Το λουλούδι της ειλικρίνειας

Τον 3ο αιώνα ένας πρίγκιπας από τις βόρειες περιοχές της Κίνας επρόκειτο να στεφθεί αυτοκράτορας της χώρας. Για να γίνει η στέψη όμως έπρεπε να παντρευτεί.
Αποφάσισε να διοργανώσει ένα διαγωνισμό ανάμεσα στα κορίτσια της αυλής για να βρει ποια από αυτές θα ήταν άξια να γίνει σύζυγός του.
Την επόμενη μέρα ανακοίνωσε ότι θα.....
δεχόταν όλα τα κορίτσια της αυλής και ότι θα ξεκινούσε ενας διαγωνισμός.
Μια ηλικιωμένη εργαζόμενη στην αυλή άκουσε τα περί διαγωνισμού και στενοχωρήθηκε πολύ. Ήξερε πως η κόρη της έτρεφε μια βαθειά αγάπη για τον πρίγκιπα. Είπε τα νέα στην κόρη της και ξαφνιάστηκε όταν την άκουσε να λέει πως σκόπευε να παραβρεθεί στην τελετή.
- Κόρη μου τι θα πας να κάνεις; Ύπάρχουν άλλες με πλούτη και ομορφιά στην αυλή.
Βγάλε από το μυαλό σου αυτή την σκέψη είναι καθαρή τρέλα
Το κορίτσι απάντησε :
- Όχι καλή μου μανούλα δεν τρελάθηκα. Ξέρω ότι ποτέ δεν θα με επιλέξουν. Ξέρω ότι δεν θα είμαι η νικήτρια του διαγωνισμού, αλλά θα έχω την ευκαιρία να είμαι έστω για μερικές στιγμές κοντά στον πρίγκιπα και αυτό μου αρκεί.
Όταν το κορίτσι έφτασε στο παλάτι όλα τα κορίτσια της αυλής ήταν εκεί με τα ωραιότερα φορέματά τους και τα ακριβότερα κοσμήματα.! Τελικά ο ίδιος ο πρίγκιπας ανακοίνωσε την έναρξη του διαγωνισμού:
- Θα δώσω σε κάθε μια από σας ένα σπόρο. Όποια από σας σε 6 μήνες μου φέρει ένα όμορφο λουλούδι, θα επιλεγεί για σύζυγός μου και μελλοντική αυτοκράτειρα της Κίνας.
Η πρόταση του πρίγκιπα ήταν σε απόλυτη συμφωνία με τις βαθιές παραδόσεις του λαού του, που έδινε τεράστια αξία στη γνώση της καλλιέργειας της γης…
Ο καιρός περνούσε και όπως η νέα ήξερε από καλλιέργεια της γης και κηπουρική, έβαζε όλης της την υπομονή και την τρυφερότητα στο σπόρο της. Ήξερε πως αν η ομορφιά του λουλουδιού της, έφτανε στο ίδιο ύψος με την αγάπη της για τον πρίγκιπα, δεν θα είχε άλλες έγνοιες για τα αποτελέσματα του διαγωνισμού.
Πέρασαν 3 μήνες και τίποτα δεν είχε φυτρώσει παρόλο που η νέα είχε δοκιμάσει όλες τις μεθόδους που ήξερε. Μέρα τη μέρα έβλεπε το όνειρό της να απομακρύνεται αλλά ένοιωθε την αγάπη της πιο βαθιά…. Οι 6 μήνες πέρασαν και τίποτα δεν είχε φυτρώσει. Ξέροντας πως είχε πραγματικά προσπαθήσει με αφοσίωση, ανακοίνωσε στη μητέρα της ότι παρά το λυπηρό αποτέλεσμα, θα πήγαινε στο παλάτι την καθορισμένη μέρα. Ήξερε πως δεν έχει καμιά ελπίδα αλλά η ιδέα να είναι έστω και μερικές στιγμές με τον πρίγκιπα της αρκούσε.
Την καθορισμένη μέρα πήγε στο παλάτι με τη γλάστρα της άδεια. Οι υπόλοιπες κοπέλες ήταν εκεί με γλάστρες που είχαν υπέροχα λουλούδια σε διάφορα χρώματα και σχήματα το ένα πιο όμορφο από το άλλο.
Η νέα ήταν έκπληκτη από την ομορφιά τόσων λουλουδιών.
Αφού ο πρίγκιπας πέρασε δυο φορές μπροστά από κάθε κοπέλα ανακοίνωσε τα αποτελέσματα του διαγωνισμού. Η νικήτρια του διαγωνισμού ήταν η κόρη της φτωχής. Αυτή θα γινόταν σύζυγός του.
Όλοι ήταν έκπληκτοι με την απόφαση του. Κανείς δεν είχε καταλάβει την απόφαση του. Ο πρίγκιπας τους εξήγησε:

-Η νέα αυτή είναι η μόνη άξια να γίνει σύζυγός μου και αυτοκράτειρα, γιατί ήταν η μόνη που καλλιέργησε και έφερε εδώ το λουλούδι της ειλικρίνειας, γιατί οι σπόροι που σας μοίρασα ήταν όλοι στείροι. Η ειλικρίνεια και η τιμιότητα είναι όπως ένα λουλούδι που έχει γίνει με φως και έτσι μπορεί να φωτίζει τους γύρω του, χαρίζοντας κυρίως το φως σε αυτούς που την «καλλιεργούν».

Καλό Πάσχα!

Και Καλή Ανάσταση!

Πέμπτη 5 Απριλίου - Ραδιομαραθώνιος Αγάπης UNICEF για τον Εμβολιασμό των Παιδιών

Εκεί οπού τα παιδιά δεν μιλάνε για μέλλον, οι γονείς δεν σκέπτονται καριέρες, εκεί όπου δεν υπάρχουν καν σκουπίδια, ούτε ελπίδα… είναι στο χέρι μας να την δώσουμε. Όσο λεγόμαστε άνθρωποι. Ας ξεπεράσουμε τα όρια μας βοηθώντας συνανθρώπους που βρίσκονται σε μεγαλύτερη ανάγκη. “Η πιο επίμονη και επείγουσα ερώτηση στη ζωή είναι: «τι κάνεις για τους άλλους;” Martin Luther King Αγαπητέ φίλε, αγαπητή φίλη, Αν ταξιδέψουμε νοερά, οι περισσότεροι από εμάς θα θυμηθούμε ότι δεν ήταν πάντα ευχάριστη η διαδικασία του εμβολιασμού... αυτό που αγνοούσαμε τότε, αλλά γνωρίζουμε σήμερα, είναι ότι λίγα δυσάρεστα δευτερόλεπτα είναι αυτά που κάνουν τη διαφορά ανάμεσα στο θάνατο και τη ζωή. Περισσότερα από 19 εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο μένουν απροστάτευτα λόγω έλλειψης εμβολίων. Η λύση είναι απλή και φθηνή, ο πλήρης εμβολιασμός τους, που κοστίζει στις φτωχές χώρες περίπου 20 ευρώ. Η Ελληνική Εθνική Επιτροπή της UNICEF για την υποστήριξη των προγραμμάτων εμβολιασμού των παιδιών πραγματοποιεί μεγάλο Ραδιομαραθώνιο, ώστε να σωθούν χιλιάδες παιδικές ζωές. Σας χρειαζόμαστε δίπλα μας, ακόμα και αυτή τη δύσκολη για κάθε οικογένεια περίοδο, για να βοηθήσουμε τα παιδιά που δεν έχουν ευθύνη για το παρόν τους και αγωνίζονται για να έχουν μέλλον, σε κάθε σημείο του πλανήτη μας. Πως μπορείτε να στηρίξετε το έργο της UNICEF για τα παιδιά: Καλώντας το Τηλέφωνο Προσφορών του Ραδιομαραθώνιου 801 500 12345 (από σταθερό τηλέφωνο στο οποίο απαντά άνθρωπος της UNICEF). Δωρεές με SMS: στείλτε κενό μήνυμα στο 54234 (χρέωση 1,23ευρώ με το ΦΠΑ) - ισχύει έως και την Κυριακή 8 Απριλίου. Από σταθερό ΟΤΕ: Καλέστε 901 11 17 17 17 (αυτόματη χρέωση 3,68ευρώ με το ΦΠΑ) ανά κλήση. Μέσω internet: στο www.unicef.gr Οποιαδήποτε δωρεά, μικρή ή μεγάλη, βοηθάει στην προστασία των παιδιών από τις ασθένειες που απειλούν τη ζωή τους και το μέλλον τους. Με εκτίμηση, Ηλίας Λυμπέρης Γενικός Διευθυντής
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ UNICEF - Ανδρ. Δημητρίου 8 & Τζ. Κέννεντυ 37, 161 21 Καισαριανή Τηλεφωνικό Κέντρο: 210 72 55 555, Φαξ: 210 72 52 555, 210 72 35 555
	ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ UNICEF - Ανδρ. Δημητρίου 8 & Τζ. Κέννεντυ 37, 161 21 Καισαριανή Τηλεφωνικό Κέντρο: 210 72 55 555, Φαξ: 210 72 52 555, 210 72 35 555

H ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΝΙΚΟΛΑ ΘΕΛΕΙ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΑΣ… (ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ)

Παρακαλούμε όπως κοινοποιήσετε την συγκινητική επιστολή του πατέρα του μικρού Νικόλα, σε όσο περισσότερους μπορείτε. Η άμεση ανταπόκρισή μας, θα σώσει το 4χρονο αγγελούδι…

Ονομάζομαι Ιωάννης Παναγιωτόπουλος. Είμαι ο πατέρας του Νικόλα, ενός παιδιού τεσσάρων ετών και με αυτή μου την επιστολή θα ήθελα να σας ενημερώσω για τον λόγο που ζητάω την συμπαράσταση και υποστήριξη σας…

Ο Νικόλας, γεννήθηκε στις 31 Μαΐου 2008 μ ε βαριάς μορφής καρδιοπάθεια (τετραλογία Fallot). Νοσηλευόμενος και υποστηριζόμενος φαρμακευτικά, έφτασε πέντε μηνών οπότε και έκανε την πρώτη επέμβαση στη καρδιά στο νοσοκομείο παίδων Αγία Σοφία τον Νοέμβριο του 2008…

Μόλις πέντε μήνες αργότερα, σε ηλικία έντεκα μηνών, κρίθηκε άμεσα αναγκαίο να κάνει και δεύτερη εγχείρηση για να κρατηθεί στη ζωή…

Έτσι, τον Μάιο του 2009,μία εξειδικευμένη ομάδα Γερμανών χειρουργών, εφαρμόζοντας μία ειδική τεχνική αντιμετώπισης της συγκεκριμένης πάθησης, χειρούργησε με μεγάλη επιτυχία στο Ιατρικό Αθηνών την μικρή καρδούλα του Νικόλα, και κατάφεραν να διορθώσουν σημαντικά πάσχοντα τμήματα της, αφήνοντας μόνο μια μικρή στένωση στο κάτω μέρος της βαλβίδας χαρίζοντάς του εκ νέου, το χαμόγελο και το όνειρο για ζωή.

Σήμερα, τρία χρόνια μετά, η καρδιά του άρχισε να τον προδίδει και πάλι. Η μικρή στένωση μεγάλωσε, έφραξε κατά 70% υποβαλβιδικά την κύρια βαλβίδα και ο μικρός Νικόλας καλείται να μπει και πάλι άμεσα στο χειρουργείο και να αφήσει κυριολεκτικά την καρδιά του και τις ελπίδες του για ζωή στα χέρια των χειρουργών.

Πριν προλάβει να σβήσει το τέταρτο κεράκι γενεθλίων του, κινδυνεύει να σβήσει εκείνος… Προτού μάθει τι είναι ζωή, κινδυνεύει να την χάσει…

Η επέμβαση που απαιτείται, είναι κρίσιμη, λεπτή και συγκεκριμένη. Η εδώ χειρουργική της αντιμετώπιση οδηγεί με σχεδόν μαθηματική ακρίβεια σε συνεχείς και επαναλαμβανόμενες εγχειρήσεις ανοιχτής καρδιάς κατά τακτά χρονικά διαστήματα, για αντικατάστασης βαλβίδας, για όσα χρόνια τουλάχιστον, ο Νικόλας θα έχει το κουράγιο και το σθένος να το αντέχει…

