Πρέπει...

“Πρέπει να καταλάβετε τι σημαίνουν τα Μάρμαρα του Παρθενώνα για μας. Είναι το καμάρι μας. Είναι οι θυσίες μας. Είναι το υπέρτατο σύμβολο ευγένειας. Είναι φόρος τιμής στη δημοκρατική φιλοσοφία. Είναι η φιλοδοξία και το όνομά μας. Είναι η ουσία της ελληνικότητάς μας”, δήλωσε και συμπλήρωσε: “Αν με ρωτήσετε εάν θα ζω όταν τα Μάρμαρα του Παρθενώνα επιστρέψουν στην Ελλάδα, σας λέω πως ναι, θα ζω. Αλλά κι αν ακόμη δεν ζω πια, θα ξαναγεννηθώ”.

Μελίνα Μερκούρη

Γιατί δεν θέλουν δωρεάν στειρώσεις στη Λέσβο ; Ανακοίνωση της “Κιβωτού”

Η ανακοίνωση του Πανελλήνιου Κτηνιατρικού Συλλόγου (βλέπε εδώ) όπως είχαμε προβλέψει  προκαλεί αντιδράσεις.

Η “Κιβωτός”  με  αιχμηρή ανακοίνωσή της λέει τα πράγματα με το όνομά τους….  

Τοπικά συμφέροντα είναι ενάντια στους εθελοντές…!!!!

Διαβάστε επίσης : Μετά την καταγγελία… 30.000 ευρώ για στειρώσεις αδέσποτων ζώων στη Λέσβο

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ  από την ΚΙΒΩΤΟ

«Αιδώς Αργείοι!»: σχετικά με τις στειρώσεις αδέσποτων ζώων από εθελοντές αλλοδαπούς κτηνιάτρους και τη στάση ορισμένων κτηνιάτρων της Λέσβου

Την επόμενη εβδομάδα, και για έναν μήνα, κατόπιν πρόσκλησης της ΚΙΒΩΤΟΥ Μυτιλήνης, θα βρίσκονται στη Λέσβο 15 πτυχιούχοι κτηνίατροι από την Αγγλία, οι οποίοι θα προβούν σε στειρώσεις αδέσποτων ζώων στην Ερεσό, Καλλονή και Μυτιλήνη. Υπολογίζεται ότι θα στειρωθούν περίπου 500 αδέσποτα σκυλιά και γατιά. Όλες αυτές οι στειρώσεις θα είναι δωρεάν, καθώς οι εθελοντές κτηνίατροι  δεν θα πάρουν ούτε ένα ευρώ ως αμοιβή ενώ θα πληρώσουν από την τσέπη τους για τα απαραίτητα φάρμακα/υλικά που θα χρησιμοποιηθούν στις επεμβάσεις.

Την Τρίτη, 26 Ιουνίου 2012, επικοινώνησαν με τον Πρόεδρο της ΚΙΒΩΤΟΥ, κο Τέρπανδρο Παπαθεοδώρου,  οι κτηνίατροι κ.κ. Μ. Τ. και Μ. Π. για να συζητήσουμε, όπως ανέφεραν, για την έλευση των εθελοντών κτηνιάτρων. Στη συνάντηση ήταν παρούσα και η κα Μιράντα Κοπτερού, Δημοτική Σύμβουλος και Πρόεδρος της 5μελούς Επιτροπής του Δήμου Λέσβου για τα αδέσποτα ζώα.

Σε αυτή τη συνάντηση, οι κ.κ. κτηνίατροι ζήτησαν από την ΚΙΒΩΤΟ να ματαιώσει τις δωρεάν στειρώσεις των αδέσποτων γιατί, όπως υποστήριξαν, «δεν έχει ακολουθηθεί η προβλεπόμενη διαδικασία για τη χορήγηση άδειας». Τόνισαν ότι αυτό που τις ενδιαφέρει είναι «να διασφαλίζεται η υγεία και ευζωία των αδέσποτων ζώων». Επίσης μας προειδοποίησαν ότι αν προχωρήσουμε στις δωρεάν στειρώσεις των αδέσποτων, θα μας καταγγείλουν στην Αστυνομία (σ.σ. η καταγγελία συνεπάγεται αυτόφορο και επιβολή προστίμου).

