Enya - Metamorphosis

Μάχομαι την υποκρισία...

Ο Θεόφιλος ζωγράφισε μια ζωή από μεράκι, για ένα κομμάτι ψωμί και ένα καταφύγιο μέσα στο κοίλος ενός δένδρου. Έστω και αν κατάλαβαν την μεγάλη αξία του, άλλοι ήταν αυτοί που επωφελήθηκαν μαζεύοντας τα έργα του όσο ήταν στην ζωή, τότε όταν τον άφησαν σαν καλοί προστάτες να ζήσει σε αυτές τις συνθήκες. Για να πουλήσουν χρυσά τα έργα του, μετά το θάνατο του. Βεβαίως και η σκέψη με πάει σε αρκετούς άλλους που, ο καθένας προικισμένο σε άλλο τομέα, άλλαξαν την ιστορία της ανθρωπότητας. Όπως και σε αυτούς που τους εκμεταλλεύονταν μετά θανάτου, διαστρεβλώνοντας κατά περίπτωση τα λόγια τους, για προσωπικό κέρδος. Σκέπτομαι έναν Van Gogh, έναν Che Guevara, έναν Gandhi, έναν Giordano Bruno… έως και έναν Ιησού Χριστό, γιατί όχι; …Διότι με τον διάβολο ΔΕΝ διαπραγματεύεσαι.

Ήταν αδιαπραγμάτευτοι σε αυτό που έκαναν, σε αυτά που πίστεψαν, σε αυτά που έλεγαν, αλλά πάνω απ’ όλα σε αυτά που έπρατταν. Με “παρρησία” αρκετοί συνεχίζουν με μεγάλη υποκρισία να μιλάνε για τα ιδεώδη, να σφετερίζουν, να διχάζουν, να εκμεταλλεύουν. Γιατί τους το επιτρέπει ο ανθρωπάκος που κρύβουμε μέσα μας, αυτός ο μικρός διαβολάκος που μας λέει ότι φάμε, ότι πιούμε και άντε και να ανάψουμε και ένα κερί για άφεση αμαρτιών, εις ονόματος όποιας θρησκείας που έτυχε ο καθένας πάνω στην γη, εις ονόματος μιας Δημιουργίας που βρίσκεται πολύ πιο πάνω.

Όταν και εφόσον θα μάθετε και ΘΑ ΘΕΛΕΤΕ να προσκυνάτε το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ μεγαλείο της ψυχής, όπου και αν βρίσκεται, θα παραδεχτώ ότι είστε συνοδοιπόροι και σύντροφοι μου, δίχως άλλη διαίρεση η διχασμό. Στην πράξη και όχι μόνο στα λόγια. Έως τότε μάχομαι την υποκρισία σε όλη της την ποσοτική “μεγαλειότητα” της μέσα στην κοινωνία.

Καλή χρονιά!

Εύχομαι Tο 2014 να Γεμίσει...

Με Γαλήνη τις Ψυχές μας...
Με Αγάπη τις Καρδιές μας...

Με Υγεία την υλική μας υπόσταση...

Με Χαμόγελο τα Χείλη μας...

Με Χαρά την Ζωή μας...

Με Ευτυχία την Ύπαρξή μας...

Με Ευθύνη τις Πράξεις μας!

Καλή χρονιά!

Η ευχή δεν γράφει μάλλον ότι πιο σημαντικό: εύχομαι να έχουμε κοντά αυτούς που προνοούν και μας προστατεύουν (αν επιτρέπουμε να είναι δίπλα αυτοί) ώστε να μην αρχίζουν τα δύσκολα, όμως και σε στηρίζουν έμπρακτα αν συναντάς εντέλει τα δύσκολα… διότι στα εύκολα πολλοί είναι “δίπλα”… 

Διαβασμένα στο fb:

Ευχή και Κατάρα δίνω .... Σε όλους τους κακομούτρουλους να λάμπει ένα μόνιμο χαμόγελο στο πρόσωπο τους .... Σε όλους τους αναίσθητους να γεμίσουν συναισθήματα ... Και όλοι οι αχάριστοι να εκτιμούν από δω και πέρα... χε χε χε

ΕΥΧΟΜΑΙ σε όλους καλή χρονιά με υγεία χαρά και ευτυχία αααααααααα ! Φτάνει πια με αυτές τις M@Λ@ΚΙΕΣ! Σας ΕΥΧΟΜΑΙ απίστευτα γλέντια , αξέχαστους οργασμούς ξέφρενα βράδια , γενικά κολασμένες καταστάσεις .Να εργάζεστε μισές ώρες και να πληρώνεστε διπλά , να κερδίσετε το τζόκερ ! Οι εχθροί σας να βγάλουν σπυρί στον κώλο , να κουβαληθούν στους κακούς σας γείτονες όλο τους το σόι απ 'το χωριό !Αν το στείλετε σε 10 άτομα τίποτα δεν θα γίνει , απλά θα γελάσουν οι φίλοι σας !

Να έχετε υγεία!

Να έχετε ευτυχία...

Να έχετε τύχη...

Να έχετε αγάπη...

Να έχετε ΕΡΩΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!

Να έχετε ότι αγαπάτε...

Και να αγαπάτε αυτό που έχετε!!

Να έχετε μια υπέροχη χρονιά...

Όσα αστέρια με ευχές χωράνε στις χούφτες μου...

Όλα δικά σας!!!

Καλές γιορτές, με υγεία και αγάπη!

Η Αγάπη να πλημμυρίζει ΟΛΕΣ τις καρδιές, ειδικά τις παγωμένες!!! 

