Μικροκομματικά παιχνίδια της Ν.Δ με το βλέμμα στραμμένο στις κάλπες

ΨΗΦΟΣ ΟΜΟΓΕΝΩΝ: Μικροκομματικά παιχνίδια της Ν.Δ με το βλέμμα στραμμένο στις κάλπες - Δήλωση Γ. Παπακωνσταντίνου
11.02.2009

Το κείμενο εδώ.

Γ. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: Καλό μεσημέρι. Το δίλημμα που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες πολίτες είναι πολύ απλό: είτε θα συνεχίσουμε αυτό τον αυτοκαταστροφικό κατήφορο που έχει πάρει η χώρα, είτε θα αποκτήσει η χώρα μια κυβέρνηση σοβαρή και αξιόπιστη, μια κυβέρνηση προσηλωμένη στο να λύνει τα προβλήματα του πολίτη. Αυτή τη στιγμή, η χώρα μας πορεύεται χωρίς πυξίδα. Χθες, περίπου 40 μέρες μετά την έναρξη του έτους, ο δανεισμός του ελληνικού Δημοσίου έχει φτάσει τα 18,5 δις ευρώ, με άλλα λόγια, είναι κοντά στο μισό του δανεισμού που προϋπολογίζεται για όλο το χρόνο. Η ανεργία αυξάνεται αλματωδώς. Από όλη την Ελλάδα, υπάρχουν ειδήσεις απολύσεων, κλεισίματος εργοστασίων, καταστημάτων. Η μόνη που δεν το αντιλαμβάνεται αυτό είναι η κυβέρνηση, με τις επίσημες στατιστικές και τα στοιχεία της. Ο πληθωρισμός, ενώ έχει πέσει επειδή έχουν πέσει οι διεθνείς τιμές του πετρελαίου, επειδή έχουν πέσει οι διεθνείς τιμές σε πρώτες ύλες, δεν φαίνεται να επηρεάζει το καλάθι της νοικοκυράς, δεν φαίνεται να επηρεάζει τις τιμές σε βασικά είδη, τα οποία με το μειωμένο εισόδημά του ο Έλληνας πολίτης προσπαθεί να αγοράσει. Και βέβαια, σε κρίσιμους τομείς, όπως είναι η παιδεία, όπως είναι η υγεία, δεν προχωρά απολύτως τίποτε. Μια συζήτηση από μηδενική βάση στην παιδεία, όταν φωνάζουν οι ελλείψεις στα σχολεία και στην υγεία! Έχουμε το φαινόμενο, μια συλλογική σύμβαση, η οποία έχει υπογραφεί από όλα τα μέρη, να έρχεται στη Βουλή με αλλοιωμένα νούμερα. Αυτή είναι η σημερινή κατάσταση. Είναι η κατάσταση μιας κυβέρνησης, που ασχολείται με τη διάσωση των μελών της. Εναι η κατάσταση μιας κυβερνητικής παράταξης, τα μέλη της οποίας κάθε μέρα στην τηλεόραση εκτοξεύουν ο ένας εναντίον του άλλου κατηγορίες. Είναι η κατάσταση μιας κυβέρνησης, που αφήνει τη χώρα απροστάτευτη απέναντι στη μεγάλη κρίση την οποία διερχόμαστε.

………

Τη στιγμή που γίνονται όλα αυτά, τη στιγμή που η οικονομία είναι σε κρίση, η κυβέρνηση επιλέγει να παίξει πάλι μικροκομματικά παιχνίδια, με το βλέμμα στην κάλπη. Μετά από τη συζήτηση για τον εκλογικό νόμο, η νέα συζήτηση, η οποία άνοιξε χθες, είναι η συζήτηση για την ψήφο των ομογενών.