Αρχικά, ως ΚΙΒΩΤΟΣ, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε δημόσια τις εν λόγω κυρίες κτηνιάτρους, αλλά και όσους άλλους κτηνιάτρους της Λέσβου αυτές τυχόν εκπροσωπούν, καθώς μας έδωσαν μία ακόμα ευκαιρία να διαπιστώσουμε το διαρκές και ειλικρινές «ενδιαφέρον» τους για την «υγεία και την ευζωία» των αδέσποτων ζώων του τόπου μας. Ένα «ενδιαφέρον» που το γνωρίζει ο κάθε συμπολίτης μας ο οποίος έτυχε να τρέξει στο κτηνιατρείο με ένα χτυπημένο ή άρρωστο αδέσποτο ζώο και η πρώτη ερώτηση που του γίνεται είναι «ποιος θα με πληρώσει για να δω τι έχει το ζώο;». Ένα «ενδιαφέρον» που το ξέρουν καλά οι φιλοζωικές ομάδες του νησιού μας, στις οποίες δεν προσφέρθηκε ΠΟΤΕ ούτε ΜΙΑ εντελώς δωρεάν στείρωση αδέσποτου.  Ένα «ενδιαφέρον» που το διαπίστωσε πρόσφατα και ο Δήμος Λέσβου, όταν ο Κτηνιατρικός Σύλλογος Λέσβου έδωσε προσφορά 120 ευρώ για κάθε στείρωση αδέσποτου ζώου- τα οποία μάλιστα θα καταβάλλονται προκαταβολικά!

Επίσης, θα θέλαμε να ενημερώσουμε τους πολίτες της Λέσβου ότι, όσον αφορά το κομμάτι της νομιμότητας, οι κυρίες κτηνίατροι κάνουν λάθος: θα ακολουθηθούν όλες οι προβλεπόμενες διαδικασίες ενώ αύριο η ΚΙΒΩΤΟΣ θα ενημερώσει την Εισαγγελία Λέσβου για την Ελληνική & Ευρωπαϊκή νομοθεσία σχετικά με το καθεστώς διεξαγωγής δωρεάν στειρώσεων από εθελοντές στην Ελλάδα. Επιπλέον, σε πανελλαδικό επίπεδο, έχει ήδη ζητηθεί η παρέμβαση του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και του Συνηγόρου του Πολίτη για να αποσαφηνιστεί η κατάσταση.

Κλείνοντας, θα θέλαμε να κάνουμε δύο επισημάνσεις, και καλούμε όποιον συμφωνεί με αυτές να τις προσυπογράψει δημόσια:

(1)   Πρώτον, το πρακτικό μέρος. Η εθελοντική εργασία των αλλοδαπών κτηνιάτρων θα βοηθήσει να αντιμετωπιστεί κάπως, έστω και βραχυπρόθεσμα, ο υπερπληθυσμός των αδέσποτων ζώων στη Λέσβο. Και αυτό θα γίνει ΕΝΤΕΛΩΣ δωρεάν, ενώ για το αντίστοιχο έργο οι κ.κ. κτηνίατροι της Λέσβου ζητούν, βάσει της προσφοράς που κατέθεσαν στο Δήμο Λέσβου, περίπου 60 χιλιάδες ευρώ (500 ζώα x 120 ευρώ).