Χρόνια πολλά σε όλους! που γιορτάζουν σήμερα την Αγάπη, όπως και κάθε μέρα, με τον καλύτερο τρόπο: έμπρακτα. Μην ξεχνάμε ότι η Αγάπη ήταν μόνο μια λέξη, μέχρι που ήρθε κάποιος και της έδωσε νόημα.

Nelson Rolihlahla Mandela... Hamba kahle Madiba

“ Ένα έθνος δεν θα πρέπει να κρίνεται από το πως αντιμετωπίζει τους ανώτερους πολίτες του, αλλά τους κατώτερους.”

“Μοιάζει πάντα αδύνατο μέχρι να συμβεί.”
“Ένα καλό μυαλό και μία καλή καρδιά είναι πάντα ένας τρομερός συνδυασμός”.

Η αγαπημένη φράση του Νέλσον Μαντέλα είναι «hamba kahle», η οποία σημαίνει «να προχωρείς αργά». Ο μαύρος ηγέτης, τον οποίο οι βιογράφοι στο μέλλον θα τον χαρακτηρίσουν «αιώνιο αντάρτη», ακολούθησε βήμα βήμα το πεπρωμένο του. Γεννήθηκε στις 18 Ιουλίου 1918 στο Μβέζο, ένα μικρό χωριό της Νότιας Αφρικής στην επαρχία Τρανσκέι, στις όχθες του ποταμού Μπάσε. Ο πατέρας του, ο Γκάντλα Χένρι Μπακανιάσουα, είχε οριστεί αρχηγός του χωριού από τον βασιλιά της φυλής Τέμπου. Οταν ήρθε στον κόσμο ο γιος του, άρχισε να τον αποκαλεί με το όνομα «Ρολιλάλα», το οποίο σημαίνει «αυτός που τραβά το κλαδί ενός δέντρου». Στην τοπική διάλεκτο της επαρχίας Τρανσκέι όμως «Ρολιλάλα» σημαίνει «ταραχοποιός» και ενδεχομένως ο πατέρας του μόλις αντίκρισε το παιδί του να διάβασε στα μάτια του και το πεπρωμένο του.

Μια αναδρομή στη ζωή του Νέλσον Μαντέλα αρκεί για να δικαιωθεί η προνοητικότητα που επέδειξε ο πατέρας του, όταν τον ονόμασε “ταραχοποιός” (διότι μόνο εκείνοι που επιμένουν να “ταρακουνάνε” σωστά το καθεστώς, είναι αυτοί που κάνουν την διαφορά, εκείνοι που φωτίζουν τον δρόμο, πετυχαίνοντας την αλλαγή… στην προσπάθεια τους να πιάσουν αυτό που έως τότε, έμοιαζε άπιαστο):

Εκδιώκεται από το πανεπιστήμιο όταν πρωταγωνιστεί σε μια διαδήλωση. Εξεγείρεται στην προσπάθεια να τον παντρέψουν με το ζόρι και φεύγει για το Γιοχάνεσμπουργκ. Το 1944 καταγγέλλει το Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο ως «αντιδραστικό» και ιδρύει μια ριζοσπαστική νεολαία. Έξι χρόνια αργότερα ορίζεται γραμματέας της οργάνωσης για το Τρανσβάαλ και συγκροτεί ένα ευρύ μέτωπο κατά του απαρτχάιντ. Αντέχει 28 χρόνια στη φυλακή, αρνείται τις προτάσεις των ρατσιστών για απελευθέρωση υπό όρους και όταν τελικά βρίσκει την ελευθερία του κάνει την τελευταία του επανάσταση: χωρίζει με τη γυναίκα του, τη Γουίνι, και παντρεύεται ξανά.

“Όταν το νερό αρχίζει να βράζει, είναι ανόητο να σβήνουμε τη φωτιά.”

Το όνομα «Νέλσον» του δόθηκε στο σχολείο από ένα δάσκαλο, ενώ τα φοιτητικά του χρόνια τα έζησε στο πανεπιστημιακό κολέγιο Φορτ Χέαρ στην πόλη Αλις. Ηταν το μοναδικό αστικό κέντρο ανώτερης εκπαίδευσης για μαύρους στη Νότια Αφρική, μια μάλλον ελιτίστικη σχολή, ενώ πήρε πτυχίο στη Νομική από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Αφρικής, ένα φημισμένο εκπαιδευτικό ίδρυμα το οποίο παρείχε τίτλους σπουδών και πτυχία διά αλληλογραφίας. Στη συνέχεια ακολούθησε στο Γιοχάνεσμπουργκ μια μέτρια δικηγορική καριέρα στο γραφείο Γουίτκιν, Σιντέλσκιν και Αϊντερμαν, και κάθε ημέρα με το τέλος της εργασίας ξεκινούσε για τον νεαρό Μαντέλα το «φλερτ» με την ελευθερία.

