Κύριε Στουρνάρα, ΑΝ ήθελες ΟΝΤΩΣ

Κύριε Στουρνάρα,

ΑΝ ήθελες ΟΝΤΩΣ να βάζεις στο ίδιο μισθολογικό καθεστώς τους όποιους υπαλλήλους (και της βουλής συμπεριλαμβανομένους) θα έπρεπε να το είχες κάνει από την αρχή και να τους είχες βάλει στο νομοσχέδιο. Το ότι οι άλλοι τσίμπησαν το δόλωμα, με πρόφαση την αντισυνταγματικότητα, δεν σας βγάζει από την ευθύνη ότι δεν έβλεπες (ΑΝ όντως δεν έβλεπες!) αυτό που είναι κάτω από την μύτη σου! Όπως πήρες πίσω από χθες το πρωί (και κανείς δεν αντέδρασε!) την μείωση μισθών για φοροτεχνικούς και τελωνιακούς (μια που έχετε πολλούς από δ’ άυτους στους κομματικούς μηχανισμούς!), μπορούσες να είχες αντιδράσει έγκυρα για όλα. Και όχι με δυο μέτρα και δυο σταθμά, όπως και οπότε σας «καπνίζει», ώστε να προκαλείτε εντυπώσεις (όχι πως δεν καταλάβαμε -και αυτούς και εσάς).. Έτσι μπορούσες να τους είχες βάλει στο ίδιο καθεστώς όλους- ΚΑΙ ΠΡΩΤΑ ΑΠ’ ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ- ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ!!! Όχι, δεν με εκφράζει κανένας άλλος που λέει κάτι το ίδιο, μόνο επειδή τα αφεντικά του τον βάλανε να είναι λαοπλάνος εκεί στην βουλή! Η βουλή έδειξε χθες ότι είναι ναός των βολεμένων και όχι της δημοκρατίας, από την στιγμή που έχετε μέσα τους περισσοτέρους που λυγίζουν σε οποιοδήποτε οικονομικό και προσωπικό συμφέρον, από τι στιγμή που μου μιλάνε εκ μέρος των κομμάτων που ΔΗΘΕΝ αντιπροσωπεύουν τον λαό, όλοι που θα κάνουν όλες τις κωλοτούμπες στα μέσα και έξω αφεντικά, μόνο για να επιβιώσουν «πολιτικά». Και αν μου έδειξες ότι οι άλλοι είναι πολύ μικροί πολιτικά και κάνουν στείρα αντιπολίτευση και φωνάζουν δίχως ουσία, τόσο πιο πολύ κατάλαβα ότι όλοι σας ξεβρακωθήκατε χθες και φαινόταν με καθαρό μάτι όλη η σκηνοθεσία, μια που μέχρι και η Αλέκα την κατάλαβε. Αν ήθελες ΟΝΤΩΣ να μειώσεις τους μισθούς, ας το έκανες ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ και ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ! Αυτό που ήθελες όντως, ήταν να θολώσετε τα νερά, έτσι ώστε να νιώσει μια γεύση παρηγοριάς ο πικραμένος λαός πριν να πάρετε τα μέτρα. Το μεγάλο μας τσίρκο… Καρώτο- μαστίγιο… Και επειδή δεν αφήνετε ΠΟΤΕ κανέναν όντως άξιο, που να ταρακουνήσει και να κινήσει τα πάντα μπροστά, αρκείστε στο ποιος είναι ο μονόφθαλμος ανάμεσα στους τυφλούς! Έχετε τελειώσει και δεν το πήρατε καν πάρει χαμπάρι! Άλλους σαν και εσάς, ΔΗΘΕΝ «άφθαρτους» (στην ουσία τα τσιράκια σας), οι οποίοι περιμένουν με τα κουταλοπήρουνα στα χέρια, ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ! Θέλουμε ΑΔΙΑΦΘΟΡΟΥΣ !!!!! ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΘΕΛΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΠΟΤΕ, ΜΑ ΠΟΤΕ, ΜΕΤΡΟ ΣΥΓΚΡΙΣΗΣ, ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΓΙΑ ΜΑΣ!!!!! ΦΤΑΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΣΑΣ!!!!! Ξεγυμνωθήκατε! ΟΛΟΙ!!!!! ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!!!!!

Υ.Γ. ΜΗΝ ΠΡΟΚΑΛΕΙΤΑΙ ΠΑΛΙ ΤΗΝ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΜΑΣ ΣΕ ΟΤΙ ΑΦΟΡΑ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ  ΠΟΥ ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΙΣ!!!!!

Καλό μήνα

Καλό μας μήνα που μπαίνει δίχως τον χοντρό που βγαίνει! Δεν το κατάλαβε ότι ο ίδιος είναι ο εργολάβος της διάλυσης στο ΠΑΣΟΚ (μια που ξέρει καλά και εργολάβους και από εργολαβίες…) Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. το εκφράζει η βάση του και μόνο με αυτήν γίνεται Πραγματικό Σοσιαλιστικό Κινημα! Μέχρι τότε αυτός που κουτσούλισε και δεν ψήφισε χθες καν αυτά που έδωσε σαν γραμμή κόμματος, να αυτοδιαγραφεί. Αυτό είναι το σωστό- να δώσει πρώτος το παράδειγμα! Αλλιώς, αναιρεί μόνος του τον εαυτό του! Αν δεν το κατάλαβε η «ευφυΐα», ας περιμένουν πολλοί η λίγοι στην ουρά του μονόφθαλμου για μια υπουργική καρέκλα, την σωστή απάντηση θα τους την δώσει ο λαός! Γιατί μόνο αυτός είναι κινητήρια δύναμη όλων που είναι στην πράξη σοσιαλιστές και δημοκράτες!

Σαν σήμερα… ένα μικρό αφιέρωμα για έναν μεγάλο Ηγέτη Γεώργιος Παπανδρέου (13 Φεβρουαρίου 1888 - 1 Νοεμβρίου 1968) «Ο γέρος της Δημοκρατίας»

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ (1888 - 1968)

"ο Βασιλεύς βασιλεύει και ο Λαός κυβερνά"

Ένα χρόνο μετά

Ένα χρόνο μετά, 2 εκλογές μετά, 3 πρωθυπουργούς μετά, το δημοψήφισμα εξακολουθεί να είναι η μόνη πραγματική απάντηση στο αδιέξοδο της χώρας.

“Έχουμε ανάγκη αλλά έχουμε και όρια. Και τα όρια της αξιοπρέπειάς μας δεν τα διαπραγματευόμαστε με κανέναν. Εντολές παίρνουμε μόνο από τον ελληνικό λαό.”

Γεώργιος Α. Παπανδρέου 

περισσότερα

σχετικά άρθρα

Πρέπει να γίνεις εσύ ήλιος για να φωτίσεις τους σβησμένους ήλιους των άλλων

Νίκος Καζαντζάκης 

Πρέπει να γίνεις εσύ ήλιος για να φωτίσεις τους σβησμένους ήλιους των άλλων.

Δεν υπάρχουν ιδέες , υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που κουβαλούν τις ιδέες, κι αυτές παίρνουν το μπόι του ανθρώπου που τις κουβαλάει.

Πού να βρω μια ψυχή σαρανταπληγιασμένη κι απροσκύνητη, σαν την ψυχή μου, να της ξομολογηθώ;

Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύουμαι! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι ...

Να μην αρνιέσαι τη νιότη σου ως τα βαθιά γεράματα, να μάχεσαι σε όλη σου τη ζωή να μετουσιώσεις σε κατάκαρπο δέντρο την εφηβική σου άνθηση, αυτός, θαρρώ, είναι ο δρόμος του ολοκληρωμένου ανθρώπου.

Έχουν να πουν πως άνθρωπος είναι το ζώο που συλλογιέται το θάνατο. Όχι, σου λέω εγώ. Άνθρωπος είναι το ζώο που συλλογιέται την αθανασία.

Νιώθω σαν να χτυπάμε τα κεφάλια μας στα σίδερα. Πολλά κεφάλια θα σπάσουν. Μα κάποια στιγμή, θα σπάσουν και τα σίδερα.

Άσφαλτα κατέχει η χωματένια αυτή μήτρα την αξία του κάθε παιδιού της· κι όσο ανώτερη η ψυχή που έπλασε, τόσο και δυσκολότερη της αναθέτει εντολή: να σώσει τον εαυτό του ή τη ράτσα του ή τον κόσμο· από την πρώτη, τη δεύτερη, την τρίτη εντολή που σου αναθέτει διαβαθμίζεται η  ψυχή σου.

Άστρα, πουλιά, σπόροι μέσα στο χώμα, όλα υπακούουν. Και μόνο ο άνθρωπος σηκώνει κεφάλι και θέλει να παραβεί το νόμο και να μετατρέψει την υπακοή σε ελευτερία. Γι’ αυτό κι απ’ όλα τα πλάσματα του Θεού αυτός μονάχα μπορεί κι αμαρταίνει. Τι θα πει αμαρταίνει; χαλνάει την αρμονία.

 Το πρώτο σου χρέος, εχτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους. Το δεύτερο, να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους. Το τρίτο σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει.

 Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύουμαι! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι ...

Δέν διαλέγεις αυτά που πιστεύεις.Αυτά διαλέγουν εσένα.

Πιστεύω στα αναρίθμητα, εφήμερα προσωπεία που πήρε ο Θεός στους αιώνες και ξεκρίνω, πίσω από την άπαυτη ροή του, την απόλυτη ενότητα.

Ποτε μην αναγνωρισεις τα συνορα τ'ανθρωπου,να σπας τα συνορα! Ν'αρνειεσαι οτι θωρουν τα ματια σου!

Να πεθαινεις και να λες:

Θανατος δεν υπαρχει

Ένας δρόμος, ένας μονάχα οδηγάει στο Θεό, ο ανήφορος.

Αν δε δει ο Θεός χέρι ανθρώπου, δε βάζει μήτε κι αυτός το δικό του.

Σκύβω απάνω στο μερμήγκι, θωρώ μέσα στο γυαλιστερό μαύρο μάτι του το πρόσωπο του Θεού.

Θεός είναι η ακατάλυτη δύναμη που μεταμορφώνει την ύλη σε πνέμα. Κάθε άνθρωπος έχει μέσα του ένα κομμάτι από το θεϊκό αυτό στρόβιλο και γι’ αυτό κατορθώνει να μετουσιώνει το ψωμί και το νερό και το κρέας και να το κάνει στοχασμό και πράξη.