(2)   Δεύτερον, και κατά την άποψή μας σημαντικότερο: το να απειλείς να καταγγείλεις τη δουλειά εθελοντών κτηνιάτρων οι οποίοι προσπαθούν να ανακουφίσουν τον πόνο αυτών των δύστυχων αδέσποτων ζώων, είναι ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΟ, ακόμα και αν έχεις άγνοια του νόμου, ακόμα και αν θες να βγάλεις μερικές χιλιάδες ευρώ παραπάνω, εκμεταλλευόμενος την ευαισθησία και τις τσέπες των φιλόζωων. Για την ακρίβεια, δεν είναι απλώς αδικαιολόγητο, είναι ΑΝΗΘΙΚΟ! Είναι το ίδιο με ένα εστιατόριο που απειλεί να καταγγείλει τα συσσίτια της Εκκλησίας για τους απόρους, με ένα νοσοκομείο που απειλεί να καταγγείλει τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα επειδή περιθάλπει τους ανασφάλιστους, με ένα πολυκατάστημα που απειλεί να καταγγείλει τον Ερυθρό Σταυρό επειδή δίνει ρούχα στους πρόσφυγες. Είναι, πολύ απλά, ντροπή και μόνο να σκεφτείς μια τέτοια ενέργεια, πόσο μάλλον να την εκστομίσεις!

Θα θέλαμε να ενημερώσουμε τους πολίτες της Λέσβου ότι, σε συνεννόηση με τους αρμόδιους φορείς και ακολουθώντας κάθε προβλεπόμενη και νόμιμη διαδικασία, οι στειρώσεις των αδέσποτων ζώων από τους εθελοντές αλλοδαπούς κτηνιάτρους θα διεξαχθούν όπως έχουν προγραμματιστεί. Ελπίζουμε ότι όσοι θεωρούν πώς θίγονται τα συμφέροντά τους από αυτή τη δράση θα αναλογιστούν καλύτερα ποιο είναι το πραγματικό διακύβευμα και θα αναθεωρήσουν τη στάση τους. Είναι επιτέλους ώρα να αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες που του αναλογούν.

• Για τον Σύλλογο Μέριμνας Αδέσποτων Ζώων «H Κιβωτός» Μυτιλήνης, Τέρπανδρος Παπαθεοδώρου, Πρόεδρος και Νικολέττα Κουκουρουβλή, Γραμματέας

Συμφωνώντας με τις επισημάνσεις της ΚΙΒΩΤΟΥ, το κείμενο προσυπογράφουν:

• Βάσω Καζλάρη, Πρόεδρος, Φιλοζωικός Σύλλογος Λέσβου «Ο Παν»
• Μιράντα Κοπτερού, Δημοτική Σύμβουλος Λέσβου & Πρόεδρος της Πενταμελούς Επιτροπής Διαχείρισης Αδέσποτων Ζώων Δήμου Λέσβου.

http://lesvosnews.net/2012/07/02/5-367/

Η γνώση είναι ακριβή

Το τρακτέρ ενός αγρότη ξαφνικά σταμάτησε. Όλες οι προσπάθειες του αγρότη και τον γειτόνων του να διορθώσουν τη βλάβη απέβησαν άκαρπες. Τελικά φώναξε τον τεχνίτη, ο οποίος εξέτασε το τρακτέρ, δοκίμασε τη μίζα, τον κινητήρα, μετά πήρε ένα σφυρί και χτύπησε με δύναμη το κινητήρα στο πάνω μέρος, και … ω, θαύμα! ο κινητήρας άρχισε να δουλεύει.
Όταν ο τεχνίτης έδωσε στον αγρότη τον λογαριασμό, εκείνος αγανακτισμένος είπε:
- Πώς! θέλεις 100 ευρώ για ένα χτύπημα με σφυρί;
- Όχι! για το χτύπημα με το σφυρί εγώ ζήτησα μόνο 1 ευρώ, τα υπόλοιπα 99 τα ζήτησα γιατί γνώριζα πού έπρεπε να χτυπήσω.

περισσοτερα...