Για να αντιμετωπιστούν όλα αυτά λοιπόν, ζητάω την συμπαράστασή σας. Να μπορέσω να πάω τον Νικόλα στη Γερμανία, σε μια μονάδα εξειδικευμένη στην πάθηση του, ώστε να χειρουργηθεί από την ίδια ομάδα γιατρών που του έσωσε την ζωή κι από τον ίδιο χειρουργό που άγγιξε πριν τρία χρόνια την καρδούλα του και της έδωσε ξανά κτύπο…

Εάν μπορείτε να χαρίσετε κάποιες ελπίδες επιβίωσης στον Νικόλα, αν πιστεύετε πως το δικαίωμα της ζωής είναι δικαίωμα του καθ’ ενός από εμάς και είστε σε θέση να βοηθήσετε ώστε να το αποκτήσει και εκείνος, αν θέλετε το βράδυ που κοιμάται να μπορεί και ο Νικόλας να ονειρευτεί το αύριο, που σήμερα, για εκείνον δεν υπάρχει, βοηθείστε τον, βοηθείστε μας…

Με ιδιαίτερη εκτίμηση και ένα τεράστιο Ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου (αν και το ουσιαστικό ευχαριστώ,ευχή και επιθυμία μου είναι,να σας το πει ο ίδιος,γυρνώντας υγιής από αυτό το ταξίδι ζωής),

Ιωάννης Παναγιωτόπουλος

Τηλ. επικοινωνίας: 6932273892

Λογαριασμός E.Τ.Ε : 150/980560-52 (Παναγιωτόπουλος Νικόλαος)
IBAN: GR9101101500000015098056052
BIC: ΚΩΔ.SWIFT ΤΡΑΠΕΖΑΣ (BIC) ETHNGRAA

Υπάρχει σχετική σελίδα στο Facebook, για να τη δείτε κάντε κλικ εδώ: www.facebook.com/giatonNikola

Δεν υπάρχει, ούτε θα υπάρξει ποτέ θρησκεία ανώτερη απ' την αλήθεια

«Δεν υπάρχει, ούτε θα υπάρξει ποτέ θρησκεία ανώτερη απ' την αλήθεια.»-Ιησούς Χριστός.

Ένας άνθρωπος όλη τη ζωή του έψαχνε τον Θεό.
Μια φορά στο όνειρό του είδε πως βρέθηκε στον παράδεισο. Εκεί είδε ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων. Όταν ρώτησε, γιατί μαζεύτηκε τόσο κόσμος, του είπαν ότι σήμερα είναι τα γενέθλια του Θεού. Ο άνθρωπος ευλόγησε τη μοίρα του: επιτέλους θα βλέπει με τα μάτια του τον Θεό! Στάθηκε στην άκρη του δρόμου και ανυπόμονα κοιτούσε τον δρόμο. Ξαφνικά άρχισαν να παίζουν οι φανφάρες και εμφανίστηκε μια πομπή, όπου πάνω σ' ένα άσπρο άλογο καθόταν ένας πολύ σπουδαίος άνθρωπος. Πίσω του ακολουθούσε μια μεγάλη συνοδεία. Ο άνθρωπος ρώτησε τον διπλανό του:
- Είναι ο Θεός;
- Όχι, είπε ο διπλανός, είναι ο Κρίσνα.
Δεν πρόλαβε να περάσει η πρώτη συνοδεία, εμφανίστηκε η επόμενη.
- Είναι ο Θεός; ξανά ρώτησε ο άνθρωπος.
- Όχι, είναι ο Βούδας, ήταν η απάντηση.
Μετά πέρασαν οι πολυάριθμες συνοδείες του Χριστού, του Μωάμεθ και πολλών άλλων προφητών. "Πότε θα περάσει ο Θεός", σκεφτόταν ο άνθρωπος και με απορία έβλεπε πως λιγοστεύει το πλήθος, πως η φανφάρες σταμάτησαν να παίζουν και τελικά ο άνθρωπος έμεινε μόνος πάνω στον δρόμο.
Ο άνθρωπος ήταν έτοιμος να φύγει όταν στον δρόμο εμφανίστηκε ένας σεμνός και ευπαρουσίαστος γέροντας πάνω σ' ένα άσπρο άλογο. Και δεν τον συνόδευε κανένας…
Ο άνθρωπος τον ακολούθησε και μετά με έκπληξη κατανόησε πως είναι ο Θεός. "Κανένας σ' αυτό το Σύμπαν δεν είναι τόσο μοναχικός όσο ο Θεός!" Μετά τον πλησίασε και ρώτησε:
- Κατάλαβα, είσαι ο Θεός. Όμως γιατί είσαι τόσο μοναχικός.
Τα μάτια του Θεού δάκρυσαν και είπε:
- Όλοι οι άνθρωποι πήγανε πίσω απ' αυτούς που πέρασαν μπροστά σου και κανένας δεν έμεινε μαζί μου. Μαζί μου έμειναν μόνο εκείνοι, οι λίγοι, που δεν ακολουθούν κανένα.