Δεν είναι νερό δροσερό ο Θεός, όχι, δεν είναι νερό δροσερό, να το πιεις, να δροσερέψεις. Είναι φωτιά, και πρέπει να περπατάς απάνω της. Κι όχι μονάχα να περπατάς, παρά, κι αυτό ’ναι το πιο δύσκολο, παρά και να χορεύεις! Σίγουρα, ευτύς ως μπορέσεις να χορέψεις, η φωτιά γίνεται νερό δροσάτο, μα ώσπου να φτάσεις ως εκεί τι αγώνας, τι αγωνία, Θεέ μου!

Νίκος Καζαντζάκης αποφθέγματα

Μια μέρα περνούσα από ένα χωριουδάκι. Ένας μπαμπόγερος ενενήντα χρονών φύτευε μια μυγδαλιά. -Ε, παππούλη, του κάνω, μυγδαλιά φυτεύεις; Κι αυτός, έτσι σκυμμένος που ήταν, στράφηκε και μου κάνει: -Εγώ, παιδί μου, ενεργώ σα να ήμουν αθάνατος! -Κι εγώ, του αποκρίθηκα, ενεργώ σα νάταν να πεθάνω την πάσα στιγμή. Ποιος από τους δυο μας είχε δίκιο, αφεντικό;

“ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΖΟΡΜΠΑ” Εκδόσεις ΕΡΓΩΝ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ

Ο Καζαντζάκης ήταν ασκητής, προπολεμικά μαγείρευε Δευτέρα και έτρωγε ως το Σάββατο από το ίδιο φαγητό, δεν είχε χρόνο να ξοδεύει, έτρωγε μερικές κουταλιές και γι’ αυτό ήταν αδύνατος, πετσί και κόκαλο ήταν, δούλευε τόσο πολύ που έλεγες “πώς διάολο αντέχει αυτός ο άνθρωπος;” Εφείδετο του χρόνου του, ούτε ένα λεπτό δεν πήγαινε χαμένο, χωρίς δουλειά. Θυμάμαι πολύ καλά, μια μέρα στην Αίγινα, όταν περνούσαμε από τα καφενεία που ήταν γεμάτα και μου ‘λεγε: “Όταν βλέπω αυτούς όλους τους νεοέλληνες, τους τεμπέληδες, που δεν ξέρουν τι να κάνουν και κάθονται στο καφενείο και παίζουν τάβλι ή χαρτιά ή κουβεντιάζουν, μου ‘ρχεται να τους σιμώσω, να τους απλώσω τις χούφτες και να τους πω: Άνθρωποί μου, που δεν ξέρετε τι να τον κάνετε τον καιρό σας, δώστε τον μου εμένα να τελειώσω το έργο μου και να σώσω την ανθρωπιά μου”.

Συνέντευξή του Νίκου Καζαντζάκη στον Γιάννη Μαγκλή

Διαβάστε εδώ: ο Γιώργος Παπανδρέου που ήταν φίλος τουΚαζαντζάκης προσπαθεί να μεταπείσει την κεφαλή της εκκλησίας.

Ποιοι είναι οι πραγματικοί υπάνθρωποι;

Σήμερα, ημέρα επετείου της μνήμης της Rosa Parks (δες την προηγουμένη δημοσίευση), ένα έγχρωμο κορίτσι, η Σαρμίκα Μόφιτ 20 ετών, χαροπαλεύει στο νοσοκομείο με 60% εγκαύματα που τα προκάλεσαν μέλη της Κου Κλουξ Κλαν, την Κυριακή στη Λουιζιάνα, στις νότιες ΗΠΑ. Τρεις άνδρες την περιέλουσαν με εύφλεκτο υγρό και της έβαλαν φωτιά, ενώ στη συνέχεια έγραψαν τα γράμματα «ΚΚΚ» --τα αρχικά της Κου Κλουξ Κλαν-- στο αυτοκίνητό της, όπως αναφέρουν σήμερα τα τοπικά μέσα ενημέρωσης. Η επίθεση εναντίον της νεαρής έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις στις ΗΠΑ, κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου πολλοί ισχυρίζονται ότι η Μόφιτ δέχθηκε την επίθεση επειδή φορούσε ένα μπλουζάκι του αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα. Ο σερίφης της περιοχής, επιβεβαίωσε ότι στο αυτοκίνητο του θύματος άγνωστοι είχαν γράψει τα αρχικά «ΚΚΚ» και ρατσιστικές προσβολές, όπως ανέφερε το τηλεοπτικό δίκτυο KLTV στον ιστότοπό του.

Ποιοι είναι οι πραγματικοί υπάνθρωποι;;; Ας αναρωτηθούν και εδώ αυτοί που ψήφισαν την Χρυσή Αυγή, σαν κόμμα “αδελφό” της Κου Κλουξ Κλαν (όπως υποστηρίζουν οι ίδιοι στις ΗΠΑ).

24/10/1963: Η Σουηδική Ακαδημία τιμά τον Γιώργο Σεφέρη με το Νόμπελ Λογοτεχνίας

H ομιλία του Γιώργου Σεφέρη, λόγω της βράβευσής του με το βραβείο Νόμπελ, στις 24 Οκτωβρίου 1963.

Τούτη την ώρα αισθάνομαι πως είμαι ο ίδιος μια αντίφαση. Αλήθεια, η Σουηδική Ακαδημία, έκρινε πως η προσπάθειά μου σε μια γλώσσα περιλάλητη επί αιώνες, αλλά στην παρούσα μορφή της περιορισμένη, άξιζε αυτή την υψηλή διάκριση. Θέλησε να τιμήσει τη γλώσσα μου, και να – εκφράζω τώρα τις ευχαριστίες μου σε ξένη γλώσσα. Σας παρακαλώ να μου δώσετε τη συγνώμη που ζητώ πρώτα –πρώτα από τον εαυτό μου.
Ανήκω σε μια χώρα μικρή. Ένα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο, που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τον αγώνα του λαού, τη θάλασσα, και το φως του ήλιου. Είναι μικρός ο τόπος μας, αλλά η παράδοσή του είναι τεράστια και το πράγμα που τη χαρακτηρίζει είναι ότι μας παραδόθηκε χωρίς διακοπή. Η ελληνική γλώσσα δεν έπαψε ποτέ της να μιλιέται. Δέχτηκε τις αλλοιώσεις που δέχεται καθετί ζωντανό, αλλά δεν παρουσιάζει κανένα χάσμα. Άλλο χαρακτηριστικό αυτής της παράδοσης είναι η αγάπη της για την ανθρωπιά, κανόνας της είναι η δικαιοσύνη.
Όσο για μένα συγκινούμαι παρατηρώντας πως η συνείδηση της δικαιοσύνης είχε τόσο πολύ διαποτίσει την ελληνική ψυχή, ώστε να γίνει κανόνας του φυσικού κόσμου. Και ένας από τους διδασκάλους μου, των αρχών του περασμένου αιώνα, γράφει: «… θα χαθούμε γιατί αδικήσαμε …». Αυτός ο άνθρωπος ήταν αγράμματος. είχε μάθει να γράφει στα τριάντα πέντε χρόνια της ηλικίας του. Αλλά στην Ελλάδα των ημερών μας, η προφορική παράδοση πηγαίνει μακριά στα περασμένα όσο και η γραπτή. Το ίδιο και η ποίηση. Είναι για μένα σημαντικό το γεγονός ότι η Σουηδία θέλησε να τιμήσει και τούτη την ποίηση και όλη την ποίηση γενικά, ακόμη και όταν αναβρύζει ανάμεσα σ’ ένα λαό περιορισμένο. Γιατί πιστεύω πως τούτος ο σύγχρονος κόσμος όπου ζούμε, ο τυραννισμένος από το φόβο και την ανησυχία, τη χρειάζεται την ποίηση. Η ποίηση έχει τις ρίζες της στην ανθρώπινη ανάσα – και τι θα γινόμασταν αν η πνοή μας λιγόστευε; Είναι μια πράξη εμπιστοσύνης – κι ένας Θεός το ξέρει αν τα δεινά μας δεν τα χρωστάμε στη στέρηση εμπιστοσύνης.
Παρατήρησαν, τον περασμένο χρόνο γύρω από τούτο το τραπέζι, την πολύ μεγάλη διαφορά ανάμεσα στις ανακαλύψεις της σύγχρονης επιστήμης και στη λογοτεχνία. Παρατήρησαν πως ανάμεσα σ’ ένα αρχαίο ελληνικό δράμα κι ένα σημερινό, η διαφορά είναι λίγη. Ναι, η συμπεριφορά του ανθρώπου δε μοιάζει να έχει αλλάξει βασικά. Και πρέπει να προσθέσω πως νιώθει πάντα την ανάγκη ν’ ακούσει τούτη την ανθρώπινη φωνή που ονομάζουμε ποίηση. Αυτή η φωνή που κινδυνεύει να σβήσει κάθε στιγμή από στέρηση αγάπης και ολοένα ξαναγεννιέται. Κυνηγημένη, ξέρει πού να βρει καταφύγιο, απαρνημένη, έχει το ένστικτο να πάει να ριζώσει στους πιο απροσδόκητους τόπους. Γι’ αυτή δεν υπάρχουν μεγάλα και μικρά μέρη του κόσμου. Το βασίλειό της είναι στις καρδιές όλων των ανθρώπων της γης. Έχει τη χάρη ν αποφεύγει πάντα τη συνήθεια, αυτή τη βιομηχανία. Χρωστώ την ευγνωμοσύνη μου στη Σουηδική Ακαδημία που ένιωσε αυτά τα πράγματα, που ένιωσε πως οι γλώσσες, οι λεγόμενες περιορισμένης χρήσης, δεν πρέπει να καταντούν φράχτες όπου πνίγεται ο παλμός της ανθρώπινης καρδιάς, που έγινε ένας Άρειος Πάγος ικανός: να κρίνει με αλήθεια επίσημη την άδικη μοίρα της ζωής, για να θυμηθώ τον Σέλλεϋ, τον εμπνευστή, καθώς μας λένε, του Αλφρέδου Νομπέλ, αυτού του ανθρώπου που μπόρεσε να εξαγοράσει την αναπόφευκτη βία με τη μεγαλοσύνη της καρδιάς του.
Σ’ αυτό τον κόσμο, που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει ν’ αναζητήσουμε τον άνθρωπο, όπου και να βρίσκεται.
Όταν στο δρόμο της Θήβας, ο Οιδίπους συνάντησε τη Σφίγγα, κι αυτή του έθεσε το αίνιγμά της, η απόκρισή του ήταν: ο άνθρωπος. Τούτη η απλή λέξη χάλασε το τέρας. Έχουμε πολλά τέρατα να καταστρέψουμε. Ας συλλογιστούμε την απόκριση του Οιδίποδα.
.....................................................................................
Ἐπὶ σκηνῆς

Ἡ θάλασσα- πῶς ἔγινε ἔτσι ἡ θάλασσα;
Ἄργησα χρόνια στὰ βουνὰ-
μὲ τύφλωσαν οἱ πυγολαμπίδες.
Τώρα σὲ τοῦτο τ᾿ ἀκρογιάλι περιμένω
ν᾿ ἀράξει ἕνας ἄνθρωπος
ἕνα ὑπόλειμμα, μιὰ σχεδία.
Μὰ μπορεῖ νὰ κακοφορμίσει ἡ θάλασσα;
Ἕνα δελφίνι τὴν ἔσκισε μία φορὰ
κι ἀκόμη μιὰ φορὰ
ἡ ἄκρη τοῦ φτεροῦ ἑνὸς γλάρου.
Κι ὅμως ἦταν γλυκὸ τὸ κύμα
ὅπου ἔπεφτα παιδὶ καὶ κολυμποῦσα
κι ἀκόμη σὰν ἤμουν παλικάρι
καθὼς ἔψαχνα σχήματα στὰ βότσαλα,
γυρεύοντας ρυθμούς,
μοῦ μίλησε ὁ Θαλασσινὸς Γέρος:
«Ἐγὼ εἶμαι ὁ τόπος σοὺ
ἴσως νὰ μὴν εἶμαι κανεὶς
ἀλλὰ μπορῶ νὰ γίνω αὐτὸ ποὺ θέλεις».