Με τη θέσπιση των νόμων του απαρτχάιντ το 1948, οι φυλετικές διακρίσεις στη Νότιο Αφρική πήραν θεσμική μορφή. Οι ρατσιστικοί νόμοι άγγιζαν κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής: οι μεικτοί γάμοι απαγορεύτηκαν, η σεξουαλική επαφή μεταξύ λευκών και «μη λευκών» τιμωρείτο, θεσπίστηκαν δουλειές μόνο για λευκούς, ο πληθυσμός κατηγοριοποιήθηκε με βάση τη φυλή ενώ όλοι οι μαύροι ήταν υποχρεωμένοι να έχουν πάντα μαζί τους ένα «διαβατήριο» με τα δακτυλικά τους αποτυπώματα, φωτογραφία και πληροφορίες για τις μετακινήσεις τους. Ήταν λίγα χρόνια πριν, το 1941, που ο νεαρός τότε Μαντέλα, το «έσκασε» από ένα προξενιό και πήγε να ζήσει στο Γιοχάνεσμπουργκ, να κρυφτεί στην αγκαλιά της μεγαλούπολης. Ηταν γύρω στο 1943 όταν ξεκίνησε να πηγαίνει σε συνελεύσεις της Συμβουλευτικής Επιτροπής Συνοικισμού αλλά και του Εθνικού Αφρικανικού Κογκρέσου. Το 1947 εκλέγεται στην Εκτελεστική Επιτροπή του Εθνικού Αφρικανικού Κογκρέσου και όταν αργότερα θα καταλάβει το αξίωμα του προέδρου του ΕΑΚ δεν θα σταματήσει ούτε λεπτό να αγωνίζεται ενάντια στο απαρτχάιντ. Το 1956, ο Μαντέλα, όπως και άλλοι 155 ακτιβιστές, κατηγορήθηκε για εσχάτη προδοσία, αλλά αθωώθηκε, έπειτα από μία πολύκροτη δίκη που διήρκεσε τέσσερα χρόνια, μετά από άπειρες καθυστερήσεις. Το 1960 στην Σφαγή του Σάρπβιλ 67 μαύροι πολίτες που διαδήλωσαν ειρηνικά, εκτελούνται από την αστυνομία, γεγονός που σηματοδότησε και το τέλος της όποιας αντίληψης για ειρηνική αντίσταση κατά του ρατσιστικού καθεστώτος. Το Εθνικό Αφρικανικό Κογκρέσο κρίνεται παράνομο και ο Μαντέλα γίνεται φυγάς. «Όταν ενός ανθρώπου του απαγορεύουν το δικαίωμα του να ζήσει την ζωή στην οποία πιστεύει, τότε δεν έχει άλλη λύση παρά μόνο να βγει εκτός νόμου.», γράφει αργότερα.
 Εκείνη την εποχή ο Μαντέλα ταξιδεύει σε όλη την ήπειρο και στην Αλγερία λαμβάνει εκπαίδευση αντάρτη ενώ πηγαίνει και στο Λονδίνο όπου συναντάται με εξόριστους συμπατριώτες του. Τον Αύγουστο του 1962, λίγο μετά την επιστροφή του στην πατρίδα, συλλαμβάνεται μαζί με άλλα ηγετικά μέλη του ANC. Ανάμεσα σε άλλα κατηγορούνται ως σαμποτέρ και εθνικοί προδότες. Στη δίκη, που γίνεται τον Απρίλιο του 1964, ο Μαντέλα υπερασπίζεται τον εαυτό του και τους συντρόφους του με έναν τετράωρης διάρκειας λόγο που θα μείνει στην ιστορία ως μια από τις ομιλίες που άλλαξαν τον κόσμο. Ανάμεσα σε άλλα θα πει: «Αφιέρωσα τη ζωή μου στον αγώνα του λαού της Αφρικής. Εχω πολεμήσει εναντίον της λευκής κυριαρχίας και έχω πολεμήσει εναντίον της μαύρης κυριαρχίας. Αγαπώ την ιδέα μιας ελεύθερης και δημοκρατικής κοινωνίας στην οποία όλοι θα ζουν αρμονικά μαζί και θα έχουν ίσες ευκαιρίες. Είναι ένα ιδανικό που ελπίζω να ζήσω και να επιτύχω. Αλλά, αν χρειαστεί, τότε είναι και ένα ιδανικό για το οποίο είμαι έτοιμος να πεθάνω».

Περίπου 2.000 άνθρωποι συγκεντρώνονται κρατώντας πανό και πινακίδες με συνθήματα συμπαράστασης. Μάταια. Όλοι οι κατηγορούμενοι πλην ενός καταδικάζονται στις 12 Ιουνίου 1964 σε ισόβια κάθειρξη. 

Ο Νέλσον Μαντέλα μπαίνει στη φυλακή σε ηλικία 46 ετών. Θα βγει όταν θα έχει συμπληρώσει τα 71 χρόνια ζωής.

Ξεκίνησε εκτίοντας την ποινή του στις υψίστου ασφαλείας φυλακές της νήσου Ρόμπεν, ένα κολαστήριο που το έδερναν οι άνεμοι και τα κύματα. Εκεί ήταν που ο Μαντέλα γνώρισε το πιο σκληρό πρόσωπο της ανθρώπινης φύσης: «Μου είχαν δώσει ένα κελί στο τέλος του διαδρόμου. 'Εβλεπε στο προαύλιο και είχε ένα μικρό παράθυρο στο ύψος των ματιών. Μπορούσα να διασχίσω το κελί μου με τρεις δρασκελιές. Όταν ξάπλωνα, άγγιζα με τα πόδια μου τον απέναντι τοίχο ενώ το κεφάλι μου ακουμπούσε στο τσιμέντο της άλλης πλευράς. Το πλάτος του ήταν γύρω στο 1,80 και οι τοίχοι είχαν πάχος τουλάχιστον 60 εκατοστά. Κάθε κελί είχε μια λευκή κάρτα κρεμασμένη απ' έξω με το όνομα και τον αριθμό που μας είχαν δώσει στη φυλακή. Η δική μου έγραφε "Ν. Μαντέλα 466/64", που σήμαινε ότι ήμουν ο 466ος κρατούμενος που είχε φθάσει στο νησί το 1964» έγραψε ο ίδιος για την εμπειρία του στις φυλακές της νήσου Ρόμπεν. Δεν έχασε όμως ποτέ την ψυχραιμία του και όταν του έδωσαν τη στολή του φυλακισμένου είπε στον φρουρό: «Δεν έχω φορέσει πιο κομψό ριγέ κουστούμι». Αργότερα έγραψε: «Δεν έχετε ιδέα για τη σκληρότητα με την οποία μπορεί να φερθεί άνθρωπος σε άνθρωπο. Μόνο αν βρεθείτε σε νοτιοαφρικανική φυλακή με λευκούς φύλακες και μαύρους φυλακισμένους θα καταλάβετε. Τίποτε καλό δεν έχει η φυλακή, με μία ίσως εξαίρεση: σου αφήνει τον χρόνο να σκεφτείς». Τις σκέψεις του τις μεταφέρει πολύ συχνά στο χαρτί και σε αυτό τον βοηθούν και οι συγκρατούμενοί του που του προσφέρουν γραφική ύλη. Μαθημένος μέχρι τότε τις χαρές της ζωής, στα γράμματά του από τη φυλακή ο Μαντέλα αναφέρεται συχνά στον παλιό τρόπο ζωής του. Αρνείται να λησμονήσει τις απολαύσεις που προσφέρουν η μουσική, η φύση, οι γυναίκες... Στην φυλακή αρχίζει να γράφει και το βιβλίο του «Ο δρόμος προς την ελευθερία». Το Απρίλιο του 1984, μεταφέρθηκε στην φυλακή Πόλσμουρ στο Κέιπ Τάουν και τον Δεκέμβριο του 1988 στη φυλακή Βίκτορ Βέρστερ από όπου και αποφυλακίστηκε τον Φεβρουάριο του 1990, όταν ο τελευταίος λευκός πρόεδρος της χώρας, ο Φρεντερίκ ντε Κλερκ, ήρε την απαγόρευση του ANC και άλλων οργανώσεων κατά του απαρτχάιντ.