Όταν...

Μια φορά ο Βούδας περνούσε με τους μαθητές του από ένα χωριό όπου ζούσαν εχθροί του Βουδισμού. Οι κάτοικοι του χωριού βγήκαν από τα σπίτια τους, περικύκλωσαν τον Βούδα και τους μαθητές του και άρχισαν να τους προσβάλουν. Οι μαθητές ήταν έτοιμοι να τους αποκρούσουν αποφασιστικά και μερικοί απαντούσαν με οργή, όμως η παρουσία του Βούδα τους έκανε να συγκρατηθούν. Η αντίδραση του Βούδα τους έφερε σε αμηχανία, όταν γύρισε στους μαθητές του και τους είπε:
- Με απογοητεύσατε. Αυτοί οι άνθρωποι κάνουν αυτό που θεωρούν σωστό. Είναι οργισμένοι, λογαριάζουν πως είμαι εχθρός της θρησκείας τους, των ηθικών αξιών. Αυτοί οι άνθρωποι με βρίζουν κι αυτό είναι φυσικό. Αλλά γιατί θυμώσατε εσείς; Γιατί επιτρέψατε σ' αυτούς τους ανθρώπους να σας χειρίζονται; Τώρα είστε εξαρτημένοι άνθρωποι. Μήπως δεν είστε ελεύθεροι;
Οι κάτοικοι του χωριού δεν περίμεναν τέτοια αντίδραση. Ήταν αμήχανοι και ησύχασαν. Μέσα στην ησυχία ο Βούδας γύρισε στους χωρικούς και τους είπε:
- Τελειώσατε; Αν δεν είπατε όλα αυτά που θέλατε να μου πείτε, θα έχετε τη δυνατότητα να τα εκφράσετε, όταν θα επιστρέψουμε.
Οι άνθρωποι του χωριού βρισκόταν σε πλήρη αμηχανία και τον ρωτήσανε:
- Μα εμείς σε προσβάλλαμε, γιατί δε θυμώνεις μαζί μας;
- Είστε ελεύθεροι άνθρωποι και αυτό που κάνατε είναι δικαίωμά σας. Κι εγώ είμαι ελεύθερος άνθρωπος και κανένας δε μπορεί να προκαλεί την αντίδρασή μου, κανένας δε μπορεί να έχει επίδραση πάνω μου, κανένας δε μπορεί να χειριστεί τα αισθήματά μου. Η αντίδρασή μου προέρχεται από την εσωτερική μου κατάσταση. Και τώρα, θα ήθελα να σας πω κάτι. Οι κάτοικοι του χωρίου που είναι δίπλα στο δικό σας, μας χαιρέτησαν και μας έφεραν λουλούδια, φρούτα, διάφορα γλυκίσματα. Όμως εγώ τους είπα: "Ευχαριστώ, αλλά εμείς έχουμε φάει ήδη. Σας παρακαλώ, κρατήστε τα για τον εαυτό σας με την ευλογία μου. Εμείς ποτέ δεν κουβαλάμε μαζί μας τροφή." Τώρα ρωτάω εσάς: "Τι έπρεπε να κάνουν με αυτά που μου έδωσαν, ενώ εγώ τα επέστρεψα πίσω;"
Ένας άνθρωπος από το πλήθος, είπε:
- Νομίζω πως τα πήρανε πίσω στα σπίτια τους και τα έδωσαν στις οικογένειές τους.
Ο Βούδας χαμογέλασε και είπε:
- Δεν ξέρω τι θα κάνετε με τις δικές σας προσβολές και ύβρεις. Απλά, εγώ δεν τις δέχομαι. Όταν εγώ απορρίπτω τα φαγητά, τότε τα παίρνουν πίσω. Τι θα κάνετε τώρα εσείς; Εγώ απορρίπτω τις προσβολές σας, γι' αυτό κι εσείς πάρτε τις ύβρεις στα σπίτια σας και κάντε τις ό,τι θέλετε.