... ευχαριστώ

Καθώς στεκόταν μπρος στην τάξη της την Ε' δημοτικού, την πρώτη ημέρα του σχολείου η κυρία Τζοβάννα είπε στα παιδιά ένα ψέμα. Όπως οι περισσότερες δασκάλες, κοίταξε τους μαθητές της και είπε ότι τους αγαπούσε όλους το ίδιο.

Αλλά αυτό ήταν αδύνατον, διότι εκεί στην μπροστινή σειρά, βυθισμένο στο κάθισμά του ήταν ένα μικρό αγόρι, ο Μάνος Μανούσας... Η κυρία Τζοβάννα είχε παρακολουθήσει τον Μάνο την προηγούμενη χρονιά και είχε προσέξει ότι ο Μάνος δεν έπαιζε καλά με τα άλλα παιδιά. Τα ρούχα του ήταν τσαλακωμένα. Πάντα φαινόταν ότι χρειαζόταν μπάνιο. Και ο Μάνος μπορούσε να είναι πολύ δυσάρεστος.

Στο σχολείο που δούλευε η κυρία Τζοβάννα έπρεπε να επιθεωρήσει του κάθε μαθητού το ιστορικό. Άφησε του Μάνου το ιστορικό να το διαβάσει τελευταίο. Όταν όμως διάβασε το ιστορικό που έγραφαν οι προηγούμενες δασκάλες έμεινε έκπληκτη!

Η δασκάλα της Α' δημοτικού έγραφε: «Ο Μάνος είναι ένα φωτεινό παιδί με έτοιμο πάντα το χαμόγελο. Κάνει τις εργασίες του σωστά και προσεγμένα, και έχει καλούς τρόπους. είναι χαρά να τον έχουμε κοντά μας».

Η δασκάλα της Β' δημοτικού έγραφε: «Ο Μάνος είναι άριστος μαθητής. Αγαπητός από τους συμμαθητές του, αλλά φαίνεται προβληματισμένος εξ αιτίας της μητέρας του που έχει μια ανίατη ασθένεια, η ζωή στο σπίτι θα είναι δύσκολη».

Η δασκάλα της Γ' δημοτικού έγραφε: «Ο θάνατος της μητέρας του ήταν πολύ σκληρός και οδυνηρός για αυτόν. Προσπαθεί να κάνει καλά τις εργασίες του, αλλά ο πατέρας του δε δείχνει πολύ ενδιαφέρον. Η ζωή του σπιτιού σύντομα θα τον επηρεάσει εάν δε παρθούν ορισμένα μέτρα».

Η δασκάλα της Δ' δημοτικού έγραφε: «Ο Μάνος έχει αποσυρθεί και δεν δείχνει ενδιαφέρον για το σχολείο. Δεν έχει πολλούς φίλους και πολλές φορές κοιμάται στην τάξη».

Διαβάζοντας όλα αυτά η κυρία Τζοβάννα κατάλαβε το πρόβλημα και ντράπηκε πολύ για τον εαυτό της. Αισθάνθηκε ακόμη χειρότερα, όταν οι μαθητές της της έφεραν χριστουγεννιάτικα δώρα. Όλα ήταν διπλωμένα σε πολύχρωμα χαρτιά με ωραίους φιόγκους, εκτός από του Μάνου. Το δώρο του ήταν άγαρμπα διπλωμένο σε μια καφετιά χοντρή σακούλα του μανάβη. Η κυρία Τζοβάννα δυσκολεύτηκε να το ανοίξει εν μέσω των

άλλων δώρων. Μερικά παιδιά άρχισαν να γελάνε όταν έβγαλε από τη σακούλα ένα βραχιόλι που λείπανε μερικές από τις ψεύτικες αδαμάντινες χάντρες και ένα μπουκάλι ένα τέταρτο γεμάτο άρωμα. Αλλά έπνιξε τα γέλια των μαθητών καθώς είπε θαυμαστικά πόσο όμορφο ήταν το βραχιόλι φορώντας το στο χέρι της και βάζοντας μερικές σταγόνες στον καρπό του χεριού της.