Πάνω σ᾿ ἕναν ξένο στίχο

Εὐτυχισμένος ποὺ ἔκανε τὸ ταξίδι τοῦ Ὀδυσσέα.
Εὐτυχισμένος ἂν στὸ ξεκίνημα, ἔνιωθε γερὴ τὴν ἁρμα-
τωσιὰ μιᾶς ἀγάπης, ἁπλωμένη μέσα στὸ κορμί του,
σὰν τὶς φλέβες ὅπου βουίζει τὸ αἷμα.
Μιᾶς ἀγάπης μὲ ἀκατέλυτο ρυθμό, ἀκατανίκητης σάν τὴ
μουσικὴ καὶ παντοτινῆς
γιατὶ γεννήθηκε ὅταν γεννηθήκαμε καὶ σὰν πεθαίνουμε,
ἂν πεθαίνει, δὲν τὸ ξέρουμε οὔτε ἐμεῖς οὔτε ἄλλος
κανείς.
Παρακαλῶ τὸ θεὸ νὰ μὲ συντρέξει νὰ πῶ, σὲ μιὰ στιγμὴ
μεγάλης εὐδαιμονίας, ποιὰ εἶναι αὐτὴ ἡ ἀγάπη·
κάθομαι κάποτε τριγυρισμένος ἀπὸ τὴν ξενιτιά, κι ἀκούω
τὸ μακρινὸ βούισμά της, σὰν τὸν ἀχὸ τῆς θάλασσας
ποὺ ἔσμιξε μὲ τὸ ἀνεξήγητο δρολάπι.
Καὶ παρουσιάζεται μπροστά μου, πάλι καὶ πάλι, τὸ φάν-
τασμα τοῦ Ὀδυσσέα, μὲ μάτια κοκκινισμένα ἀπὸ τοῦ
κυμάτου τὴν ἁρμύρα
κι ἀπὸ τὸ μεστωμένο πόθο νὰ ξαναδεῖ τὸν καπνὸ ποὺ
βγαίνει ἀπὸ τὴ ζεστασιὰ τοῦ σπιτιοῦ του καὶ τὸ σκυλί
του ποὺ γέρασε προσμένοντας στὴ θύρα.
Στέκεται μεγάλος, ψιθυρίζοντας ἀνάμεσα στ᾿ ἀσπρισμένα
του γένια, λόγια τῆς γλώσσας μας, ὅπως τὴ μιλοῦσαν
πρὶν τρεῖς χιλιάδες χρόνια.
Ἁπλώνει μία παλάμη ροζιασμένη ἀπὸ τὰ σκοινιὰ καὶ τὸ
δοιάκι, μὲ δέρμα δουλεμένο ἀπὸ τὸ ξεροβόρι ἀπὸ τὴν
κάψα κι ἀπὸ τὰ χιόνια.
Θἄ ῾λεγες πὼς θέλει νὰ διώξει τὸν ὑπεράνθρωπο Κύκλωπα
ποὺ βλέπει μ᾿ ἕνα μάτι, τὶς Σειρῆνες ποὺ σὰν τὶς ἀ-
κούσεις ξεχνᾶς, τὴ Σκύλλα καὶ τὴ Χάρυβδη ἀπ᾿ ἀνά-
μεσό μας·
τόσο περίπλοκα τέρατα, ποὺ δὲν μᾶς ἀφήνουν νὰ στοχα-
στοῦμε πὼς ἦταν κι αὐτὸς ἕνας ἄνθρωπος ποὺ πά-
λεψε μέσα στὸν κόσμο, μὲ τὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα.
Εἶναι ὁ μεγάλος Ὀδυσσέας· ἐκεῖνος ποὺ εἶπε νὰ γίνει τὸ
ξύλινο ἄλογο καὶ οἱ Ἀχαιοὶ κερδίσανε τὴν Τροία.
Φαντάζομαι πῶς ἔρχεται νὰ μ᾿ ἀρμηνέψει πῶς νὰ φτιάξω
κι ἐγὼ ἕνα ξύλινο ἄλογο γιὰ νὰ κερδίσω τὴ δική μου
Τροία.
Γιατὶ μιλᾶ ταπεινὰ καὶ μὲ γαλήνη, χωρὶς προσπάθεια,
λὲς μὲ γνωρίζει σὰν πατέρας
εἴτε σὰν κάτι γέρους θαλασσινούς, ποὺ ἀκουμπισμένοι στὰ
δίχτυα τους, τὴν ὥρα ποὺ χειμώνιαζε καὶ θύμωνε ὁ
ἀγέρας,
μοῦ λέγανε, στὰ παιδικά μου χρόνια, τὸ τραγούδι τοῦ
Ἐρωτόκριτου, μὲ τὰ δάκρυα στὰ μάτια·
τότες ποὺ τρόμαζα μέσα στὸν ὕπνο μου ἀκούγοντας τὴν
ἀντίδικη μοίρα τῆς Ἀρετῆς νὰ κατεβαίνει τὰ μαρμα-
ρένια σκαλοπάτια.
Μοῦ λέει τὸ δύσκολο πόνο νὰ νιώθεις τὰ πανιὰ τοῦ καρα-
βιοῦ σου φουσκωμένα ἀπὸ τὴ θύμηση καὶ τὴν ψυχή
σου νὰ γίνεται τιμόνι.
Καὶ νἄ ῾σαι μόνος, σκοτεινὸς μέσα στὴ νύχτα καὶ ἀκυβέρ-
νητος σὰν τ᾿ ἄχερο στ᾿ ἁλώνι.
Τὴν πίκρα νὰ βλέπεις τοὺς συντρόφους σου καταποντι-
σμένους μέσα στὰ στοιχεῖα, σκορπισμένους: ἕναν-
ἕναν.
Καὶ πόσο παράξενα ἀντρειεύεσαι μιλώντας μὲ τοὺς πεθα-
μένους, ὅταν δὲ φτάνουν πιὰ οἱ ζωντανοὶ ποὺ σοῦ
ἀπομέναν.
Μιλᾶ... βλέπω ἀκόμη τὰ χέρια του ποὺ ξέραν νὰ δοκιμά-
σουν ἂν ἦταν καλὰ σκαλισμένη στὴν πλώρη ἡ γορ-
γόνα
νὰ μοῦ χαρίζουν τὴν ἀκύμαντη γαλάζια θάλασσα μέσα
στὴν καρδιὰ τοῦ χειμῶνα.

Λίγο ἀκόμα

Λίγο ἀκόμα θὰ ἰδοῦμε
τὶς ἀμυγδαλιὲς ν᾿ ἀνθίζουν.
Λίγο ἀκόμα θὰ ἰδοῦμε
τὰ μάρμαρα νὰ λάμπουν,
νὰ λάμπουν στὸν ἥλιο
κι ἡ θάλασσα νὰ κυματίζει.
Λίγο ἀκόμα, νὰ σηκωθοῦμε
λίγο ψηλότερα.

Πρώτη θέση για την ισότητα

24/10/2005 Πεθαίνει η Ρόζα Παρκς- Η γυναίκα- σύμβολο στον αγώνα κατά του ρατσισμού στις ΗΠΑ