Στη φυλακή, ο Μαντέλα ακολούθησε την κλασική συνταγή των πολιτικών κρατουμένων: «τρώε το φαί σου, αγάπα το κελί σου, διάβαζε πολύ». Έμαθε να μιλάει Αφρικάανς και μελέτησε την ιστορία των Αφρικάανερ. Διότι "Η εκπαίδευση είναι το πιο ισχυρό όπλο που μπορείς να χρησιμοποιήσεις για να αλλάξεις τον κόσμο". Χρησιμοποιούσε την ευφυΐα αλλά και τις γνώσεις του για να μεταπείθει, σχεδόν με σωκρατική διαλεκτική μέθοδο, τους φύλακες μιλώντας τη δική τους γλώσσα: αυτό έκανε τις Αρχές να αλλάζουν συχνά τους φρουρούς του Μαντέλα, όταν έπεφτε στην αντίληψη τους ότι γίνονταν πολύ επιεικείς μαζί του. "Εάν μιλάς σ” έναν άντρα σε μία γλώσσα που καταλαβαίνει, αυτό πηγαίνει στο κεφάλι του. Εάν του μιλάς στη δική του γλώσσα, αυτό πηγαίνει στην καρδιά του", έλεγε.

Σημαδιακή για τη ζωή του Νέλσον Μαντέλα ήταν η 11η Φεβρουαρίου 1990. Ηταν η μέρα που βγήκε από τις φυλακές Βίκτορ Βέρστερ της Νότιας Αφρικής αποφασισμένος να σβήσει με μια μονοκονδυλιά την οργή ­ αλλά όχι τη μνήμη ­ για τα χρόνια που πέρασε στο κελί. Ηταν έτοιμος για συνδιαλλαγή με τους ανθρώπους του απαρτχάιντ για να οδηγήσει τους μαύρους στη μεγάλη νίκη ύστερα από τέσσερα χρόνια, στις 10 Μαΐου 1994, στις πρώτες δημοκρατικές εκλογές που τον ανέδειξαν πρόεδρο.

Αναλαμβάνοντας πρόεδρος είχε πει και την περίφημη φράση που έμεινε στην ιστορία: “Στην χώρα μου, πρώτα πάμε φυλακή και μετά γινόμαστε Πρόεδροι.”

Τον Ιούνιο 2010, ο Νέλσον Μαντέλα επιστρέφει στο κελί του:

"Δεν υπάρχει τίποτα σαν την επιστροφή σε ένα χώρο που παραμένει αμετάβλητος και είναι σαν να μην άλλαξε τίποτα, εκτός από σένα τον ίδιο". “Ενώ έβγαινα από την πόρτα πηγαίνοντας προς την πύλη που θα οδηγούσε προς την ελευθερία μου, ήξερα πως εάν δεν άφηνα την πίκρα και το μίσος μου πίσω, θα ήμουν ακόμα στη φυλακή”. "Για να είσαι ελεύθερος δεν πρέπει  απλώς να αποτινάξεις τις αλυσίδες σου, αλλά να ζεις με τρόπο που σέβεται και ενισχύει την ελευθερία των άλλων. "

«Απεχθάνομαι τον ρατσισμό, επειδή πιστεύω ότι είναι κάτι βάρβαρο, είτε προέρχεται από μαύρο είτε από λευκό» είπε κάποτε ο Νέλσον Μαντέλα. Και με αυτή τη φράση για οδηγό πορεύτηκε σ' όλη του τη ζωή: ο πρώτος μαύρος πρόεδρος της Νοτίου Αφρικής, ήταν ο άνθρωπος που βοήθησε να μπει τέλος στο απάνθρωπο ρατσιστικό καθεστώς των λευκών, το λεγόμενο απαρτχάιντ, προωθώντας και υποστηρίζοντας τη λειτουργία μίας πολύ-φυλετικής δημοκρατίας. Ένας άνθρωπος, όπως τον περιγράφει ο περίγυρος του, που του άρεσε να αυτοσαρκάζεται και δεν κρατούσε κακία σε όσους του είχαν φερθεί σκληρά.

