«Το μέλλον ανήκει σε αυτούς που πιστεύουν στην ομορφιά των ονείρων τους.» Ελιονορ Ρούσβελτ
Σάββατο 9 Ιανουαρίου 2010
Aπάνθρωπη Aντιμετώπιση, ενώ εμείς προετοιμαζόμασταν για τις γιορτές
Aπάνθρωπη Aντιμετώπιση
19/12/2008
Αφαίρεσαν το ρολόι της ΔΕΗ λόγω οφειλών
Την οργή και την έντονη αγανάκτησή της εκφράζει η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (Ε.Σ.Α.μεΑ.) για την απάνθρωπη στάση της ΔΕΗ Ρόδου απέναντι σε οικογένεια αποτελούμενη από μια ηλικιωμένη γυναίκα, ένα παιδί με πρόβλημα όρασης κι έναν 19χρονο τετραπληγικό, με πλήρη εξάρτηση από οξυγόνο που λειτουργεί με ρεύμα.
Η ιστορία έχει ως εξής: Η οικογένεια που ζει με το προνοιακό επίδομα των 400 ευρώ της ηλικιωμένης γυναίκας δεν είχε τη δυνατότητα να εξοφλήσει οφειλές ύψους 924 ευρώ. Έτσι, αποφασίστηκε η αφαίρεση του ρολογιού της ΔΕΗ από το σπίτι, αφήνοντας τον 19χρονο χωρίς την απαραίτητη για τη ζωή του παροχή οξυγόνου.
Την αδιανότητη αυτή ενέργεια έρχεται να συμπληρώσει η άρνηση της ΔΕΗ να δεχτεί το ποσό των 550 ευρώ που κατόρθωσε να συγκεντρώσει ο Σύλλογος Ατόμων με Αναπηρία της Ρόδου για να βοηθήσει την οικογένεια εξοφλώντας το υπόλοιπο (424 ευρώ) του οφειλόμενου λογαριασμού κατόπιν διακανονισμού εντός δεκαημέρου.
Η Συνομοσπονδία και σύσσωμο το αναπηρικό κίνημα καταγγέλλουν την ξεδιάντροπη αυτή ενέργεια, σε μια περίοδο που η κρίση καταφέρνει αδυσώπητα χτυπήματα στις οικογένειες με μέλη άτομα με αναπηρία. Καλούμε την πολιτεία να πάρει θέση εδώ και τώρα και να παρέμβει προκειμένου να βρεθεί λύση στο πρόβλημα της οικογένειας της Ρόδου. Σε διαφορετική περίπτωση, κρίνεται η αξιοπιστία της ίδιας της ελληνικής πολιτείας και των εκπροσώπων της, αφού τίθεται ευθέως σε κίνδυνο της ζωή ενός 19χρονου παιδιού με τετραπληγία.
Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε με τον Πρόεδρο του Συλλόγου ΑμεΑ της Ρόδου και μέλος του Γενικού Συμβουλίου της Ε.Σ.ΑμεΑ., κ. Μανώλη Ζηδιανάκη στο κινητό τηλέφωνο 6949 738191
Από ΕΔΩ.
Παρασκευή 15 Μαΐου 2009
ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΩΡΟ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΑΣ
"Ο μικρός Στέλιος 3 ετών ( οικογένεια Κοτανίδη ) που αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα υγείας (στο κεφάλι), θα χρειαστεί τις επόμενες ημέρες να μεταβεί στο Λονδίνο για άμεση λεπτή επέμβαση. Ο μικρός Στέλιος έχει σοβαρό πρόβλημα υγείας και είναι μέλος ασπρόμαυρης οικογένειας και όσοι μπορούμε πρέπει να βοηθήσουμε αυτό το παιδί.
Η ανάγκη του για χρήματα στην οικογένεια είναι τεράστια . Σαν μια μικρή προσπάθεια βοηθειας και από την πλευρά μας εκτός από ποσό που θα καταθέσει ο σύνδεσμος αλλά και η εκπομπή PAOK SUPPORTERS γιατί πάνω από όλα πρέπει σε τέτοιες στιγμές να είμαστε ευαίσθητοι , καλούμε όσους μπορούν να βοηθήσουν την οικογένεια για να μεταβεί ο Στέλιος στο Λονδίνο.
Μπορείτε να καταθέσετε οποιοδήποτε χρηματικό ποσό στον παρακάτω λογαριασμό:
Εθνική Τράπεζα: 235/495655-98 Koτανίδης Δημήτριος
Σήμασια δεν έχει τι ποσό θα καταθέσει ο καθένας , αλλά η ανθρώπινη κίνηση και η ευαισθητοποίηση του καθενός μας !!!
Μέσω της εκπομπής PAOK SUPPORTERS θα δοθούν και περισσότερες πληροφορίες στον κόσμο αλλά και από την οικογένεια του παιδιού !!!
http://www.fcpaok.gr//index.php?option=com_content&task=view&id=1649&Itemid=108
Από το opateras
Δεν έχει σημασία αν είστε ΠΑΟΚ η άλλη ομάδα. Αρκεί η ανθρωπιά. Προσωπικά είμαι Εθνική Ελλάδος. (σ. μου)
Δευτέρα 13 Απριλίου 2009
ΜΙΑ ΑΘΩΑ ΨΥΧΗ ΕΚΠΕΜΠΕΙ SOS
Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2009
ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΑΠΟ ΚΟΥΝΙΑ!!!
ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΑΠΟ ΚΟΥΝΙΑ!!!
«Βουλγαρικά... κεφάλια!»
“Ισχύουν ή όχι τα χωροταξικά κριτήρια για το σε ποιο σχολείο θα πάει ένας μαθητής; Φαίνεται πως η απάντηση είναι ξεκάθαρα «όχι», αν το ερώτημα αφορά αλλοδαπό μαθητή. Οκτάχρονος υπήκοος Βουλγαρίας, εδώ και μια βδομάδα τώρα άγεται και φέρεται μεταξύ δύο σχολείων της βόρειας πλευράς της Μυτιλήνης, αφού το σχολείο, που βρίσκεται λίγες δεκάδες μέτρα από το σπίτι του μαθητή δηλώνει πως δεν έχει χώρο να τον… δεχθεί.
Αναλυτικότερα, παρά το ισχύον μία τριετία τώρα καθεστώς χωροταξικής κατανομής των μαθητών στην πόλη της Μυτιλήνης, όπου φοιτούν σε σχολείο ανάλογα με τη διεύθυνση κατοικίας τους, εδώ και λίγες μέρες μαθητής της Γ΄ τάξης, που ήρθε από μετεγγραφή από δημοτικό σχολείο χωριού της Λέσβου, δεν μπορεί να… ριζώσει σε τάξη. Αρχικά ο μικρός γράφτηκε στο σχολείο της περιοχής του, απ’ το οποίο το σπίτι του - όπως προαναφέραμε - απέχει μόλις μερικές δεκάδες μέτρα. Μετά όμως από δυο μέρες φοίτησης εκεί, η διεύθυνση του σχολείου απευθύνθηκε στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, ζητώντας να βρεθεί άλλο σχολείο για τον οκτάχρονο Βούλγαρο.
«Εμείς - μας είπε η διευθύντρια του συγκεκριμένου δημοτικού σχολείου - για το καλό του παιδιού, απευθυνθήκαμε στη διεύθυνση τονίζοντας πως είμαστε ένα πολυπληθές σχολείο, με 23 ήδη παιδιά στη Γ΄ τάξη, όταν άλλα σχολεία έχουν 15 ή 16 μαθητές στην ίδια τάξη. Ούτε υποδείξαμε σχολείο, ούτε αρνηθήκαμε να δεχθούμε το μαθητή, τον οποίο μάλιστα απ’ την πρώτη στιγμή γράψαμε και στο ολοήμερο σχολείο. Η διεύθυνση αποφάσισε για την καλύτερη φοίτηση του μαθητή να πάει σε άλλο σχολείο, με σαφώς λιγότερο αριθμό μαθητών. Άλλωστε η μητριά του παιδιού δεν έφερε αντίρρηση, δεν μας είπε ότι δεν τη βολεύει το άλλο σχολείο.»
Αν δεν ήταν αλλοδαπός;
«Επειδή στο ένα σχολείο επικρατεί το αδιαχώρητο - σημείωσε ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, Παναγιώτης Σάλτας - αποφασίσαμε να πάει ο μαθητής σε άλλο δημοτικό, ομοίως κοντά στο σπίτι του, με μικρότερο αριθμό μαθητών στη Γ΄ τάξη.»
Παρά όμως τον «αντικειμενικό» λόγο που επικαλείται ο κ. Σάλτας, όπως και η διευθύντρια του σχολείου, για την παρέκκλιση απ’ τη χωροταξική κατανομή, εκπαιδευτικοί καταγγέλλουν πως δε θα είχε τεθεί θέμα απομάκρυνσης του μαθητή απ’ το πρώτο σχολείο, αν δεν ήταν αλλοδαπός.
Στο νέο σχολείο που εγγράφηκε, και ήδη απ’ την προηγούμενη Πέμπτη πηγαίνει ο μαθητής, δε φαίνεται να δημιουργήθηκε απολύτως κανένα πρόβλημα. Πρόβλημα όμως έχει ο μικρός μαθητής, που αναγκάζεται να μετακινείται μέσα σε κεντρικούς δρόμους, μόνος του, εφόσον οι γονείς του εργάζονται, για να πηγαίνει και να επιστρέφει απ’ το σχολείο, διανύοντας μια σοβαρή απόσταση. Κι όλα αυτά όταν τα άλλα παιδιά της γειτονιάς του, οι συνομήλικοι και φίλοι του δεν αναγκάζονται να «ταξιδεύουν» καθημερινά σχεδόν ένα χιλιόμετρο δρόμο για να μάθουν γράμματα. Όλα αυτά γιατί στην Ελλάδα του 2009, ίσως κάποιοι είναι λιγότερο ίσοι απ’ τους υπολοίπους και δε «χωράνε» σε μια τάξη με 23 μαθητές. Όλα αυτά σε μια γειτονιά στη βόρεια Μυτιλήνη που αν μη τι άλλο βίωσε τη φτώχεια, την προσφυγιά, την προσπάθεια της επιβίωσης…”
άρθρο της Μαρίνας Πολλάτου
Emprosnet 17/02/2009