«Οι άνθρωποι λένε ότι δεν παραχώρησα την θέση μου γιατί ήμουν κουρασμένη, δεν είναι αλήθεια. Δεν ήμουν σωματικά κουρασμένη ή περισσότερο κουρασμένη από μια συνηθισμένη μέρα. Όχι, η μόνη κούραση ήταν αυτή του να υποχωρώ.»
Κάποιοι την γνωρίζουν, οι περισσότεροι όμως ίσως απλά να έχουν ακούσει το όνομά της... Ρόζα Παρκς, η Αφροαμερικανή ράφτρα που αρνήθηκε να σηκωθεί και να δώσει την θέση της σε ένα λευκό όπως απαιτούσε ο νόμος περί φυλετικού διαχωρισμού στην Αμερική και έτσι, έγινε με μια της κίνηση σύμβολο του αντιρατσιστικού κινήματος στην Αμερική και σύμβολο αντίστασης όλης της Αφροαμερικανικής κοινότητας.
Η Αμερική του ρατσισμού: Η Παρκς μεγάλωσε σε έναν κόσμο διαχωρισμένο, όπου υπήρχε ο κόσμος των λευκών και ο κόσμος των μαύρων. Στον Αμερικανικό Νότο ο νόμος περί φυλετικού διαχωρισμού ήταν φανερός σε όλες τις πτυχές της ζωής, από τα λεωφορεία ως τα τρένα, τα σχολεία και τα μπαρ, οι νόμοι καθόριζαν διαφορετικά καθίσματα, βαγόνια και χώρους εστιάσης για τους λευκούς και διαφορετικά για τους μαύρους.
Γεννημένη στις 4 Φεβρουαρίου του 1913 στην Αλαμπάμα η Ρόζα βίωσε από μικρή τον κοινωνικό και τον φυλετικό ρατσισμό. Όταν τα λευκά παιδιά πηγαίνανε στο σχολείο με το λεωφορείο, τα παιδιά των έγχρωμων πηγαίνανε με τα πόδια «Έβλεπα κάθε μέρα το λεωφορείο να περνά δίπλα μου…αλλά δεν είχα άλλη επιλογή από το να το δεχτώ. Ήταν τότε που πρωτοκατάλαβα ότι υπάρχει ο κόσμος των λευκών και ο κόσμος ο δικός μας». Η Ρόζα παντρεύτηκε, μετακόμισε στο Μοντογκόμερυ και δούλευε σαν μοδίστρα, ενώ ήταν εθελοντικό μέλος της οργάνωσης ΝΑΑCP (National Association for the Advancement of Colored People) για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Την 1η Δεκεμβρίου του 1955, μετά από μια μέρα δουλειάς, η Ρόζα επιβιβάζεται στο λεωφορείο. Στα λεωφορεία του Μοντγκόμερυ οι έγχρωμοι έπρεπε να κάθονται στις πίσω σειρές που προορίζονταν μόνο για αυτούς, ενώ μπορούσαν να κάτσουν και σε κάποιες θέσεις στην μέση από τις οποίες έπρεπε να σηκωθούν αν στο λεοφωρείο υπήρχε όρθιος λευκός. Επιπλέον οι έγχρωμοι ήταν αναγκασμένοι να μπαίνουν από την μπροστινή πόρτα, ώστε να επικυρώνουν το εισιτήριό του,ς και έπειτα να κατεβαίνουν και να επιβιβάζονται από την πίσω πόρτα, ώστε να μην περνούν μπροστά από τους λευκούς. «Την πρώτη φορά που ανέβηκα σε λεοφωρείο, μια βροχερή μέρα του 43, ο οδηγός απαίτησε να κατέβω και να μπώ από την πίσω πόρτα Καθώς έβγαινα μου έπεσε το πορτοφόλι, κοντοστάθηκα στις θέσεις που προορίζονταν για τους λευκούς και τότε ο οδηγός εξοργίστηκε και με κατέβασε».
Η αρχή της αλλαγής: Εκείνη λοιπόν την μέρα του Δεκεμβρίου, η 42χρονη Ρόζα κάθισε στην πρώτη σειρά που προορίζονταν για τους έγχρωμους πολίτες. Όταν το λεωφορείο γέμισε και 4 λευκοί ήταν όρθιοι, ο οδηγός απαίτησε να αδειάσει η πρώτη σειρά που προοριζόταν για τους έγχρωμους. Η Ρόζα ήταν η μόνη που αρνήθηκε να σηκωθεί. «Γιατί δεν σηκώνεσαι; Δεν νόμιζω ότι πρέπει να σηκωθώ. Άμα δεν σηκωθείς θα αναγκαστώ να φωνάξω την αστυνομία. Τότε να το κάνετε.» Και ο οδηγός Τζέιμς Μπλέικ, ο ίδιος που το 43 την είχε αφήσει στην βροχή, κάλεσε την αστυνομία όπου και την συνέλαβε.
Μετά την αποφυλάκισή της, στις 5 Δεκεμβρίου, αποφασίστηκε να διεξαχθεί μποϊκοτάζ στα λεωφορεία του Μοντγκόμερυ με επικεφαλής την οργάνωση Montgomery Improvement Association (MIA) και τον άγνωστο μέχρι τότε Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, πάστορα εκκλησίας της πόλης. Οι περισσότεροι μαύροι της περιοχής το διάστημα αυτό πήγαιναν στις δουλείες τους και γενικότερα μετακινούνταν είτε με ιδιωτικά αυτοκίνητα, είτε με κάρα και ποδήλατα, είτε με τα πόδια. Επίσης οι μαύροι ταξιτζήδες χρέωναν την κούρσα μόλις 10 σεντς, όσο δηλαδή κόστιζε το εισιτήριο στα λεωφορεία. Όταν αυτό έγινε γνωστό, οι αρχές της πόλης αποφάσισαν να επιβάλλονται πρόστιμα σε όσους χρέωναν την κούρσα λιγότερο από 45 σεντς.
Η συνέχιση του μποϊκοτάζ και η μεγάλη συμμετοχή σε αυτό είχε ως συνέπεια και την αύξηση της συμμετοχής λευκών κατοίκων της πόλης, που ήταν αντίθετοι στην κατάργηση του φυλετικού διαχωρισμού ή πλήττονταν οικονομικά από το μποϊκοτάζ, στο White Citizen's Council. Άτομα που συμμετείχαν στο μποϋκοτάζ έγιναν πολλές φορές στόχος επιθέσεων. Εμπρηστικές επιθέσεις έγιναν και εναντίον των σπιτιών των Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και Ralph Abernathy`s αλλά και εναντίον τεσσάρων εκκλησιών της μαύρης κοινότητας του Μοντγκόμερυ.
Κατά τη διάρκεια του μποϊκοτάζ συνελήφθησαν για παρακώληση συγκοινωνιών 156 άτομα μεταξύ των οποίων και ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Καταδικάστηκε σε πρόστιμο 500$ ή φυλάκιση 386 ημερών. Τελικά έμεινε στη φυλακή δύο εβδομάδες. Ύστερα από το μποϊκοτάζ που κράτησε περισσότερο 381 μέρες, και έφερε τις εταιρείες μεταφορών στα όρια της καταστροφής καθώς το 75% αυτών που χρησιμοποίούσαν λεοφωρεία ήταν έγχρωμοι, το Νοέμβριο του 1956 το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ κήρυξε αντισυνταγματικό το νόμο για το φυλετικό διαχωρισμό. Ήταν η πρώτη νίκη του κινήματος για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα των έγχρωμων πολιτών στην Αμερική ως την ιστορική ομιλία του Κινγκ «Έχω ένα όνειρο» ως την ιστορική νίκη.
Παρόλους τους αγώνες στους οποίους πρωτοστάτησε η Παρκς, αν και αργότερα διαχωρήστηκε από τον Μαρτιν Λούθερ Κινγκ, η ίδια συνέχισε να περνά δυσκολα. Λόγω της δράσης της απολύθηκε από την δουλειά της, το ίδιο και ο άνδρας της, και αναγκάστηκε να μετακομίσει πολλές φορές και να κάνει πολλές και διαφορετικές δουλειές.
Πέθανε το 2005 σε ηλικία 92 χρονών και ήταν η πρώτη γυναίκα που η σωρός της εκτέθηκε στο Καπιτώλιο σε δημόσιο προσκύνημα. Δεν σταμάτησε ποτέ να αγωνίζεται...

Σαν σήμερα

Σαν σήμερα 22 Οκτωβρίου 1937 γεννήθηκε ο Μάνος Λοΐζος

Τα παραμύθια τελειώνουν

Ας τελειώσουν τα παραμύθια. Ξαφνικά είδαν το φως της δημοσιότητας οι αυτοκτονίες εδώ και δυο χρόνια. Η αλήθεια είναι ότι ο αριθμός τους δεν είναι μεγαλύτερος από αυτόν πριν πέντε- έξι χρόνια. Ξαφνικά είδαν ότι οι τιμές στα προϊόντα είναι μεγάλες. Η αλήθεια είναι ότι «φούσκωσαν» μια συγκεκριμένη περίοδο ξαφνικά και από τότε δεν ξεφουσκώνουν γιατί τα καρτέλ καλά κρατούν… Ξαφνικά είδαν ότι η ανεργία καλπάζει. Η αλήθεια είναι ότι η ανεργία ήταν πολλά χρόνια μεγάλη, απλά οι διαδικασίες, κτλπ δεν έδειχναν το πραγματικό ποσοστό. Επίσης η ελπίδα του ρουσφετιού κρατούσε τα στόματα κλειστά. Τώρα δεν υπάρχει ούτε αυτό. Ξαφνικά ανακαλύψανε τα δάνεια. Η αλήθεια είναι ότι τα δάνεια υπάρχουν από τότε που «φούσκωσαν» ξαφνικά οι τιμές, για αντίβαρο. Βεβαίως και επωφεληθήκαν και αυτοί που δεν μπορούσαν να δικαιολογήσουν των εύκολο και δυσανάλογο τους πλουτισμό, περνώντας δάνεια «βιτρίνας» που τα αποπλήρωσαν όμως με μεγάλη ευκολία και ξελάσπωσαν έτσι και από την ρετσινιά της αδικαιολόγητης περιουσίας. Βεβαίως και υπάρχουν και μερικοί ανεγκέφαλοι που θεωρούσαν «ανταγωνιστικό» να πάρουν ένα BMW η Mercedes, μια που το είχε πάρει και ο γείτονας τους- αυτός που όντως τα βαστούσε γιατί τα λεφτά προερχόταν από «κάτω από το τραπέζι» και καλυπτόταν με τα δάνεια «βιτρίνας». Βεβαίως ότι υπάρχουν και οι αφελής που ήθελαν «ένα κεραμιδί πάνω από το κεφάλι τους» και νόμιζαν ότι επί 30 χρόνια η δόση θα μείνει στο ύψους του ενοικίου, οπότε καλύτερα να «αγοράσουν». Τώρα η δόση δεν την καλύπτει ούτε ένας ολόκληρος μισθός… αν και πλήρωσαν 15-20 χρόνια, το σπίτι «τους» ανήκει στην τράπεζα. Υπάρχουν όμως και αυτοί (πολλοί δυστυχώς) που έπαιρναν τα δάνεια για θέρμανση, για κηδείες (όλα αυτά διαφημισμένα από τα ΜΜΕ και από όλες τις τράπεζες), για super-market η απλά  για να αποπληρώσουν τους υπέρογκους τόκους των άλλων δανείων. Όλοι αυτοί βρισκόταν από τότε κάτω από τα όρια της φτώχιας και δεν το (ανα)γνώρισαν. Έστω και αν δεν μίλησαν επειδή «θα έρθουν καλύτερες μέρες και θα γυρίσει ο τροχός», η επειδή αυτό έμαθαν να κάνουν μια ζωή: να κρατήσουν κλειστό το στόμα. Επιπλέον τι μπορούσαν να πουν- ότι ο γείτονας που έχει Mercedes δεν το πήρε και τόσο νόμιμα. Θα του είχαν πει απλά ότι «ζηλεύει» έναν «αυτοδημιούργητο». Το μόνο που του απέμεινε ήταν να δώσει πρότυπο «επιτυχίας» στα παιδιά του, τον «αυτοδημιούργητο» γείτονα και να τους πει: «Να, πάρε παράδειγμα από αυτόν και όχι από τον άλλον τον μ@λ@κ@». (Ο «μ@λ@κ@ς» ήταν αυτός που πάλευε «ρομαντικά» για τα παιδιά των άλλων σαν να ήταν δικά του.) Η αλήθεια είναι ότι τα ΜΜΕ μας έλεγαν με μεγάλη περηφάνια ότι το τραπεζικό ελληνικό σύστημα είναι πρώτος στην Ευρώπη σαν κέρδος και ξεχνάγατε αποβλακωμένοι πως έγινε αυτό το κέρδος και σε ποιανού τις πλάτες. Η αλήθεια είναι ότι χρόνια τώρα ακούγαμε στις τηλεοράσεις «έχω εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη» όλους αυτούς που είχαν να πληρώσουν έναν δικηγόρο που ήταν «μεγάλος» γιατί «γνώρισε πολύ καλά» τον δικαστή. Η αλήθεια είναι ότι «σωτήρες» «αυτόφωροι», η και «ανεξάρτητοι» έγιναν ακριβώς τα τσιράκια των τραπεζιτών.