Tο 2009 καθιερώθηκε η Διεθνής Ημέρα Νέλσον Μαντέλα από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ για να τιμηθεί η «προώθηση και η ποιότητα της ειρήνης» που ασπάστηκε στη ζωή του και για τις οποίες αγωνίστηκε ο πρώην πρόεδρος της Νότιας Αφρικής. Εορτάζεται κάθε χρόνο στις 18 Ιουλίου, ημέρα γενεθλίων του.

«Κανείς δεν γεννιέται μισώντας ένα άλλο άτομο λόγω του χρώματος του δέρματός του, ή λόγω του background του ή της θρησκείας του. Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν να μισούν, και εφόσον μάθουν να μισούν, μπορούν να μάθουν να αγαπάνε, επειδή η αγάπη έρχεται πολύ πιο φυσικά στην ανθρώπινη καρδιά από το αντίθετό της».

Ανάμεσα σε πληθώρα διεθνών βραβείων που έλαβε για την αντιρατσιστική και ειρηνική του δράση, βρίσκεται και το Βραβείο Νόμπελ για την Ειρήνη, το οποίο έλαβε το 1993. Μοιράστηκε το βραβείο με τον Φ. Ντε Κλερκ- για τον αγώνα του ενάντια στο απαρτχάιντ- και παρέμεινε στον προεδρικό θώκο ως τον Ιούνιο του 1999, οπότε αποχώρησε δίνοντας τη σκυτάλη στον Τάμπο Μπέκι. Τότε ο «αιώνιος» αντάρτης εξεδήλωσε την ακόλουθη επιθυμία: «Θα ήθελα να επιστρέψω στο χωριό μου και να μπορώ να περπατώ στα λιβάδια, στους λόφους και στα ποτάμια όπου μεγάλωσα». Είχε εκπληρώσει τον στόχο του προχωρώντας αργά…

Αλλά...

 ... Όπως έγραφε λίγο πριν την αρχή της θητείας του ως ο πρώτος μαύρος Πρόεδρος της Νότιας Αφρικής : «Πορεύτηκα σε αυτό τον μακρό δρόμο για την ελευθερία. Προσπάθησα να αποφύγω τα παραπατήματα, έκανα μερικά λανθασμένα βήματα στην πορεία. Έμαθα όμως ότι, όταν κάποιος σκαρφαλώσει στην κορυφή ενός ψηλού λόφου, το μόνο που διαπιστώνει είναι πως πρέπει να σκαρφαλώσει σε πολλούς λόφους ακόμη. Σταμάτησα για μια στιγμή να ξαποστάσω, δεν μπορώ όμως παρά να ξεκουραστώ για ένα μόνο λεπτό διότι η ελευθερία συνεπάγεται ευθύνες και δεν πρέπει να χασομερήσω αφού έχω πολύ δρόμο να κάνω ακόμη».

Έτσι, μετά την απόσυρση του από τον προεδρικό θώκο, το 1999, ο Μαντέλα συνέχισε να αγωνίζεται για μια σειρά πολιτικών και κοινωνικών ζητημάτων - μεταξύ των οποίων η καταπολέμηση της μάστιγας του ιού HIV, από τον οποίο πέθανε ο γιός του, Μακγκάτο το 2005. Στις αρχές του 2000, ο Μαντέλα αποκάλεσε τις Ηνωμένες Πολιτείες «απειλή για την παγκόσμια ειρήνη» και κάλεσε τον τότε πρόεδρο Τζορτζ Μπους τον νεότερο να μην εισβάλει στο Ιράκ.

«Έμαθα πως το θάρρος δεν είναι η απουσία του φόβου, αλλά ο θρίαμβος νικώντας τον. Ο θαρραλέος άντρας δεν είναι εκείνος που δεν φοβάται, αλλά εκείνος που θριαμβεύει σ” αυτόν τον φόβο».

«Ο μεγαλύτερος φόβος μας δεν είναι μήπως είμαστε ανεπαρκείς. Ο μεγαλύτερος φόβος μας είναι μήπως είμαστε απεριόριστα δυνατοί. Το φως μας και όχι το σκοτάδι μας, μας φοβίζει πιο πολύ από όλα. Αναρωτιόμαστε: ”Ποιος είμαι εγώ τελικά που θέλω να είμαι τόσο λαμπερός;” Γιατί εσύ τι είσαι; Είσαι και συ ένα παιδί του Θεού. Δεν ωφελείς με τίποτα τον κόσμο με το να γίνεσαι μικρός. Το να γίνεσαι μικρός μόνο και μόνο για να μη νιώθουν οι άλλοι ανασφαλείς γύρω σου, δεν είναι καθόλου λαμπερό. Γεννηθήκαμε για να δηλώσουμε τη δόξα του Θεού που υπάρχει μέσα μας. Δεν υπάρχει σε ορισμένους από εμάς αλλά σε όλους μας. Και αν αφήσουμε το φως μας να λάμψει, επιτρέπουμε έτσι ασυναίσθητα και στους άλλους να το κάνουν. Όταν απελευθερωθούμε από τον δικό μας φόβο, η ύπαρξή μας απελευθερώνει αυτόματα και τους άλλους»

«Να βασιλέψει η ελευθερία . Κι ο ήλιος να μη δύσει ποτέ σε ένα τόσο λαμπρό ανθρώπινο επίτευγμα.»

«Αυτό που μετράει στη ζωή δεν είναι μόνο το γεγονός ότι έχουμε ζήσει. Όση διαφορά έχουμε κάνει στις ζωές των άλλων είναι αυτό που θα καθορίσει τη σημασία της ζωής που επιλέξαμε.»