Τι σημασία έχει αν η κυβέρνηση ξέρει πάρα πολύ καλά, ότι χρειάζεται 200 ψήφους στη Βουλή, για να περάσει ο νόμος για την ψήφο των ομογενών, που αποτελεί εξειδίκευση του Συντάγματος, όταν γνωρίζει ότι δεν μπορεί και δεν πρέπει να επαναφέρει τον ίδιο νόμο, που τα υπόλοιπα κόμματα απέρριψαν πριν από λίγο καιρό; Παρ' όλα αυτά, φέρνει τον ίδιο νόμο.

Η θέση του ΠΑΣΟΚ είναι απολύτως καθαρή: δεν θα συμφωνήσουμε σε ένα νόμο, ο οποίος δεν κατοχυρώνει την πραγματική αντιπροσώπευση των ομογενών. Δεν θα συμφωνήσουμε σε ένα νόμο, όπου δεν συμπεριλαμβάνεται η επιστολική ψήφος, η οποία εξασφαλίζει την ευρεία συμμετοχή των συμπολιτών μας από το εξωτερικό στις εκλογές.

Και είναι απολύτως ξεκάθαρο πως ό,τι γίνεται και σε αυτό τον τομέα, δεν έχει να κάνει με τίποτε άλλο, από μία προσπάθεια επικοινωνιακού χειρισμού των ζητημάτων που έχουν να κάνουν με τους ομογενείς, των ζητημάτων που έχουν να κάνουν με την ψήφο τους.

Μέχρι τα όνειρα μας να γίνουν αληθινά…

Το αφιερώνω σε όλους εσάς εδώ.

Σκέπτομαι και γράφω. Θέμα: Η Δημοκρατία στην Ελλάδα

Η κυρία μας έδωσε σαν εργασία για το σπίτι να κάνουμε μια έκθεση για την Δημοκρατία.
Όταν το είδε η μαμά μου (που μου γράφει συνήθως για το «σκέπτομαι και γράφω») μου είπε θυμωμένη: “Tι βλακείες σας έβαλε πάλι αυτή ;” Μετά από λίγο μου είπε να γράφω μόνος μου, γιατί «τώρα είσαι μεγάλο παιδί, πια.» Δεν νομίζω ότι είναι βλακείες, γιατί η κυρία είναι πολύ καλή και μας αγαπάει πολύ και ας μας λέει συνέχεια ότι πρέπει να διαβάζουμε πολύ, γιατί εμείς είμαστε το μέλλον της Ελλάδος. Αυτό που κατάλαβα από την μαμά μου όμως, είναι ότι μεγάλωσα και μπορώ να ασχοληθώ με «βλακείες», όποτε δεν μπορώ να ασχοληθώ πια με κάτι πιο «σοβαρό». Θα αφήσω το παιχνίδι για μετά…
Λοιπόν, αναγκάζομαι και πάω στον Κωστάκη, εδώ πιο κάτω, για να δούμε στον υπολογιστή του. Τώρα θα το χρησιμοποιήσουμε για κάτι άλλο… Μέχρι τώρα νόμιζα ότι είναι μόνο για τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Ο Κωστάκης είναι γιος του αντιδημάρχου μας που είναι μαζί στο κόμμα με ένα χοντρό κύριο που βλέπω στην τηλεόραση να κουνάει συνέχεια τα χέρια και να λέει κάτι λέξεις δύσκολες που δεν είναι για μένα, όπως μου είπε η μαμά μου. Αλλά τόσο πολύ που τον δείχνουν, τις έμαθα πια: ότι είναι “κάθετος απέναντι” και “ενημερωμένος για όλα”. H μαμά του Κωστάκη μου δίνει πότε - πότε κάτι ρούχα του που δεν τα φοράει πια, γιατί όλο τρώει και έχει παχύνει. Τον Κωστάκη τον αφήνουν να παίζει μαζί μου, γιατί ο μπαμπάς μου τον ψήφησε και έχουμε και μεγάλο σόι, “ας κάνει και αλλιώς το λαμόγιο”, λέει ο μπαμπάς μου. Το “λαμόγιο” έμαθα τελευταία τι σημαίνει, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί τον ψήφησε ο μπαμπάς μου, αν είναι λαμόγιο και όλο τον βρίζει, αλλά μόνο στο σπίτι…
Βρίσκω στο Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια:

“Η δημοκρατία είναι το πολίτευμα όπου η εξουσία πηγάζει και εξασκείται από το λαό.”