Η μεγάλη αλήθεια είναι ότι έβαζαν στο περιθώριο έναν πολιτικό που για πρώτη φορά (τουλάχιστον από πότε ζω εδώ) τα έβαλε με όλα αυτά τα κακός κείμενα και ακριβώς στην αποκορύφωση του αγώνα, όταν ήθελε να πληρώσουν και οι τραπεζίτες και οι μεγάλο- φοροφυγάδες.  Έναν πολιτικό που αναγνωρίζεται στο εξωτερικό, εκεί οπού η λέξη ΑΞΙΑ έχει την πρέπουσα βαρύτητα. Η αλήθεια είναι ότι τον φοβούνται ακόμα, γιατί είναι όρθιος και παλεύει για τους Έλληνες από κάθε μετερίζι. Η αλήθεια είναι ότι κανείς μέχρι τώρα δεν έχει δώσει μια συγκεκριμένη πρόταση για το πώς να βγούμε από τον γκρεμό, αλλά με την ανούσια κριτική, η και προδοσία (πρώτα απ’ όλα κατά της Ελλάδας, όπως αποδειχθεί εκ των υστέρων), μας έσπρωχνε ακόμα πιο βαθιά. Η αλήθεια είναι ότι ένας χρόνος τώρα δεν έγινε απολύτως τίποτα για την Ελλάδα και για τους Έλληνες, ούτε καν οι διαδηλώσεις που σάρωσαν πέρσι. Τουλάχιστον όχι εναντίον Ελλήνων πολιτικών που μας κυβερνούν ένα χρόνο τώρα. Απλά υπάρχει μια αντιπολίτευση που έχει την λογική του «ώριμου φρούτου». Όταν θα πέσει, θα τον μαζέψουνε απλά.

Και η δική μου αλήθεια είναι ότι σιχάθηκα να ακούω ότι με το να περιμένεις στον καναπέ να αλλάξει κάτι, η να σε φωνάξει κάποιος, η με το να «ζήσεις τις απλές στιγμές» (που σε κάνουν να νιώθεις μικρός στην ουσία), τα λύνεις όλα. Ότι οι καθαροί βρίσκονται μόνο εκτός κoμμάτων η στα μοναστήρια. Υπάρχουν και εκεί στα κόμματα (έστω και παραγκωνισμένοι) οπού δίνουν την πιο μεγάλη μάχη της ζωής τους, αυτή που έβαλαν προορισμό της ζωής τους. Να φωτίζουν την γη και τους ανθρώπους με την αλήθεια της ψυχής και του μυαλού τους, να τα αλλάξουν όλα. Όπως επίσης σιχάθηκα να ακούσω τους «σωτήρες» να μιλήσουν για καινούργια «άφθαρτα» πρόσωπα, όταν το μόνο που θέλουν είναι να επιβάλουν και πάλι άλλα τσιράκια, που να είναι έτοιμοι να υπακούσουν χωρίς να ρωτάνε, για προσωπική τους αναρρίχηση και μόνο, αυτούς που ακόμα δεν πρόλαβαν και περιμένουν την σειρά τους για «μια από τα ίδια».

Το κλειδί, φίλοι μου, είναι στο να βρούμε και να επιβάλουμε αδιάφθορα πρόσωπα (παλιά η καινούργια δεν έχει σημασία), που να θέλουν με την καρδιά τους και να μπορούν με το πνεύμα τους, αυτούς που την προφορά την κάνουν τρόπο ζωής και όχι ρητορείας. Αυτούς που τους ονομάζατε ρομαντικούς «μ@λ@κες», αυτούς που συνεχίζουν να πιστεύουν σε ένα καλύτερο αύριο για όλους. Όλοι τους ξέρουμε. Είναι αυτοί που παραγκωνιστήκαν με όλους τους τρόπους για να μην φανούν, έτσι ώστε να μην υπάρχει μέτρο σύγκρισης.

Επειδή η αλήθεια είναι μια -μην σας κάνουν πάλι τα παπαγαλάκια (γνωστά η άγνωστα) να την «βλέπετε» από την δική τους οπτική γωνιά. Γιατί έτσι, πραγματικά τελειώνουν, αργά η γρήγορα, όλα τα παραμύθια και όλα θα φανούν σαν ψέμα σε έναν κόσμο δίχως ελπίδα και δίχως φως.

Έτσι απλά

Χρυσαυγίτες χτύπησαν δύο μετανάστες στο Λαύριο

Στη Νεάπολη του Λαυρίου χθες το μεσημέρι, φορτηγό βαν με καλυμμένες πινακίδες σταμάτησε σε πλυντήριο αυτοκινήτων και από μέσα βγήκαν τουλάχιστον 10 άτομα με μπλούζες της Χρυσής Αυγής. Με λοστάρια χτύπησαν άγρια δύο Πακιστανούς που εργάζονταν εκεί, και προκάλεσαν φθορές στην επιχείρηση. Το ένα από τα δύο θύματα τραυματίστηκε σοβαρά και μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο.

  Ευθύνες στην αστυνομία καταλογίζει σε ανακοίνωσή του το Εργατικό Κέντρο Λαυρίου.

Μαρτυρία αναγνώστη που βρέθηκε στο νοσοκομείο και είδε τον τραυματία – δική του και η φωτογραφία του χτυπημένου εργαζόμενου:

«Χθες το απόγευμα, Παρασκευή 5 Οκτωβρίου, γύρω στις 6 το απόγευμα,  έτυχε να βρίσκομαι στα εξωτερικά ιατρεία του Νοσοκομείου Γεννηματά συνοδεύοντας συγγενή μου και είδα έναν συνάνθρωπό μας, Πακιστανικής καταγωγής,  σοβαρά χτυπημένο στο κεφάλι και στο χέρι. Αμέσως κατάλαβα ότι ήταν θύμα ρατσιστικής επίθεσης και πλησίασα για να δω τι συμβαίνει. Τον συνόδευε ένας συμπατριώτης του και 2 άνδρες της ασφάλειας – αυτό το έμαθα αφού τους ρώτησα ποιοί είναι και τι έχει συμβεί. Δεν έλεγαν και πολλά και σκέφτηκα να φωτογραφήσω για να υπάρχουν στοιχεία…. Ενοχλήθηκαν οι ασφαλίτες αλλά εγώ συνέχιζα να ρωτάω και τελικά έμαθα ότι ό άνθρωπος που χτυπήθηκε είχε πάει σε ένα βενζινάδικο και περίμενε τον φίλο του να τελειώσει τη δουλειά για να φύγουν. Ξαφνικά κάποια στιγμή σταματάει ένα φορτηγάκι βαν,  βγήκαν από μέσα πάνω από 5 άτομα με μαύρες μπλούζες που έγραφαν Χρυσή Αυγή -έχω την εντύπωση ό τι είπε ότι κάποιοι φόραγαν και κουκούλες.  Δεν μπόρεσα να  προσφέρω παραπάνω βοήθεια πέρα από ένα μπουκάλι νερό που τους πήγα και αυτό γιατί άρχισαν να με ρωτάνε οι ασφαλίτες ποιος είσαι και πώς λέγεσαι. Τους είπα πως είμαι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ και ότι με ενδιαφέρει να γνωρίζω που θα απευθυνθεί το νομικό τμήμα και να ενημερωθεί για το φασιστικό και ρατσιστικό συμβάν, μου είπαν ότι θα πάρουν οδηγίες από τα κεντρικά και να μου πουν… Εκεί το σταμάτησα».

Για το θέμα εξέδωσε ανακοίνωση το Εργατικό Κέντρο Λαυρίου:

«Το Εργατικό Κέντρο Λαυρίου καταδικάζει την άνανδρη δολοφονική επίθεση σε συναδέλφους μας από μέλη της «Χρυσής Αυγής».

Αυτοί είναι οι Χρυσαυγίτες,  εγκληματίες άνθρωποι της εργοδοσίας, δειλοί, που χτυπάνε ανυπεράσπιστους μετανάστες. Αυτοί είναι που επώαζαν, χρόνια τώρα, στο χώρο του υποκόσμου και εμφανίζονται σήμερα ως δολοφόνοι με την ανοχή του αστικού κράτους.

Σήμερα χτυπάνε τους μετανάστες, αύριο θα χτυπάνε τους Ελληνες, γιατί αυτή είναι η φύση των φασιστών, η βία πάνω στους εργάτες για τη συνέχιση της κερδοφορίας των μονοπωλίων, στο όνομα της καθαρότητας της φυλής.

Ευθύνες βαραίνουν και την αστυνομία, που ενώ έγινε μια δολοφονική επίθεση από συμμορία, με αυτοκίνητο με καλυμμένες πινακίδες, δεν έκανε τίποτα παραπάνω από το να συγκεντρώσει τα στοιχεία από το σημείο του συμβάντος, όταν για να φύγει ένα αυτοκίνητο από το Λαύριο υπάρχουν μόνο δύο δρόμοι και θα μπορούσε κάλλιστα να τους μπλοκάρει και να κάνει τουλάχιστον την προσπάθεια να βρει τους υπεύθυνους της δολοφονικής επίθεσης.

Καλούμε όλα τα σωματεία και τους φορείς της Λαυρεωτικής να πάρουν θέση απέναντι στους φασίστες και να τους καταδικάσουν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, να απομονωθούν από παντού, να εξαφανιστούν.

Τα ΜΑΤ, χτες, χτύπαγαν τους εργάτες των ναυπηγείων, σήμερα οι χρυσαυγίτες τους μετανάστες, ιδού τα δύο άκρα, από τη μια το κεφάλαιο με τους μηχανισμούς του, το αστικό κράτος, το παρακράτος, τους χρυσαυγίτες και από την άλλη οι εργάτες, οι μετανάστες, τα λαϊκά στρώματα που υποφέρουν από την αντιλαϊκή λαίλαπα».
πηγή

Χώρα Θεά

μια χώρα που έχω
βαθιά ερωτευτεί
μια χώρα Θεά,
που μου βάζει φωτιά,
μια χώρα που αρχίζει
εκεί που ο νους σταματά

Βρέθηκε πάπυρος που αναφέρεται στη γυναίκα του Χριστού!

