κειμένου, εκεί όπου ο Ιησούς φέρεται να λέει «η σύζυγός μου Μαρία». Η King είπε επίσης ότι στο διάλογο, οι μαθητές συζητούν αν η Μαρία είναι άξια και ο Ιησούς συμπληρώνει : «αυτή μπορεί να είναι απόστολος μου».

Γραμμένο σε αρχαία Αιγυπτιακά κοπτικά, το αντικείμενο έχει μελετηθεί διεξοδικά από την Κάρεν Λ. Κίνγκ, ιστορικό του Χριστιανισμού στη Θεολογική Σχολή του Χάρβαρντ, η οποία και ετοιμάζεται να εκδόσει ένα σύγγραμα σχετικά με την ανακάλυψη της.

Σύμφωνα με όσα είπε η Κινγκ στο περιοδικό Smithsonian «Το κομμάτι αυτό παπύρου εγείρει αμφιβολίες σχετικά με το δόγμα της σεξουαλικής αποχής των καθολικών ιερέων βασισμένο στο παράδειγμα του Ιησού Χριστού».

Ταυτόχρονα η επιφανής θεολόγος επιχειρεί να αποθαρύνει την χρήση του εγγράφου για να εμπλουτίσει το βιογραφικό του Ιησού Χριστού, εξηγώντας πως το πιο πιθανό είναι να έχει γραφτεί ένα αιώνα μετά την Σταύρωση στα ελληνικά (και στην συνέχεια να μεταφράστηκε στα κοπτικά).

Το θραύσμα του παπύρου ανήκε σε έναν ιδιώτη συλλέκτη, που παραμένει ανώνυμος, ο οποίος επικοινώνησε με την King για να τον βοηθήσει να το μεταφράσει και να το αναλύσει. Δεν έχουν γίνει γνωστές οι συνθήκες υπό τις οποίες βρέθηκε, αλλά το πιθανότερο, γράφει ο Guardian, είναι πως ανακαλύφθηκε στην Αίγυπτο όπου το ξηρό κλίμα επιτρέπει σε αρχαία γραπτά να διατηρηθούν.

 Η King παρουσίασε την ανακάλυψη στο εξαήμερο Συνέδριο της Ρώμης, οργανωμένο από την La Sapienza University και the Augustinianum institute of the Pontifical Lateran University. Παρόλο που η επίσημη εφημερίδα και το κανάλι ράδιο του Βατικανού καλύπτει το συνέδριο, δεν υπήρχε καμία αναφορά για αυτή την αποκάλυψη.
Η γνησιότητα και η παλαιότητα του εγγράφου επικύρωσαν-μετά από μελέτη-και άλλοι 3 επιστήμονες : Roger Bagnal, παπυρολόγος, διευθυντής στο New York-based Institute for the Study of the Ancient World, AnneMarie Luijendijk, ειδικός σε New Testament and early Christianity στο Princeton University, όπως και η Ariel Shisha-Halevy, καθηγήτρια γλωσσολογίας και αρχαίας κοπτικής γλώσσας στο Hebrew University.
Το έγγραφο ανήκει στην κατηγορία των πιο παλαιών πάπυρων για τον Χρηστό, όπως και τα κρυμμένα Ευαγγέλια (της Μαρίας Μαγδαληνής, του Θωμά, του Φίλιππα), με τα οποία δείχνει να έχει στενούς συνδέσμους.