Πέτα

"..το να βρούμε αυτό που θα θέλαμε να κάνουμε περισσότερο από κάθε άλλο πράγμα στη ζωή μας και να τραβήξουμε προς τα εκεί με θάρρος, ακλόνητη αποφασιστικότητα και επιμονή, είναι ο δρόμος όλων εκείνων που τολμούν να ζουν ευτυχισμένοι. Ως αντάλλαγμα για αυτή την προσπάθεια μας θα μας περιφρονήσουν, θα μας χλευάσουν και θα μας εξοστρακίσουν από τον κύκλο τους οι φίλοι και οι συγγενείς.

Αν επιμείνουμε όμως, αν αντέξουμε τη μοναξιά μας και μείνουμε αφοσιωμένοι σε αυτό που με τόση αγάπη αποφασίσαμε να κάνουμε, τότε θα ανακαλύψουμε ότι έχουμε καινούριους φίλους και καινούριους συγγενείς, οι οποίοι ήδη συμμερίζονται τις αξίες και τα ιδανικά που έχουμε επιλέξει, κι ότι μαζί τους θα πετάξουμε πολύ πιο μακριά και πιο ψηλά από όσο μπορούμε να ονειρευτούμε...."

~ Ο γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον, Richard Bac

Αυτό το καλοκαίρι τόλμησα και χόρεψα για πρώτη φορά ζεϊμπέκικο, στην αυλή, με μια παρέα φιλών. Μου άρεσε πολύ η φράση που άκουγα : “Πέτα, Κάρμεν, πέτα!”

Και ένιωσα ότι πετάω, όπως την άνοιξη που ένιωσα παρόμοιο συναίσθημα κάτω από τα φτερά εκατοντάδων γλάρων οι οποίοι πέταγαν ακριβώς πάνω και δίπλα μου, εκεί στο λόφο δίπλα στην θάλασσα. Απίστευτο και όμως το έζησα. Είμαι ευλογημένη.

Επιμένω να “πετάω”. Διότι αυτή είναι η ψυχή του ανθρώπου. Πρέπει να επιμένεις να κανείς τα μεγάλα και σπουδαία για όλους, αν δεν θέλεις να σε κρατήσουν τα δικά σου μικρά και ασήμαντα πίσω. Και να το πράττεις με όλη σου την ψυχή, έτσι ώστε όλη σου η ζωή να είναι ένα ατέλειωτο χορό που σε πάει όλο και πιο ψηλά, μέσα και δίπλα στην Αγάπη.