Πάπυρος του 2ου αιώνα μ.χ. (ο οποίος μέχρι τώρα βρισκόταν στην κατοχή ιδιωτικού συλλέκτη) έρχεται να καταρρίψει όλη την χριστιανική κοσμοθεωρία περί σεξουαλικής αποχής, αφού στο ιστορικό κείμενο ο Ιησούς Χριστός αποκαλεί για πρώτη φορά την Μαρία Μαγδαληνή γυναίκα του και άξια να γίνει απόστολός του.

Τα θραύσματα του παπύρου αποκαλύφθηκαν από την καθηγήτρια Karen L. King, ιστορικό του Χριστιανισμού στη Θεολογική Σχολή του Χάρβαρντ. Σύμφωνα με την King, ο διάλογος αυτός είναι το μοναδικό αρχαίο κείμενο όπου αναφέρεται ρητά ότι ο Χριστός είχε σύζυγο.

Το κείμενο περιέχει διάλογο στον οποίο ο Ιησούς αναφέρεται στη σύζυγό του, την οποία ονομάζει Μαρία, λέει η King, όπως γράφει ο Guardian. Το κομμάτι που βρέθηκε στον πάπυρο είναι, σύμφωνα με την ιστορικό του Χάρβαρντ, είναι αντίγραφο Ευαγγελίου, πιθανώς γραμμένο στα ελληνικά τον δεύτερο αιώνα.

Έντονες αντιδράσεις αναμένεται να προκαλέσει στους χριστιανικούς κύκλους ο πάπυρος που μόλις ανακαλύφθηκε και ο οποίος αποδεικνύει ότι ο Ιησούς Χριστός και η Μαρία Μαγδαληνή ήταν πιθανώς ανδρόγυνο.

Η επίμαχη φράση βρίσκεται περίπου στην μέση του κειμένου, εκεί όπου ο Ιησούς φέρεται να λέει «η σύζυγός μου Μαρία». Η King είπε επίσης ότι στο διάλογο, οι μαθητές συζητούν αν η Μαρία είναι άξια και ο Ιησούς συμπληρώνει : «αυτή μπορεί να είναι απόστολος μου».

Γραμμένο σε αρχαία Αιγυπτιακά κοπτικά, το αντικείμενο έχει μελετηθεί διεξοδικά από την Κάρεν Λ. Κίνγκ, ιστορικό του Χριστιανισμού στη Θεολογική Σχολή του Χάρβαρντ, η οποία και ετοιμάζεται να εκδόσει ένα σύγγραμα σχετικά με την ανακάλυψη της.

Σύμφωνα με όσα είπε η Κινγκ στο περιοδικό Smithsonian «Το κομμάτι αυτό παπύρου εγείρει αμφιβολίες σχετικά με το δόγμα της σεξουαλικής αποχής των καθολικών ιερέων βασισμένο στο παράδειγμα του Ιησού Χριστού».

Ταυτόχρονα η επιφανής θεολόγος επιχειρεί να αποθαρύνει την χρήση του εγγράφου για να εμπλουτίσει το βιογραφικό του Ιησού Χριστού, εξηγώντας πως το πιο πιθανό είναι να έχει γραφτεί ένα αιώνα μετά την Σταύρωση στα ελληνικά (και στην συνέχεια να μεταφράστηκε στα κοπτικά).

Το θραύσμα του παπύρου ανήκε σε έναν ιδιώτη συλλέκτη, που παραμένει ανώνυμος, ο οποίος επικοινώνησε με την King για να τον βοηθήσει να το μεταφράσει και να το αναλύσει. Δεν έχουν γίνει γνωστές οι συνθήκες υπό τις οποίες βρέθηκε, αλλά το πιθανότερο, γράφει ο Guardian, είναι πως ανακαλύφθηκε στην Αίγυπτο όπου το ξηρό κλίμα επιτρέπει σε αρχαία γραπτά να διατηρηθούν.

 Η King παρουσίασε την ανακάλυψη στο εξαήμερο Συνέδριο της Ρώμης, οργανωμένο από την La Sapienza University και the Augustinianum institute of the Pontifical Lateran University. Παρόλο που η επίσημη εφημερίδα και το κανάλι ράδιο του Βατικανού καλύπτει το συνέδριο, δεν υπήρχε καμία αναφορά για αυτή την αποκάλυψη.
Η γνησιότητα και η παλαιότητα του εγγράφου επικύρωσαν-μετά από μελέτη-και άλλοι 3 επιστήμονες : Roger Bagnal, παπυρολόγος, διευθυντής στο New York-based Institute for the Study of the Ancient World, AnneMarie Luijendijk, ειδικός σε New Testament and early Christianity στο Princeton University, όπως και η Ariel Shisha-Halevy, καθηγήτρια γλωσσολογίας και αρχαίας κοπτικής γλώσσας στο Hebrew University.
Το έγγραφο ανήκει στην κατηγορία των πιο παλαιών πάπυρων για τον Χρηστό, όπως και τα κρυμμένα Ευαγγέλια (της Μαρίας Μαγδαληνής, του Θωμά, του Φίλιππα), με τα οποία δείχνει να έχει στενούς συνδέσμους. 

Tο απίθανο όνειρο

Να ονειρευτείς το απίθανο όνειρο
Να παλέψεις με τον ανίκητο αντίπαλο
Να αντέξεις με δυσβάσταχτη θλίψη
Να τρέξεις εκεί όπου οι γενναίοι δεν τολμούν να πάνε.
Να επανορθώσεις την ανεπανόρθωτη αδικία
Να είσαι μακραν καλύτερος απο οτι είσαι
Να προσπαθείς όταν τα χέρια σου είναι αποκαμωμένα
Να φτάσεις το άφταστο αστέρι
Αυτή είναι η αποστολή μου,

να ακολουθήσω αυτό το άστρο
Άσχετα απο το πόσο ανέλπιδο,
άσχετα απο το πόσο μακριά

Nothing is impossible, the word itself says 'I'm possible'!

Be yourself

Το μυστικό για όλα όσα κάνουμε είναι να μην τεμαχίζουμε την προσωπικότητά μας απλά και μόνο για να γίνουμε αρεστοί στους άλλους.

Να μάθει κανείς να σκέφτεται

Να μάθει κανείς να σκέφτεται: Στα σχολεία μας κανείς δεν έχει πια την παραμικρή ιδέα αυτού του πράγματος

Όσο πιο ψηλά πετάμε...

Να μην ξεχνάμε! Όσο πιο ψηλά πετάμε τόσο πιο μικροί φαντάζουμε σ´εκείνους που δεν μπορούν να πετάξουν 

Με ποιο δικαίωμα;;;;;

Η παρακάτω ιστορία αλιεύθηκε από το facebook:

Λεωφορείο της γραμμής. Μαυρούλης καθισμένος ανάμεσα σε χίλια μπαγάζια κάνει αέρα στο παιδάκι του που το έχει αγκαλιά να την ψιλοβγάλει με τον καύσωνα. Δίπλα του κάθεται μια κοπέλα. Ξαφνικά εισβάλλει ο καραγκιόζης-φασίστας, πάει καρφί στον μαυρούλη και λέει "Σήκω ρε αλήτη να κάτσω". Η κοπέλα έκπληκτη αντιδρά: "Με ποιο δικαίωμα του μιλάτε έτσι;" "Σκάσε εσύ μωρή πατσαβούρα μην τις φας". Η "πατσαβούρα" κολυμβήτρια, 1.80, σηκώνεται όρθια. "Για πλησίασε να δούμε ποιος θα τις φάει;" στο σημείο αυτό σηκώνεται όρθιο το υπόλοιπο λεωφορείο που μέχρι εκείνη τη στιγμή "βασικά κοίταγε τη δουλειά του". Αρχίζει και κράζει το μαλάκα μέχρι που τον πετάει έξω κυριολεκτικά σηκωτό στην επόμενη στάση.

Συμπέρασμα 1ο: εκεί που οι άνθρωποι στεκονταί όρθιοι στα δυο τους πόδια, πεθαίνουν τα σκουλήκια. Εκεί που δεν...

Συμπέρασμα 2ο: οι φασίστες θα φτάσουν μέχρι εκεί που θα τους επιτρέψουμε -νισάφι με τα κουβαρνταλίκια

Η σωστή στιγμή είναι ΚΑΙ όταν αντιδράσει μόνο ο Ένας.

Η ΜΟΝΑΔΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ!!!!!

ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ...

Ζήτησε τρίωρη άδεια, να πάει το παιδί της σχολείο...

.... και της την απέρριψε ο ανακριτής... Ζήτησε, έστω για τρεις ώρες, άδεια να συνοδεύσει το παιδί της που είναι πρωτάκι, την άλλη βδομάδα που ανοίγουν τα σχολεία. Η αίτηση συνοδευόταν από την παράκληση να είναι διακριτικά φρουρούμενη. Δεν... είχε, όμως, καμία τύχη. Ο ανακριτής ήταν αρνητικός, όπως και σε όλα τα προηγούμενα αιτήματά της. Είπαμε! ...
Τι αντιγραφουμε από το non news και φυσικα προκειται περι αθλιοτητας εάν είναι ετσι όταν οι δολοφονοι αφηνονται ελευθεροι να βγαινουν τις βολτιτσες τους.Αθλιοτητα πρωτου μεγέθους που δεν εχει καμμια λογική.ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ.Και οι κρινοντες κρινονται…

Άντε να γελάσουμε λίγο

- Τι κάνεις όταν μια ξανθιά σου πετάξει χειροβομβίδα;

- Τραβάς την περόνη και τη στέλνεις πίσω.

Μιλάμε όμως πολύ ανάδρομος!

apropos

mind the gap

    

            του Δημήτρη Χαντζόπουλου

                     Ανάδρομος Βαγγέλης...

http://mementumvivere.blogspot.gr

Παγκόσμια Ημέρα για την Υπενθύμιση του Δουλεμπορίου και της Κατάργησής του

Στις 23 Αυγούστου 1791 άρχισε η εξέγερση των μαύρων δούλων στη νήσο Ισπανιόλα της Καραϊβικής (σημερινή Αϊτή και Δομηνικανική Δημοκρατία), που οδήγησε στην κατάργηση του διατλαντικού εμπορίου δούλων.

Η επέτειος αυτή από το 1998 εορτάζεται ως μια ευκαιρία για περίσκεψη και μελέτη για τα ιστορικά αίτια, τις μεθόδους και τις συνέπειες αυτής της τραγωδίας για το ανθρώπινο γένος.