Ο Μάνος έμεινε λίγο παραπάνω στο σχολείο στο σχόλασμα για να πει «κυρία Τζοβάννα σήμερα μυρίζατε όπως ακριβώς μύριζε η μαμά μου». Όταν έφυγαν τα παιδιά έκλαιγε για περίπου μισή ώρα. Από εκείνη την ημέρα η κυρία σταμάτησε να διδάσκει ανάγνωση, γραφή και αριθμητική. Έδειχνε ιδιαίτερη προσοχή στο Μάνο. Καθώς δούλευε μαζί του το μυαλό του ζωντάνευε. Όσο πιο πολύ τον ενθάρρυνε τόσο πιο γρήγορα ανταποκρινόταν. Έως το τέλος του χρόνου ο Μάνος είχε γίνει ένα από τα πιο έξυπνα παιδιά της τάξης του, και παρόλο το ψέμα ότι θα αγαπούσε όλα τα παιδιά το ίδιο η κυρία Τζοβάννα ευνοούσε τον Μάνο ιδιαίτερα.

Μετά από ένα χρόνο βρήκε ένα σημείωμα κάτω από την πόρτα της. Ήταν από τον Μάνο. Της έλεγε ότι ακόμη ήταν η καλύτερη δασκάλα που είχε ποτέ στη ζωή του. Πέρασαν έξι χρόνια πριν πάρει άλλο σημείωμα από τον Μάνο. Της έγραφε ότι τελείωσε το Λύκειο και ήταν τρίτος στην τάξη του, και ότι ακόμη ήταν η καλύτερη δασκάλα που είχε ποτέ στη ζωή του.

Μετά τέσσερα χρόνια πήρε άλλο ένα σημείωμα που της έλεγε ότι παρόλο που τα πράγματα ήταν αρκετά δύσκολα κατάφερε να επιμείνει και να συνεχίσει τις σπουδές του, και ότι σύντομα θα αποφοιτούσε από το πανεπιστήμιο με τις μεγαλύτερες διακρίσεις. Την διαβεβαίωνε ότι αυτή ήταν η πιο αγαπητή δασκάλα που είχε σε όλη του την ζωή.

Πέρασαν ακόμη τέσσερα χρόνια και έφτασε ακόμα άλλο ένα γράμμα. Αυτή τη φορά εξηγούσε ότι αφού πήρε το δίπλωμά του αποφάσισε να προχωρήσει πιο πολύ και να κάνει διδακτορικό. Στο γράμμα εξηγούσε ότι αυτή παρέμεινε η πιο καλή και αγαπητή δασκάλα που είχε ποτέ στη ζωή του. Μα τώρα το όνομά του ήταν πιο μακρύ Dr. Εμμανουήλ Σ. Μανούσος.

Η ιστορία δεν τελείωνε εκεί. Υπήρξε ακόμη ένα γράμμα εκείνη την άνοιξη. Ο Μάνος της ανακοίνωνε ότι είχε γνωρίσει μια υπέροχη κοπέλα την οποία θα παντρευόταν. Της εξηγούσε ότι ο πατέρας του είχε πεθάνει πριν μερικά χρόνια και αναρωτιόταν αν θα συμφωνούσε να παραβρεθεί στο γάμο και να καθόταν στη θέση της μητέρας του γαμπρού. Βεβαίως η κυρία Τζοβάννα δέχτηκε. Μαντέψτε! Στο γάμο φορούσε εκείνο το βραχιόλι που της είχε δωρίσει κάποια Χριστούγεννα - χρόνια πίσω. Ναι, εκείνο το βραχιόλι που έλειπαν οι αδαμάντινες πέτρες. Και βεβαιώθηκε ότι φορούσε το ίδιο άρωμα που θυμόταν ότι φορούσε η μητέρα του Μάνου στα τελευταία τους Χριστούγεννα μαζί.