Η τυφλή γυμνάστρια που κλέβει καρδιές

Διαβάστε την ιστορία της 13χρονης Λόλα Γουόλτερς, της τυφλής Αμερικανίδας γυμνάστριας που δεν επέτρεψε στη φύση να την απομακρύνει από το πάθος της.

Όσο υπέροχη κι αν είναι η ενόργανη γυμναστική, δεν παύει να είναι ένα επικίνδυνο άθλημα. Πόσο μάλλον όταν ο αθλητής αγωνίζεται δίχως να βλέπει.

Και δεν εννοούμε να έχει δεμένα τα μάτια, αλλά να μην βλέπει καθόλου. Εδώ μπαίνει στο καρέ η 13χρονη Λόλα Γουόλτερς, η τυφλή γυμνάστρια για την οποία μιλάει ολόκληρη η Αμερική εδώ και λίγες μέρες.

Η Λόλα πάσχει από τη νόσο Νυστάγμους. Διαθέτει περιορισμένη όραση, ωστόσο ό,τι μπορεί να δει... τρεμοπαίζει και έτσι δεν μπορεί να υπολογίσει την απόσταση ή να συγκεντρωθεί.

Αυτό δεν στάθηκε εμπόδιο για την Μπεθ Γουόλτερς, τη μητέρα της Λόλα, την οποία υιοθέτησε όταν η μικρή γυμνάστρια ήταν δύο ετών από ένα ορφανοτροφείο στη Βουλγαρία, να επιτρέψει στην κόρη της να ασχοληθεί με τον αθλητισμό και να κυνηγήσει το όνειρο της.

Η Λόλα είναι εξαιρετική σε όλα τα όργανα της ενόργανης γυμναστικής. Κι αν στο έδαφος τα πράγματα ίσως είναι ευκολότερα, όμως στη δοκό ισορροπίας ο βαθμός δυσκολίας ανεβαίνει αν λάβουμε υπόψη πως το μήκος της δοκού δεν ξεπερνάει τα 10 εκατοστά.

Το επισημαίνει και η ίδια που έκλεψε την παράσταση σε αγώνες στο Λονγκ Μπιτς "είναι αρκετά δύσκολο να περπατήσει κάποιος στη δοκό, πόσο μάλλον να πηδήξει και να κάνει ρόδα, οπότε όταν αρχίζω να βλέπω δύο δοκούς αντί για μια, τότε πρέπει να συγκεντρωθώ και να σταθώ στα πόδια μου. Όσο για τους ασύμμετρους ζυγούς συνήθισα πλέον, οπότε γνωρίζω την απόσταση της μιας μπάρας από την άλλη και πόσο πρέπει να πηδήξω για να βρεθώ εκεί".

Η ίδια δεν ζητάει διαφορετική αντιμετώπιση από τους κριτές. Το αντίθετο μάλιστα! "Οι περισσότερες αντίπαλοι μου δεν γνωρίζουν πως είμαι λίγο διαφορετική. Και θέλω να μείνει έτσι. Αν δεν γνωρίζουν το μυστικό μου, οι κριτές δεν θα με βαθμολογήσουν διαφορετικά".

Η Λόλα δεν θα μπορέσει να αγωνιστεί ποτέ στους Ολυμπιακούς Αγώνες και η γυμναστική δεν συμπεριλαμβάνεται στο πρόγραμμα των Παραολυμπιακών Αγώνων.  Θέλει να γίνει προπονήτρια σε παιδιά όταν μεγαλώσει.

 

Από την «μοναδική ηλεκτρονική σελίδα για τους παραολυμπιακούς αγώνες» όπως λένεοι ίδιοι ΕΔΩ