Μόνο αυτό και κάτι για άμεση και έμμεση Δημοκρατία…
Α, να, βρήκα και αυτό:
“Ως Δημοκρατία της Μπανανιάς ορίζεται μια μικρή χώρα πολιτικά ασταθής, εξαρτώμενη σε περιορισμένη αγροτική παραγωγή και είδη (βλ. μπανάνα) και κυριαρχείται από μια μικρή, αυτοεκλεγμένη, πλούσια και διεφθαρμένη ελίτ.” (από http://en.wikipedia.org/wiki/Banana_republic)
Ουφ, τώρα μπερδεύτηκα…
Γύρισε ο μπαμπάς μου από τα κτήματα με τις ελιές που έχουμε. Είναι κουρασμένος και βρεγμένος, αλλά δεν έχω τι να κάνω… Πάω να τον ρωτήσω, ο μπαμπάς μου τα ξέρει όλα, τα μαθαίνει στο καφενείο που πάει κάθε βράδυ (Ο κύριος Γιάννης, ο ιδιοκτήτης του καφενείου ξέρει, γιατί τώρα έχει αφίσες με μια σημαία που γράφει Νέα Δημοκρατία στα τζάμια… Εμένα πάλι μου άρεσαν πιο πολύ αυτά που είχε όταν ήμουν μικρός, με ένα πράσινο ήλιο και ένα κύριο με μουστάκι που χαμογελούσε όμορφα, όπως κάνει και ο Άγιος Βασίλης, αλλά ποιος με ρωτάει εμένα… Ο μπαμπάς μου λέει ότι αυτόν τον κύριο δεν τον θέλουν τα συμφέροντα, γιατί είναι με το λαό, αλλά πάλι μόνο στο σπίτι.)
Ο μπαμπάς μου είπε πάλι: «Τι είναι αυτές οι βλακείες, για να δω…» Τα διάβασε, πρώτα γέλασε και μετά μου είπε με σοβαρό ύφος να γράφω μόνο το πρώτο. Πήγε να κοιμηθεί, το βράδυ έχει αγώνα στην τηλεόραση και θέλει να το δει.
Λοιπόν, αρχίζω:
“Η δημοκρατία είναι το πολίτευμα όπου η εξουσία πηγάζει και εξασκείται από το λαό.”

Ναι, αλλά τι άλλο; Η μαμά μου μαγειρεύει για το βράδυ και βλέπει ειδήσεις. Δείχνει τον κύριο με το μουστάκι που πήγε στο Πειραιά και άρχισε να κλαίει, όταν του ριξάνε τα ΜΑΤ δακρυγόνα, για να μην μιλήσει με τους αγρότες. «Μαμά, αυτοί οι αγρότες που πήγαν στο λιμάνι είναι λαός;» «Ναι.», μου απαντάει. «Και οι αστυνομικοί τι είναι;» «Εξουσία.», μου λέει. Πάλι μπερδεύομαι: «Μαμά, και γιατί η εξουσία ρίχνει δακρυγόνα στην Δημοκρατία;» «Να, πάλι βλακείες σας μαθαίνουν στο σχολειό. Την Δημοκρατία την κάνει η εξουσία και μόνο, όπως θέλει!», μου λέει νευριασμένη. «Μαμά, δηλαδή η Δημοκρατία είναι η εξουσία;» «Ναι, για αυτό την λένε και Νέα “Δημοκρατία”» «Και η Νέα Δημοκρατία είναι ο λαός;» επιμένω, για να καταλάβω. «Όχι, αλλά κάνει ότι θέλει με το λαό… Άντε, άσε με και έχω δουλεία!»
Τώρα τι να γράφω, γιατί η κυρία μας είπε ότι πριν να γραφούμε πρέπει να καταλάβουμε το θέμα και εγώ μπερδεύτηκα εντελώς…
Ξύπνησε ο μπαμπάς μου. «Μπαμπά, οι αγρότες είναι λαός;» «Ναι», απατάει. «Και γιατί πήγανε στο Πειραιά και εσύ δεν πήγες;» «Γιατί είναι μ…λακες. Να, οι δικοί μας τι καλά περνάνε που πήγαν μαζί με την εξουσία…» (ο μπαμπάς μου είναι με κάτι κύριους που έχουν κάτι κόκκινες σημαίες, μιλάνε πολύ για το λαό, αλλά δεν κλαίνε σαν τον κύριο με το μουστάκι, τελευταία χρόνια είναι πολύ χαρούμενοι, δεν ξέρω γιατί…) «Μπαμπά, τι είναι η ελίτ;» «Αυτοί που έχουν τώρα την εξουσία.» και φεύγει στο καφενείο να δει το ματς και να κάνει πολιτική, γιατί ο μπαμπάς μου τα ξέρει όλα και δεν είναι μ…λακας να κλαίγεται για την τιμή του ελαιολάδου που όλο πέφτει… “Έχει άλλους βλάκες που τραβάνε το κάρο”, λέει ο μπαμπάς μου…

