«Το μέλλον ανήκει σε αυτούς που πιστεύουν στην ομορφιά των ονείρων τους.» Ελιονορ Ρούσβελτ

Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2012

Όσο πιο ψηλά πετάμε...


Να μην ξεχνάμε! Όσο πιο ψηλά πετάμε τόσο πιο μικροί φαντάζουμε σ´εκείνους που δεν μπορούν να πετάξουν 

Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2012

Με ποιο δικαίωμα;;;;;


Η παρακάτω ιστορία αλιεύθηκε από το facebook:
Λεωφορείο της γραμμής. Μαυρούλης καθισμένος ανάμεσα σε χίλια μπαγάζια κάνει αέρα στο παιδάκι του που το έχει αγκαλιά να την ψιλοβγάλει με τον καύσωνα. Δίπλα του κάθεται μια κοπέλα. Ξαφνικά εισβάλλει ο καραγκιόζης-φασίστας, πάει καρφί στον μαυρούλη και λέει "Σήκω ρε αλήτη να κάτσω". Η κοπέλα έκπληκτη αντιδρά: "Με ποιο δικαίωμα του μιλάτε έτσι;" "Σκάσε εσύ μωρή πατσαβούρα μην τις φας". Η "πατσαβούρα" κολυμβήτρια, 1.80, σηκώνεται όρθια. "Για πλησίασε να δούμε ποιος θα τις φάει;" στο σημείο αυτό σηκώνεται όρθιο το υπόλοιπο λεωφορείο που μέχρι εκείνη τη στιγμή "βασικά κοίταγε τη δουλειά του". Αρχίζει και κράζει το μαλάκα μέχρι που τον πετάει έξω κυριολεκτικά σηκωτό στην επόμενη στάση.

Συμπέρασμα 1ο: εκεί που οι άνθρωποι στεκονταί όρθιοι στα δυο τους πόδια, πεθαίνουν τα σκουλήκια. Εκεί που δεν...
Συμπέρασμα 2ο: οι φασίστες θα φτάσουν μέχρι εκεί που θα τους επιτρέψουμε -νισάφι με τα κουβαρνταλίκια

Η σωστή στιγμή είναι ΚΑΙ όταν αντιδράσει μόνο ο Ένας.
Η ΜΟΝΑΔΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ!!!!!


Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2012

ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ...


Ζήτησε τρίωρη άδεια, να πάει το παιδί της σχολείο...

.... και της την απέρριψε ο ανακριτής... Ζήτησε, έστω για τρεις ώρες, άδεια να συνοδεύσει το παιδί της που είναι πρωτάκι, την άλλη βδομάδα που ανοίγουν τα σχολεία. Η αίτηση συνοδευόταν από την παράκληση να είναι διακριτικά φρουρούμενη. Δεν... είχε, όμως, καμία τύχη. Ο ανακριτής ήταν αρνητικός, όπως και σε όλα τα προηγούμενα αιτήματά της. Είπαμε! ...
Τι αντιγραφουμε από το non news και φυσικα προκειται περι αθλιοτητας εάν είναι ετσι όταν οι δολοφονοι αφηνονται ελευθεροι να βγαινουν τις βολτιτσες τους.Αθλιοτητα πρωτου μεγέθους που δεν εχει καμμια λογική.ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ.Και οι κρινοντες κρινονται…

Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2012

Άντε να γελάσουμε λίγο


- Τι κάνεις όταν μια ξανθιά σου πετάξει χειροβομβίδα;
- Τραβάς την περόνη και τη στέλνεις πίσω.



Πέμπτη 23 Αυγούστου 2012

Μιλάμε όμως πολύ ανάδρομος!


mind the gap
    

            του Δημήτρη Χαντζόπουλου
                     Ανάδρομος Βαγγέλης...

Παγκόσμια Ημέρα για την Υπενθύμιση του Δουλεμπορίου και της Κατάργησής του


Στις 23 Αυγούστου 1791 άρχισε η εξέγερση των μαύρων δούλων στη νήσο Ισπανιόλα της Καραϊβικής (σημερινή Αϊτή και Δομηνικανική Δημοκρατία), που οδήγησε στην κατάργηση του διατλαντικού εμπορίου δούλων.
Η επέτειος αυτή από το 1998 εορτάζεται ως μια ευκαιρία για περίσκεψη και μελέτη για τα ιστορικά αίτια, τις μεθόδους και τις συνέπειες αυτής της τραγωδίας για το ανθρώπινο γένος.

Παρασκευή 10 Αυγούστου 2012

Άκου Ανθρωπάκο!