Άκου Ανθρωπάκο!

Άκου Ανθρωπάκο! ~ Βίλχελμ Ράϊχ (απόσπασμα)

 "Ξέρεις, Ανθρωπάκο, πως θα ένιωθε ένας αητός άμα έκλωθε αυγά μιας κότας; Αρχικά ο αητός νομίζει ότι θα κλωσσήσει μικρά αετόπουλα που θα μεγαλώσουν. Μα εκείνο που βγαίνει από τα αυγά δεν είναι παρά μικρά κοτόπουλα. Απελπισμένος ο αητός εξακολουθεί να ελπίζει πως τα κοτόπουλα θα γίνουν αητοί. Μα που τέτοιο πράμμα! Τελικά δε βγαίνουν παρά κότες που κακαρίζουν. Όταν ο αητός διαπιστώνει κάτι τέτοιο βρίσκεται στο δίλημμα αν πρέπει να καταβροχθίσει όλα τα κοτόπουλα και τις κότες που κακαρίζουν. Μα συγκρατείται. Κι' ό,τι τον κάνει να συγκρατηθεί είναι μια μικρή ελπίδα· πως ανάμεσα στα τόσα κοτόπουλα, μπορεί κάποτε να βρεθεί ένα αητόπουλο, ικανό σαν εκείνον τον ίδιο, ένα αητόπουλο που από την ψηλή φωληά του θ' ατενίζει μακριά κόσμους καινούριους, σκέψεις καινούριες, καινούρια σχήματα ζωής. Μόνο αυτή η ανεπαίσθητη ελπίδα κρατάει το λυπημένο, τον αποξενωμένο αητό από την απόφασή του να φάει όλα τα κοτόπουλα και όλες τις κότες που κακαρίζουν, και που δεν βλέπουν ότι τα κλωσσάει ένας αητός, δεν καταλαβαίνουν ότι ζούνε σ' ένα ψηλό, απόμακρο βράχο, μακριά από τις υγρές και σκοτεινές κοιλάδες. Δεν ατενίζουν την απόσταση, όπως κάνει ο απομονωμένος αητός. Μόνο καταβροχθίζουν και καταβροχθίζουν, όλο καταβροχθίζουν ό,τι φέρνει ο αητός στη φωλιά.

Οι κότες και τα κοτόπουλα άφησαν τον αητό να τα ζεστάνει κάτω από τα μεγάλα και δυνατά του φτερά όταν απ' όξω κροτάλιζε η βροχή και αναβροντούσαν οι καταιγίδες που 'κείνος άντεχε δίχως καμμιά προστασία. Όταν τα πράμματα γίνονταν σκληρότερα, του πέταγαν μικρές μυτερές πέτρες από κάποια ενέδρα για να τον χτυπήσουν και να τον πληγώσουν. Όταν ο αητός αντιλήφθηκε την κακοήθεια ετούτη, πρώτη του αντίδραση ήταν να τα ξεσχίσει σε χίλια κομμάτια. Μα το ξανασκέφτηκε κι' άρχισε να τα λυπάται. Κάποτε, έλπισε, θα βρισκόταν - έπρεπε να βρεθεί - ανάμεσα στα τόσα κοντόφθαλμα κοτόπουλα που κακάριζαν και καταβρόχθιζαν ό,τι έλαχε μπροστά τους, ένας μικρός αητός σαν τον ίδιο του τον εαυτό.

Ο μοναχός αητός μέχρι σήμερα δεν έχει εγκαταλείψει την ελπίδα. Κι' εξακολουθεί να κλωσσάει κοτόπουλα.

Δεν θέλεις να γίνεις αητός, Ανθρωπάκο. Γιαυτό σε τρώνε τα όρνεα. Φοβάσαι τους αητούς κι' έτσι ζεις κοπαδιαστά και κοπαδιαστά εξολοθρεύεσαι. Γιατί μερικά από τα κοτόπουλα σου έχουν κλωσσήσει αυγά όρνεων. Και τα όρνεά σου έχουνε γίνει οι Φύρερ σου ενάντια στους αητούς, τους αητούς που θελήσανε να σε οδηγήσουν σε μακρινότερες, πιο υποσχετικές αποστάσεις. Τα όρνεα σε δίδαξαν να τρως ψοφίμια και ν'ασαι ικανοποιημένος με ελάχιστα σπειριά σιτάρι. Σ' έμαθαν και να ορύεσαι "Ζήτω, ζήτω, Μέγα Όρνεο!". Τώρα λιμοκτονείς και πεθαίνεις κι' ακόμη φοβάσαι τους αητούς που κλωσσάνε τα κοτόπουλά σου."

I AM GREEK AND I WANT TO GO HOME («Είμαι Ελληνίδα και θέλω να επιστρέψω στη Γη μου!»)

http://iamgreek.gr/

Ξυπόλυτα Οικονομικά

SOS: Έκκληση βοήθειας από 13χρονο καρδιοπαθή

Επιστολή-έκκληση έστειλε ένας 13χρονος στη zougla.gr, ο οποίος έχει χρόνιο πρόβλημα με την καρδιά του και ζητά τη βοήθεια όλων μας προκειμένου να μεταβεί στο Βερολίνο και να υποβληθεί σε επέμβαση με λέιζερ. 
Ο μικρός ονομάζεται Αντώνης-Μιχαήλ Γουλιδάκης και ο αριθμός λογαριασμού που διατηρεί στην Εθνική Τράπεζα είναι: 461/719413-73.
«Είμαι ένα μικρός 13 ετών. Από τότε που γεννήθηκα έχω πρόβλημα με την καρδιά μου. Οι γονείς μου κάνουν ότι μπορούν όπως και τώρα που πρέπει να με πάνε στο Βερολίνο για να κάνω λέιζερ. Το ποσό που χρειάζονται είναι περίπου 12.000 ευρώ.
Κανένας όμως δεν βοηθάει. Αν μπορείτε κάντε μια μικρή ανακοίνωση για μένα. Δεν θα ζήσω και το ξέρω για να μπορέσω να γίνω σεφ, αλλά θέλω να κάνω κάποια πράγματα εφόσον πάνε όλα καλά και γυρίσω. Θέλω να κάνω επιτέλους γυμναστική μετά από 13 χρόνια με τους συμμαθητές μου. Ευχαριστώ, ο μικρός Αντώνης» αναφέρει μεταξύ άλλων ο μικρός στη συγκλονιστική επιστολή του.

όσο υπάρχουν ΑΝΘΡΩΠΟΙ...

Ο Σ. ήρθε από το Πακιστάν για να βρεί μια καλύτερη ζωή. Δουλεύει σε μηχανουργείο. Είναι καλός τεχνίτης. Ξέρει ηλεκτροσυγκόλληση, οξυγονοκόλληση, στράντζα, σχεδόν όλες τις δουλειές του μηχανουργείου.

 Φοιτά στο Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά γιατί θέλει να μάθει καλά την ελληνική γλώσσα. «Αγαπώ αυτή τη χώρα και τους ανθρώπους της και παρά τις δυσκολίες θέλω να μείνω εδώ» λέει.

 Την Κυριακή 8 Ιουλίου το σχολείο μας είχε τη γιορτή λήξης των μαθημάτων. Ο Σ. ξεκίνησε από το σπίτι του στη Νίκαια στις 4:30 μ.μ. για να έρθει στο σχολείο νωρίτερα, γιατί εκείνος και η τάξη του είχαν την ευθύνη να ετοιμάσουν τον αύλειο χώρο, όπου θα γινόταν η γιορτή.

 Κατεβαίνοντας την 7η Μάρτη, ρατσιστές με 15 περίπου μηχανές, όρμησαν πάνω του. Ο Σ. δεν μάσησε. Έπιασε αυτόν που πλησίασε να τον χτυπήσει, τον ακινητοποίησε και χρησιμοποιώντας τον σαν ασπίδα προσπάθησε να αμυνθεί.

 Οι άλλοι τον περικύκλωσαν ουρλιάζοντας και βρίζοντας. Τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα για κείνον όταν άκουσε μια φωνή «Φίλε-φίλε μπές μέσα!». Ήταν ένας ταξιτζής που περνούσε εκείνη την ώρα. Ο Σ. έσπρωξε το ρατσιστή προς το μέρος των πολλών και μπήκε τρέχοντας στο ταξί που ξεκίνησε πριν καλά-καλά προλάβει να κλείσει την πόρτα.

 Οι ρατσιστές κυνήγησαν το ταξί στους δρόμους της Κοκκινιάς. Ένας με ένα ρόπαλο έσπασε το πίσω τζάμι. Σταμάτησαν να τους κυνηγούν μόνο όταν έφτασαν κοντά στο σχολείο. Ο Σ. έβγαλε ένα εικοσάευρω για να πληρώσει. Ο ταξιτζής του είπε «Φύγε-φύγε φίλε κινδυνεύουμε».

 Ο Σ. έτρεξε στο σχολείο. Πονούσε στην πλάτη και μας περιέγραψε όλα όσα συνέβησαν. «Δεν πρόλαβα ούτε να τον ευχαριστήσω. Μου έσωσε τη ζωή. Θέλω να τον συναντήσω» μας είπε.

Και για μας είναι τιμή να γνωρίσουμε έναν τέτοιο άνθρωπο. Μας συγκινεί η πράξη του. Μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε και δείχνει πως υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που με κίνδυνο τη ζωή και την περιουσία τους υπερασπίζονται τον συνάνθρωπό τους.

 Αν με κάποιο τρόπο φτάσει αυτό το μήνυμα στον γενναίο, ανθρωπιστή και δημοκράτη ταξιτζή, oι πόρτες του σχολείου είναι ανοιχτές για κείνον και ο Σ. ο μαθητής μας, κρατάει ακόμα ένα μεγάλο ευχαριστώ και περιμένει… “

Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά

England, undo a wrong!

Πρέπει...

“Πρέπει να καταλάβετε τι σημαίνουν τα Μάρμαρα του Παρθενώνα για μας. Είναι το καμάρι μας. Είναι οι θυσίες μας. Είναι το υπέρτατο σύμβολο ευγένειας. Είναι φόρος τιμής στη δημοκρατική φιλοσοφία. Είναι η φιλοδοξία και το όνομά μας. Είναι η ουσία της ελληνικότητάς μας”, δήλωσε και συμπλήρωσε: “Αν με ρωτήσετε εάν θα ζω όταν τα Μάρμαρα του Παρθενώνα επιστρέψουν στην Ελλάδα, σας λέω πως ναι, θα ζω. Αλλά κι αν ακόμη δεν ζω πια, θα ξαναγεννηθώ”.