Nelson Rolihlahla Mandela, γεννημένος 18 Ιούλη 1918, πέρασε στην αιωνιότητα 5 Δεκεμβρίου 2013

Το 2012 ακαδημαϊκοί του πανεπιστημίου ΜΙΤ τον συμπεριέλαβαν στη λίστα με τα 20 πιο επιδραστικά πρόσωπα στην ιστορία, δίπλα στον Ιησού και τον Κομφούκιο. Δεν ξέρω αν αυτό αντιστοιχεί στην πραγματικότητα, ούτε δεν νομίζω ότι ο ίδιος ο Μαντέλα είχε κάτι τέτοιο στο μυαλό του σε καμία από τις στιγμές όπου δεν έπαψε να αγωνίζεται για το δίκαιο υπέρ όλων. Αυτό που όμως ξέρουμε όλοι είναι ότι ο Νέλσον Μαντέλα ήταν η πιο εμβληματική μορφή της Αφρικής αλλά και ένα από τα παγκόσμια σύμβολα της ειρήνης, της ισότητας και της εξάλειψης των ρατσιστικών και φυλετικών διακρίσεων.

Επί των ημερών του οι μαύροι της Νότιας Αφρικής απελευθερώθηκαν πολιτικά, όμως η οικονομία της χώρας - τα διαμάντια, οι μεγάλες επιχειρήσεις, το χρηματοπιστωτικό σύστημα - παρέμειναν και παραμένουν στα χέρια των λευκών. Οι οικονομικές αλυσίδες, με τις οποίες δέθηκε από την πρώτη στιγμή η νεογέννητη δημοκρατία. είχαν ως αποτέλεσμα οι μεγάλες μάζες μαύρων Νοτιοαφρικανών να μην έχουν ξεφύγει ακόμα από τον φαύλο κύκλο της φτώχειας, της αμάθειας και των ασθενειών.

Ο Μαντέλα δεν σταμάτησε στιγμή να αγωνίζεται, αφήνοντας το φως του να λάμψει. Ο αγώνας του υπέρ την ισότητα όλων- ανεξαρτήτως χρώματος δέρματος, θρησκείας, φύλου, κ.α.- ζεστάνει τις καρδιές μας με το δικό του παράδειγμα, μας εμπνέει και ταυτόχρονα μας υποχρεώνει να τον συνεχίζουμε, ώστε να κάνουμε να συμβεί το "απίθανο", με την σειρά μας.

Οι οικονομικές αλυσίδες, με τις οποίες δένουν τις ζωές όλων μας των πολλών, τα λίγα οικονομικά συμφέροντα σε ολόκληρο τον πλανήτη πια- μας συνδέουν όμως και ανάμεσα μας, περισσότερο από ποτέ. Θα‘πρεπε να είχαμε καταλάβει έως τώρα ότι ο αγώνας μας, όλων των αδικημένων, είναι κοινώς, ανεξαρτήτως εξωτερικών και εφήμερων μας ιδιοτήτων. Και ότι μαζί πρέπει να σπάσουμε τις "αλυσίδες" της ταξικής ανισότητας, διότι το «κατ’ εικόνα και κατ’ ομοίωση» είναι πάνω απ’ όλα ένα αγαθό της Ψυχής και προς εκεί πρέπει να προσπαθήσουμε, ώστε να «ψιλώσουμε» το Φως και την αιώνια Αγάπη που βρίσκεται μέσα σε όλους μας.

Αν ο Μαντέλα προχώρησε αργά στο δικό του "απίθανο", πρωτοπόρο μονοπάτι προς την πραγματική ελευθερία όλων μας, το χρέος μας είναι να βαδίζουμε πια όσο πιο γρήγορα σε αυτό τον δρόμο που το άνοιξε για μας. Ο θάνατος ενός μεγάλου πολιτικού Ηγέτη, όπως ήταν ο Μαντέλα, σημάνει μια ιστορική στιγμή για όλους μας, διότι η πορεία -την οποία επέλεξε να οδηγήσει την ζωή του- επηρεάζει την δική μας πραγματικότητα, το δικό μας έως τώρα παρελθόν και παρόν.
Ήρθε λοιπόν η στιγμή να αποφασίζουμε όλοι να ελευθερωθούμε μαζί από τις οικονομικές αλυσίδες που αφήσαμε να μας περάσουν οι λίγοι,στο βωμό του κέρδους. Να αποκτήσουμε το θάρρος να νικάμε τον φόβο μας και να καταλάβουμε, ο καθένας μας, ότι δεν είμαστε οι μόνοι που σκεφτόμαστε έτσι, αλλά όλοι οι άλλοι. Ότι αυτά -που ΟΛΟΙ σκεφτόμαστε ψιθυριστά- πρέπει να τα ΛΕΜΕ ΔΥΝΑΤΑ όλοι μαζί, έτσι ώστε η φωνή μας να αποκτήσει όγκο και να σπάσει -μια για πάντα- τον τοίχο της αόρατης φυλακής που άλλοι έχτιζαν για μας, οπού το απέραντο και αποτρόπαιο κέρδος των λίγων μας θεωρεί εμάς τους πολλούς, μόνο ως κάτι ασήμαντα νούμερα. Να σηκώσουμε ανάστημα και να τους πούμε ξεκάθαρα ότι ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ την δική μας συγκατάθεση για την εκμετάλλευση μας. Ότι ΔΕΝ θα ΤΟΥΣ το ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ άλλο! Να τους κάνουμε να το καταλάβουν όσο έχουμε ακόμα τις αντοχές, έτσι ώστε να τους το πούμε ειρηνικά... 
Ήρθε η στιγμή να ΖΗΣΟΥΜΕ το παρόν δυναμικά, να κάνουμε την διαφορά με το παρελθόν, ως δώρο μας προς τις επόμενες γενιές, προς τα παιδιά μας. Να απελευθερώσουμε το Αληθινό μέλλον που αξίζει να έχουν, να κάνουμε την Ζωή –μας και τους- να Αξίζει!  

