18/08/2009
Τις συνθήκες ζωής μέσα στο Κέντρο Κράτησης της Παγανής, περιγράφουν σε επιστολή τους, που αποτελεί κραυγή αγωνίας, ανήλικοι ασυνόδευτοι μετανάστες, οι οποίοι παραμένουν εκεί σαν φυλακισμένοι για πάνω από 100 ημέρες. Η επιστολή τους, αποτελεί γροθιά στο στομάχι, αφού κάνει σε πολλά σημεία της, λόγο για κακομεταχείριση από την Αστυνομία, ακατάλληλο νερό, αρρώστιες, περιορισμό μέσα στα κελιά. Η επιστολή αυτή γράφθηκε στα Αφγανικά, μεταφράστηκε και αναρτήθηκε σε blogspot της οργάνωσης «No border» μαζί με μια δεύτερη επιστολή, που είναι γραμμένη στα αγγλικά και ένα ποίημα, όλα γραμμένα από τους ανήλικους της Παγανής.
«Στο όνομα του μεγαλοδύναμου Θεού…». Με αυτό τον τρόπο ξεκινάνε την επιστολή τους, οι ανήλικοι της Παγανής, οι οποίοι αρχικά περιγράφουν τις συνθήκες στη χώρα τους, που δεν τους επιτρέπουν να γυρίσουν πίσω και τους λόγους για τους οποίους αναζητούν καταφύγιο στην Ευρώπη.
«…Για πολιτικούς και οικονομικούς λόγους, οι νέοι του κατεστραμμένου Αφγανιστάν αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Η ζωή στον κόσμο και φυσικά στην Ευρώπη, είναι ασφαλέστερη και πιο εύκολη. Ελπίζουμε και παρακαλούμε όλοι οι υπεύθυνοι που δουλεύουν στην Αστυνομία και οπουδήποτε αλλού, να είναι καλοί με τους μετανάστες και πρόσφυγες. Ιδιαίτερα οι νέοι, η κολώνα της κοινωνίας.(…) Υπάρχουν χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες στις ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Ελλάδα και στη φυλακή της Μυτιλήνης. Είμαστε στεναχωρημένοι από την κατάσταση στην Ελλάδα και τη διαγωγή της Αστυνομίας» αναφέρει η επιστολή σε ακριβή μετάφραση.
Συνθήκες
Στη συνέχεια γίνεται περιγραφή των συνθηκών που επικρατούν στην Παγανή.
«Πρώτο πρόβλημα: η συμπεριφορά της Αστυνομίας στη φυλακή, δεν είναι συμπεριφορά προς ανθρώπους και μας χτυπάνε κάθε μέρα.
Δεύτερο πρόβλημα: δεν υπάρχει νερό στη φυλακή και πολλοί όταν πίνουν, αρρωσταίνουν.
Τρίτο πρόβλημα: κρατούνται πολλοί νέοι μέσα στους θαλάμους, που έχει πολύ ζέστη.
Αρρωσταίνουμε άλλοι από την κακή διαγωγή της Αστυνομίας και άλλοι επειδή η αυλή της φυλακής είναι πολύ μικρή και οι φυλακισμένοι βγαίνουν έξω από τον θάλαμο άλλοτε για μία ώρα και άλλοτε για δέκα λεπτά ολόκληρο το εικοσιτετράωρο.
Τέλος, εμείς που είμαστε νέοι και ανήλικοι, τα προβλήματα που έχουμε θέλουμε να τα πούμε στο Υπουργείο μεταναστών, στο Υπουργείο Υγείας και στην Ευρώπη.
Από το κράτος της Ελλάδας, θέλουμε να διαλέγουν καλά αυτούς που δουλεύουν στη φυλακή. Επίσης θέλουμε από την Ευρώπη να βοηθήσει την Ελλάδα, για να μπορέσει αυτή να βοηθήσει τους μετανάστες και πρόσφυγες. Παρακαλούμε να μην απελάσουν τους μετανάστες στις χώρες τους και να εμποδίσουν τις απελάσεις, για να βοηθήσουν τους ανθρώπους».
Ιδιαίτερα συγκινητικό και γεμάτο νόημα, είναι ένα ανώνυμο ποίημα, όπου οι νεαροί Αφγανοί καλούν όλους, ν’ αντιμετωπίζουν τους μετανάστες σαν ανθρώπους και όχι σαν ξένους.
Τέλος, σε μια ακόμη επιστολή, που είναι γραμμένη στα αγγλικά, οι ασυνόδευτοι ανήλικοι ζητούν από τις ελληνικές αρχές, την ελευθερία τους.
«Θα θέλαμε να ζητήσουμε ευγενικά από την ελληνική κυβέρνηση, να μας επιστρέψει την ελευθερία μας, γιατί είμαστε κάτω από 18 ετών και ζούμε μέσα σε κακές συνθήκες σε αυτή τη φυλακή στη Μυτιλήνη.
Στις χώρες μας, συνεχίζεται ο πολιτικός πόλεμος και τις εγκαταλείψαμε, για να ξεκινήσουμε μια καινούργια ζωή. Αντί όμως να έχουμε την ελευθερία μας, είμαστε σε αυτή τη φυλακή για πάνω από 100 ημέρες. Γι’ αυτό ευγενικά και ανθρώπινα, ζητάμε να κάνετε δεκτό το αίτημά μας, που περιμένουμε να δεχτεί και η ελληνική κυβέρνηση (…) Σας στέλνουμε τις καλύτερες ευχές μας και σας παρακαλούμε, σας παρακαλούμε, βοηθήστε μας».
emprosnet