Σκέπτομαι και γράφω:
“Την Δημοκρατία την δώσαμε στον κόσμο εμείς οι έλληνες, αλλά πολύ παλιά. Λένε ότι οι έλληνες έδωσαν τα Φώτα στον κόσμο και τώρα έμειναν στο σκοτάδι. Για αυτό τα ΜΑΤ ρίχνουν κρότου λάμψης. Την Δημοκρατία την κάνουν τα ΜΑΤ. Αν ο λαός συμφωνεί να ρίχνει δακρυγόνα τα ΜΑΤ, τότε δουλεύει πιο πολύ, όπως ο μπαμπάς μου που όλο φεύγει και όταν είναι σπίτι όλο κοιμάται… και έτσι δεν έχει χρόνο να ακούει τις βλακείες μου που τον νευριάζουν. Έτσι είναι πιο ήσυχος και νομίζει ότι είναι εξουσία.
Για μένα πάλι, δεν είναι τόσο εύκολο, γιατί εδώ και κάτι χειμώνες ο Άγιος Βασίλης μου φέρνει μόνο σοκολάτες και μπανάνες… Για αυτό, εγώ περιμένω αυτόν τον κύριο με το μουστάκι που πήγε στους αγρότες και έφαγε δακρυγόνα και ας να μην είναι Νέα Δημοκρατία, να πάρω και το πυροσβεστικό που είδα στο κατάστημα παιχνιδιών και μπορεί και ένα υπολογιστή, όπως έχει ο Κωστάκης.
Τώρα η εξουσία μου δίνει μόνο μπανάνες και τις βαρέθηκα, πια… άσε που τελευταία ούτε από αυτές δεν παίρνω, παρά μόνο στις γιορτές κάτι λίγα…
Σαν μέλλον της Ελλάδος, δεν θέλω την Νέα Δημοκρατία, θέλω ΑΛΗΘΙΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!””

Στρατής Ψηφοφορόπουλος.
Μαθητής Ελληνικού Δημοτικού Σχολείου

Υ.Γ. Από την «κυρία»:

"Δημοκρατία κρείττον τυραννίδος" (Η Δημοκρατία προτιμότερη της τυραννίδας) - Περίανδρος

Σύνταγμα της Ελλάδος

Ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα

ΑΡΘΡΟ 5

4. Απαγορεύονται ατομικά διοικητικά μέτρα που περιορίζουν σε οποιονδήποτε Έλληνα την ελεύθερη κίνηση ή εγκατάσταση στη Χώρα, καθώς και την ελεύθερη έξοδο και είσοδο σ' αυτήν.

ΑΡΘΡΟ 11

1. Οι Έλληνες έχουν το δικαίωμα να συνέρχονται ήσυχα και χωρίς όπλα.