Όταν συναντήθηκαν αγκαλιάστηκαν με στοργή. Ο κύριος Μανούσος ψιθύρισε στο αυτί της κυρίας Τζοβάννας «Σας ευχαριστώ κυρία Τζοβάννα που πιστεύατε σε μένα. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που με κάνατε να νιώθω σπουδαίος και μου δείξατε πως εγώ μπορούσα να διαφέρω».

Η κυρία Τζοβάννα με δάκρυα στα μάτια ψιθύρισε: «Μάνο μου λάθος κατάλαβες. Εσύ ήσουν που δίδαξες σε εμένα πώς να διαφέρω. Δεν ήξερα πώς να διδάσκω μέχρι που σε γνώρισα».

ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΟΤΑΝ...

Ρώτησα ένα παιδί ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ και μου απάντησε:
ΑΓΑΠΗ είναι όταν ένα κουτάβι σε γλύφει στο πρόσωπο..
Γέλασα αλλά το παιδί συμπλήρωσε....

ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΟΤΑΝ ΤΟ ΕΧΕΙΣ ΑΦΗΣΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΟΛΗ ΜΕΡΑ..!!♥

Σε ένα χωριό...

Σε ένα χωριό δεν έβρεχε για πολύ καιρό και οι κάτοικοί του  υπέφεραν από την ανομβρία.. Τα χωράφια τους κόντευαν να ξεραθούν και τα ζώα τους να πεθάνουν από τη δίψα. Αποφάσισαν τότε όλοι, να κάνουν μια λιτανεία για να προσευχηθούν στο Θεό και να τον παρακαλέσουν να ρίξει βροχή. Μαζεύτηκαν λοιπόν την άλλη μέρα όλοι έξω από την πόλη, σε ένα συγκεκριμένο χωράφι για να αρχίσουν την λιτανεία. Και τότε ο ιερέας του χωριού έδειξε ένα μικρό παιδί και είπε:
-Αυτό το μικρό παιδί είναι το μόνο που πιστεύει πραγματικά.
Ήταν το μόνο που κρατούσε ομπρέλα ενώ όλοι οι υπόλοιποι είχαν έρθει με άδεια χέρια.

Το σπουργίτι και η κότα

Έπιασαν κουβέντα το σπουργίτι και η κότα. Το σπουργίτι καθόταν πάνω σε έναν πέτρινο φράχτη, ενώ η κότα περπατούσε κάτω.
- Δεν βαρέθηκες, μόνο να περπατάς και να τσιμπάς; ρώτησε το σπουργίτι. Ξέχασες πως κάποτε μπορούσες και να πετάς;
- Και τώρα μπορώ! προσβλήθηκε η κότα. Πήρε φόρα, άνοιξε να φτερά της και με πολλές δυσκολίες πήδηξε πάνω στο φράχτη, και μετά είπε:
- Για πες μου, εσύ δε βαρέθηκες να πηδάς και να πετάς, ξέρεις τι ωραία είναι στο κοτέτσι; Η νοικοκυρά πάντα βάζει κόκκους στο τάγιστρο, τσιμπάς όσο θέλεις.
Ξαφνικά φύσησε δυνατός αέρας και η κότα άρχισε γρήγορα να κουνάει τα φτερά της, όμως δεν κατάφερε να κρατηθεί πάνω στο φράχτη και έπεσε κάτω. Ενώ το σπουργίτι, άνοιξε τα φτερά του, έκανε ένα μικρό κύκλο και ξανά έκατσε πάνω στο φράχτη.
- Τώρα βλέπεις, είπε στην κότα, παρ' όλο που είσαι μεγάλη και δυνατή, στη ζωή σου ελπίζεις μόνο στο τάγιστρο. Ήθελες γαντζωμένη να στηρίζεσαι πάνω στον πέτρινο φράχτη, ενώ εγώ στηρίζομαι μόνο στα δικά μου φτερά και στη ζωή μου έχω μόνο ένα στήριγμα, τον εαυτό μου.