"Χρωστάμε των παιδιών μας μια ζωή απελευθερωμένη από βία η φόβους."

«Να βασιλέψει η ελευθερία . Κι ο ήλιος να μη δύσει ποτέ σε ένα τόσο λαμπρό ανθρώπινο επίτευγμα.»

“Μοιάζει πάντα απίθανο μέχρι να συμβεί.”

"Νικητής είναι ένας ονειροπόλος που ποτέ δεν τα παρατάει."

Hamba kahle Madiba

Ευχαριστούμε.

50 χρόνια από τη δολοφονία Κένεντι: Αυτές είναι οι 10 θεωρίες συνωμοσίας για το ποιος ήταν πραγματικά ο δολοφόνος

Πριν από μισό αιώνα, στις 22 Νοεμβρίου 1963, ο Τζον Φ. Κένεντι έπεφτε νεκρός χτυπημένος από δύο σφαίρες, μία στο κεφάλι και μία στον λαιμό, την ώρα που επέβαινε στην ανοιχτή προεδρική λιμουζίνα στην πλατεία Dealey του Ντάλας.



Και εδώ εξαντλείται η συναίνεση ειδικών και κόσμου για το τι πράγματι συνέβη εκείνη την αποφράδα μέρα που άλλαξε το πρόσωπο της Αμερικής!

Ο Lee Harvey Oswald κατηγορήθηκε για τη δολοφονία του αμερικανού ηγέτη και η προεδρική επιτροπή που διερεύνησε το ζοφερό γεγονός, με επικεφαλής τον Earl Warren, κατέληξε στο ότι ο Oswald έδρασε μόνος.
Το πόρισμα της Επιτροπής Warren δεν έπεισε βέβαια κανέναν και παρά τις τόσες δεκαετίες που έχουν περάσει από τον φόνο του Κένεντι, το συλλογικό φαντασιακό συνεχίζει να δονείται από θεωρίες, σενάρια και σπέκουλες για το ποιος κρυβόταν πίσω από τη διαβόητη δολοφονική ενέδρα.
Έρευνα μάλιστα του δικτύου ABC News το 2003 βρήκε ότι το 70% των αμερικανών πολιτών πιστεύουν ότι η δολοφονία Κένεντι ήταν αποτέλεσμα ευρύτερης πλοκής, με τις θεωρίες συνωμοσίας να δίνουν έκτοτε και να παίρνουν.
Ήταν η τροχιά των σφαιρών που μπήκαν στο μικροσκόπιο των αναλυτών, ήταν ο φερόμενος δεύτερος εκτελεστής, ήταν η CIA, ήταν κουβανοί αντάρτες για το επεισόδιο του Κόλπου των Χοίρων, ήταν η KGB, ήταν ο αντιπρόεδρος Λίντον Τζόνσον, ήταν η Μαφία, ποιος ευθύνεται τελικά για τη δολοφονία που ακούστηκε στα πέρατα της οικουμένης;
Δεκαετίες ερευνών, ακροαματικών διαδικασιών, ντοκουμέντων, μητρώων, καταγραφών και συνεντεύξεων έχουν αποτύχει να ικανοποιήσουν την περιέργεια δημοσιογράφων, ερευνητών, αναλυτών, ιστορικών και συνωμοσιολόγων και να παράσχουν μια πειστική απάντηση στο αν ο Lee Harvey Oswald έδρασε μόνος.
Στα 50 χρόνια λοιπόν που μετρά η δολοφονία Κένεντι, όσοι αμφισβητούν το γεγονός ότι ο Oswald κατάφερε να σκοτώσει τον πρόεδρο μόνος έχουν κατηγορήσει 42 ομάδες, έχουν ανακαλύψει 82 δεύτερους δολοφόνους (ή και πρώτους!) και έχουν εμπλέξει 214 ανθρώπους στα ζοφερά τεκταινόμενα. Η παράνοια έχει αγγίξει κόκκινο στη σκοτεινή υπόθεση, χωρίς αμφιβολία.



Με αυτά υπόψη, το Newsbomb κάνει μια σύντομη αναδρομή στις επικρατέστερες θεωρίες για τη δολοφονία του αμερικανού ηγέτη. Άλλες φαντάζουν αληθοφανείς, άλλες είναι τραβηγμένες από τα μαλλιά και άλλες τέλος παραείναι παράλογες για να συζητηθούν στα σοβαρά...

Η θεωρία της Ομοσπονδιακής Τράπεζας Αποθεμάτων των ΗΠΑ

Στις 4 Ιουνίου 1963, ο πρόεδρος Κένεντι υπέγραψε μια εντολή που εκχωρούσε στον υπουργό Οικονομικών το δικαίωμα να εκδίδει τα λεγόμενα «silver certificates», ένα είδος νομίσματος δηλαδή που κυκλοφορούσε στις ΗΠΑ ως το 1964. Το διάταγμα (Executive Order 11110) είχε σκοπό να λειτουργήσει ως προσωρινό μέτρο στην απόπειρα της κυβέρνησης να περιορίσει την ποσότητα του ασημιού που χρησιμοποιούταν στην κοπή κερμάτων. Οι συνωμοσιολόγοι βλέπουν όμως στο προεδρικό διάταγμα μια μετατόπιση εξουσίας από τη Federal Reserve Bank στο υπουργείο Οικονομικών και -σύμφωνα με τη συλλογιστική τους- ο σκοτεινός (και διεθνής, αλίμονο) κύκλος τραπεζιτών που έλεγχαν την Ομοσπονδιακή Τράπεζα δεν ήταν καθόλου ικανοποιημένος από το «κουτσούρεμα» των αρμοδιοτήτων της. Κι έτσι, χρησιμοποιώντας την ανείπωτη δύναμη και τον ασύλληπτο πλούτο τους, οι τραπεζίτες οργάνωσαν τη δολοφονία του Κένεντι...