Μελίνα Μερκούρη

Γιατί δεν θέλουν δωρεάν στειρώσεις στη Λέσβο ; Ανακοίνωση της “Κιβωτού”

Η ανακοίνωση του Πανελλήνιου Κτηνιατρικού Συλλόγου (βλέπε εδώ) όπως είχαμε προβλέψει  προκαλεί αντιδράσεις.

Η “Κιβωτός”  με  αιχμηρή ανακοίνωσή της λέει τα πράγματα με το όνομά τους….  

Τοπικά συμφέροντα είναι ενάντια στους εθελοντές…!!!!

Διαβάστε επίσης : Μετά την καταγγελία… 30.000 ευρώ για στειρώσεις αδέσποτων ζώων στη Λέσβο

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ  από την ΚΙΒΩΤΟ

«Αιδώς Αργείοι!»: σχετικά με τις στειρώσεις αδέσποτων ζώων από εθελοντές αλλοδαπούς κτηνιάτρους και τη στάση ορισμένων κτηνιάτρων της Λέσβου

Την επόμενη εβδομάδα, και για έναν μήνα, κατόπιν πρόσκλησης της ΚΙΒΩΤΟΥ Μυτιλήνης, θα βρίσκονται στη Λέσβο 15 πτυχιούχοι κτηνίατροι από την Αγγλία, οι οποίοι θα προβούν σε στειρώσεις αδέσποτων ζώων στην Ερεσό, Καλλονή και Μυτιλήνη. Υπολογίζεται ότι θα στειρωθούν περίπου 500 αδέσποτα σκυλιά και γατιά. Όλες αυτές οι στειρώσεις θα είναι δωρεάν, καθώς οι εθελοντές κτηνίατροι  δεν θα πάρουν ούτε ένα ευρώ ως αμοιβή ενώ θα πληρώσουν από την τσέπη τους για τα απαραίτητα φάρμακα/υλικά που θα χρησιμοποιηθούν στις επεμβάσεις.

Την Τρίτη, 26 Ιουνίου 2012, επικοινώνησαν με τον Πρόεδρο της ΚΙΒΩΤΟΥ, κο Τέρπανδρο Παπαθεοδώρου,  οι κτηνίατροι κ.κ. Μ. Τ. και Μ. Π. για να συζητήσουμε, όπως ανέφεραν, για την έλευση των εθελοντών κτηνιάτρων. Στη συνάντηση ήταν παρούσα και η κα Μιράντα Κοπτερού, Δημοτική Σύμβουλος και Πρόεδρος της 5μελούς Επιτροπής του Δήμου Λέσβου για τα αδέσποτα ζώα.

Σε αυτή τη συνάντηση, οι κ.κ. κτηνίατροι ζήτησαν από την ΚΙΒΩΤΟ να ματαιώσει τις δωρεάν στειρώσεις των αδέσποτων γιατί, όπως υποστήριξαν, «δεν έχει ακολουθηθεί η προβλεπόμενη διαδικασία για τη χορήγηση άδειας». Τόνισαν ότι αυτό που τις ενδιαφέρει είναι «να διασφαλίζεται η υγεία και ευζωία των αδέσποτων ζώων». Επίσης μας προειδοποίησαν ότι αν προχωρήσουμε στις δωρεάν στειρώσεις των αδέσποτων, θα μας καταγγείλουν στην Αστυνομία (σ.σ. η καταγγελία συνεπάγεται αυτόφορο και επιβολή προστίμου).

Αρχικά, ως ΚΙΒΩΤΟΣ, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε δημόσια τις εν λόγω κυρίες κτηνιάτρους, αλλά και όσους άλλους κτηνιάτρους της Λέσβου αυτές τυχόν εκπροσωπούν, καθώς μας έδωσαν μία ακόμα ευκαιρία να διαπιστώσουμε το διαρκές και ειλικρινές «ενδιαφέρον» τους για την «υγεία και την ευζωία» των αδέσποτων ζώων του τόπου μας. Ένα «ενδιαφέρον» που το γνωρίζει ο κάθε συμπολίτης μας ο οποίος έτυχε να τρέξει στο κτηνιατρείο με ένα χτυπημένο ή άρρωστο αδέσποτο ζώο και η πρώτη ερώτηση που του γίνεται είναι «ποιος θα με πληρώσει για να δω τι έχει το ζώο;». Ένα «ενδιαφέρον» που το ξέρουν καλά οι φιλοζωικές ομάδες του νησιού μας, στις οποίες δεν προσφέρθηκε ΠΟΤΕ ούτε ΜΙΑ εντελώς δωρεάν στείρωση αδέσποτου.  Ένα «ενδιαφέρον» που το διαπίστωσε πρόσφατα και ο Δήμος Λέσβου, όταν ο Κτηνιατρικός Σύλλογος Λέσβου έδωσε προσφορά 120 ευρώ για κάθε στείρωση αδέσποτου ζώου- τα οποία μάλιστα θα καταβάλλονται προκαταβολικά!

Επίσης, θα θέλαμε να ενημερώσουμε τους πολίτες της Λέσβου ότι, όσον αφορά το κομμάτι της νομιμότητας, οι κυρίες κτηνίατροι κάνουν λάθος: θα ακολουθηθούν όλες οι προβλεπόμενες διαδικασίες ενώ αύριο η ΚΙΒΩΤΟΣ θα ενημερώσει την Εισαγγελία Λέσβου για την Ελληνική & Ευρωπαϊκή νομοθεσία σχετικά με το καθεστώς διεξαγωγής δωρεάν στειρώσεων από εθελοντές στην Ελλάδα. Επιπλέον, σε πανελλαδικό επίπεδο, έχει ήδη ζητηθεί η παρέμβαση του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και του Συνηγόρου του Πολίτη για να αποσαφηνιστεί η κατάσταση.

Κλείνοντας, θα θέλαμε να κάνουμε δύο επισημάνσεις, και καλούμε όποιον συμφωνεί με αυτές να τις προσυπογράψει δημόσια:

(1)   Πρώτον, το πρακτικό μέρος. Η εθελοντική εργασία των αλλοδαπών κτηνιάτρων θα βοηθήσει να αντιμετωπιστεί κάπως, έστω και βραχυπρόθεσμα, ο υπερπληθυσμός των αδέσποτων ζώων στη Λέσβο. Και αυτό θα γίνει ΕΝΤΕΛΩΣ δωρεάν, ενώ για το αντίστοιχο έργο οι κ.κ. κτηνίατροι της Λέσβου ζητούν, βάσει της προσφοράς που κατέθεσαν στο Δήμο Λέσβου, περίπου 60 χιλιάδες ευρώ (500 ζώα x 120 ευρώ).

(2)   Δεύτερον, και κατά την άποψή μας σημαντικότερο: το να απειλείς να καταγγείλεις τη δουλειά εθελοντών κτηνιάτρων οι οποίοι προσπαθούν να ανακουφίσουν τον πόνο αυτών των δύστυχων αδέσποτων ζώων, είναι ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΟ, ακόμα και αν έχεις άγνοια του νόμου, ακόμα και αν θες να βγάλεις μερικές χιλιάδες ευρώ παραπάνω, εκμεταλλευόμενος την ευαισθησία και τις τσέπες των φιλόζωων. Για την ακρίβεια, δεν είναι απλώς αδικαιολόγητο, είναι ΑΝΗΘΙΚΟ! Είναι το ίδιο με ένα εστιατόριο που απειλεί να καταγγείλει τα συσσίτια της Εκκλησίας για τους απόρους, με ένα νοσοκομείο που απειλεί να καταγγείλει τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα επειδή περιθάλπει τους ανασφάλιστους, με ένα πολυκατάστημα που απειλεί να καταγγείλει τον Ερυθρό Σταυρό επειδή δίνει ρούχα στους πρόσφυγες. Είναι, πολύ απλά, ντροπή και μόνο να σκεφτείς μια τέτοια ενέργεια, πόσο μάλλον να την εκστομίσεις!

Θα θέλαμε να ενημερώσουμε τους πολίτες της Λέσβου ότι, σε συνεννόηση με τους αρμόδιους φορείς και ακολουθώντας κάθε προβλεπόμενη και νόμιμη διαδικασία, οι στειρώσεις των αδέσποτων ζώων από τους εθελοντές αλλοδαπούς κτηνιάτρους θα διεξαχθούν όπως έχουν προγραμματιστεί. Ελπίζουμε ότι όσοι θεωρούν πώς θίγονται τα συμφέροντά τους από αυτή τη δράση θα αναλογιστούν καλύτερα ποιο είναι το πραγματικό διακύβευμα και θα αναθεωρήσουν τη στάση τους. Είναι επιτέλους ώρα να αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες που του αναλογούν.

• Για τον Σύλλογο Μέριμνας Αδέσποτων Ζώων «H Κιβωτός» Μυτιλήνης, Τέρπανδρος Παπαθεοδώρου, Πρόεδρος και Νικολέττα Κουκουρουβλή, Γραμματέας

Συμφωνώντας με τις επισημάνσεις της ΚΙΒΩΤΟΥ, το κείμενο προσυπογράφουν:

• Βάσω Καζλάρη, Πρόεδρος, Φιλοζωικός Σύλλογος Λέσβου «Ο Παν»
• Μιράντα Κοπτερού, Δημοτική Σύμβουλος Λέσβου & Πρόεδρος της Πενταμελούς Επιτροπής Διαχείρισης Αδέσποτων Ζώων Δήμου Λέσβου.

http://lesvosnews.net/2012/07/02/5-367/

Η γνώση είναι ακριβή

Το τρακτέρ ενός αγρότη ξαφνικά σταμάτησε. Όλες οι προσπάθειες του αγρότη και τον γειτόνων του να διορθώσουν τη βλάβη απέβησαν άκαρπες. Τελικά φώναξε τον τεχνίτη, ο οποίος εξέτασε το τρακτέρ, δοκίμασε τη μίζα, τον κινητήρα, μετά πήρε ένα σφυρί και χτύπησε με δύναμη το κινητήρα στο πάνω μέρος, και … ω, θαύμα! ο κινητήρας άρχισε να δουλεύει.
Όταν ο τεχνίτης έδωσε στον αγρότη τον λογαριασμό, εκείνος αγανακτισμένος είπε:
- Πώς! θέλεις 100 ευρώ για ένα χτύπημα με σφυρί;
- Όχι! για το χτύπημα με το σφυρί εγώ ζήτησα μόνο 1 ευρώ, τα υπόλοιπα 99 τα ζήτησα γιατί γνώριζα πού έπρεπε να χτυπήσω.

περισσοτερα...