Άκου Ανθρωπάκο! ~ Βίλχελμ Ράϊχ (απόσπασμα)

 "Ξέρεις, Ανθρωπάκο, πως θα ένιωθε ένας αητός άμα έκλωθε αυγά μιας κότας; Αρχικά ο αητός νομίζει ότι θα κλωσσήσει μικρά αετόπουλα που θα μεγαλώσουν. Μα εκείνο που βγαίνει από τα αυγά δεν είναι παρά μικρά κοτόπουλα. Απελπισμένος ο αητός εξακολουθεί να ελπίζει πως τα κοτόπουλα θα γίνουν αητοί. Μα που τέτοιο πράμμα! Τελικά δε βγαίνουν παρά κότες που κακαρίζουν. Όταν ο αητός διαπιστώνει κάτι τέτοιο βρίσκεται στο δίλημμα αν πρέπει να καταβροχθίσει όλα τα κοτόπουλα και τις κότες που κακαρίζουν. Μα συγκρατείται. Κι' ό,τι τον κάνει να συγκρατηθεί είναι μια μικρή ελπίδα· πως ανάμεσα στα τόσα κοτόπουλα, μπορεί κάποτε να βρεθεί ένα αητόπουλο, ικανό σαν εκείνον τον ίδιο, ένα αητόπουλο που από την ψηλή φωληά του θ' ατενίζει μακριά κόσμους καινούριους, σκέψεις καινούριες, καινούρια σχήματα ζωής. Μόνο αυτή η ανεπαίσθητη ελπίδα κρατάει το λυπημένο, τον αποξενωμένο αητό από την απόφασή του να φάει όλα τα κοτόπουλα και όλες τις κότες που κακαρίζουν, και που δεν βλέπουν ότι τα κλωσσάει ένας αητός, δεν καταλαβαίνουν ότι ζούνε σ' ένα ψηλό, απόμακρο βράχο, μακριά από τις υγρές και σκοτεινές κοιλάδες. Δεν ατενίζουν την απόσταση, όπως κάνει ο απομονωμένος αητός. Μόνο καταβροχθίζουν και καταβροχθίζουν, όλο καταβροχθίζουν ό,τι φέρνει ο αητός στη φωλιά.
Οι κότες και τα κοτόπουλα άφησαν τον αητό να τα ζεστάνει κάτω από τα μεγάλα και δυνατά του φτερά όταν απ' όξω κροτάλιζε η βροχή και αναβροντούσαν οι καταιγίδες που 'κείνος άντεχε δίχως καμμιά προστασία. Όταν τα πράμματα γίνονταν σκληρότερα, του πέταγαν μικρές μυτερές πέτρες από κάποια ενέδρα για να τον χτυπήσουν και να τον πληγώσουν. Όταν ο αητός αντιλήφθηκε την κακοήθεια ετούτη, πρώτη του αντίδραση ήταν να τα ξεσχίσει σε χίλια κομμάτια. Μα το ξανασκέφτηκε κι' άρχισε να τα λυπάται. Κάποτε, έλπισε, θα βρισκόταν - έπρεπε να βρεθεί - ανάμεσα στα τόσα κοντόφθαλμα κοτόπουλα που κακάριζαν και καταβρόχθιζαν ό,τι έλαχε μπροστά τους, ένας μικρός αητός σαν τον ίδιο του τον εαυτό.
Ο μοναχός αητός μέχρι σήμερα δεν έχει εγκαταλείψει την ελπίδα. Κι' εξακολουθεί να κλωσσάει κοτόπουλα.
Δεν θέλεις να γίνεις αητός, Ανθρωπάκο. Γιαυτό σε τρώνε τα όρνεα. Φοβάσαι τους αητούς κι' έτσι ζεις κοπαδιαστά και κοπαδιαστά εξολοθρεύεσαι. Γιατί μερικά από τα κοτόπουλα σου έχουν κλωσσήσει αυγά όρνεων. Και τα όρνεά σου έχουνε γίνει οι Φύρερ σου ενάντια στους αητούς, τους αητούς που θελήσανε να σε οδηγήσουν σε μακρινότερες, πιο υποσχετικές αποστάσεις. Τα όρνεα σε δίδαξαν να τρως ψοφίμια και ν'ασαι ικανοποιημένος με ελάχιστα σπειριά σιτάρι. Σ' έμαθαν και να ορύεσαι "Ζήτω, ζήτω, Μέγα Όρνεο!". Τώρα λιμοκτονείς και πεθαίνεις κι' ακόμη φοβάσαι τους αητούς που κλωσσάνε τα κοτόπουλά σου."