Η θεωρία του αντιπροέδρου Λίντον Τζόνσον

Σύμφωνα με το δημοφιλές σενάριο, τουλάχιστον δύο αμερικανοί πρόεδροι εμπλέκονται στη δολοφονία Κένεντι! Ο πρώτος ύποπτος ήταν ο Λίντον Τζόνσον, με τη φερόμενη εμπλοκή του στην υπόθεση να παραμένει δημοφιλέστατη (σε γκάλοπ του 2003 το 20% των Αμερικανών θεωρούσαν ότι ο Τζόνσον είχε πράγματι συμμετοχή στον φόνο). Όσο για τα κίνητρα του Τζόνσον, ποικίλουν και έχουν να κάνουν με τις φιλοδοξίες του να γίνει πρόεδρος, την προσπάθεια συγκάλυψης των ατασθαλιών του, τον ρόλο του στο FBI και πολλά ακόμα, σύμφωνα πάντα με τις σκοτεινές υποκατηγορίες της συγκεκριμένης θεωρίας. Ακόμα και ότι ο Τζόνσον σκότωσε τον Κένεντι υπηρετώντας τα μεγάλα συμφέροντα έχει υποστηριχθεί, μιας και ο ίδιος θα εξυπηρετούσε καλύτερα τις επιδιώξεις των κροίσων της Αμερικής. Και βέβαια και η σύζυγος του Κένεντι, Τζάκι, φέρεται να πίστευε στην εμπλοκή του Τζόνσον στην προεδρική δολοφονία...

Η θεωρία της συγκάλυψης των ΟΥΦΟ

Όσο εξωφρενική κι αν ακούγεται, αποτελεί πράγματι δημοφιλέστατη συνωμοσιολογική πλοκή! Σύμφωνα λοιπόν με το σενάριο, ο Κένεντι βγήκε από τη μέση γιατί άρχισε να δείχνει έντονο ενδιαφέρον για τους εξωγήινους φίλους μας. Οι αποδείξεις εδώ έχουν να κάνουν με την περίφημη επιστολή του Κένεντι στη CIA, από την οποία απαιτούσε να δει τα απόρρητα αρχεία για την εξωγήινη δραστηριότητα που κατέγραφαν οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, αλλά και το σημείωμα του διευθυντή της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, στο οποίο ισχυρίζεται ότι «όπως πρέπει να ξέρετε, ο Lancer [το κωδικό όνομα του προέδρου Κένεντι που χρησιμοποιούσαν οι μυστικές υπηρεσίες] έχει αρχίσει να κάνει έρευνες σχετικά με τη δράση μας, κάτι που δεν μπορούμε να επιτρέψουμε». Τα αρχεία των ΑΤΙΑ της CIA είχαν ξεκινήσει το 1942 και ήταν η πρώτη φορά που πρόεδρος ζητούσε να μάθει τα απόρρητα ντοκουμέντα, ήταν λοιπόν εύλογο να τον δολοφονήσουν για να απαλλαγούν από την περιέργειά του...



Η θεωρία της Μαφίας

Σε σχέση με άλλες θεωρίες, η συγκεκριμένη εμφανίζεται αρκούντως πιο αληθοφανής. Τα αφεντικά του υπόκοσμου της Αμερικής συνεργάστηκαν σε τελική ανάλυση με τη CIA στις πολυάριθμες απόπειρες δολοφονίας του Φιντέλ Κάστρο, γιατί όχι λοιπόν και στον αφανισμό του αμερικανού προέδρου; Ο Κένεντι είχε βαλθεί εξάλλου να γκρεμίσει το οργανωμένο έγκλημα, εξαρθρώνοντας τα πολλά του παρακλάδια, και είχε εξουσιοδοτήσει τον αδελφό του Ρόμπερτ (Μπόμπι) Κένεντι, τότε γενικό εισαγγελέα, να κηρύξει τον ανένδοτο στη Μαφία για να απαλλαγούν οι ΗΠΑ από τη δράση των «νονών». Ο Jack Ruby άλλωστε, ο άνθρωπος που δολοφόνησε τον Lee Harvey Oswald, ήταν γνωστός στους κύκλους της Μαφίας, με το σενάριο να θέλει τα αφεντικά του υπόκοσμου να τον στέλνουν για να κλείσει το στόμα του δολοφόνου του Κένεντι και να συγκαλυφθεί έτσι η συνωμοσία. Παρά το γεγονός ότι το οργανωμένο έγκλημα είχε και κίνητρο και την απαραίτητη «τεχνογνωσία», δεν αποδείχτηκε ποτέ η φερόμενη εμπλοκή του στην υπόθεση...

Η θεωρία του Τζορτζ Μπους

Σύμφωνα με το δεύτερο σενάριο που εμπλέκει αμερικανό πρόεδρο στη δολοφονία Κένεντι, ο Τζορτζ Μπους (ο πατέρας) φέρεται να έχει συμμετάσχει στο σχέδιο εξόντωσης του προέδρου χρησιμοποιώντας τις διασυνδέσεις του τόσο στη CIA όσο και το οργανωμένο έγκλημα. Οι υποστηρικτές της θεωρίας παραθέτουν ως πειστήριο την παρουσία του Τζορτζ Μπους στο Ντάλας τη μέρα της δολοφονίας, τη μακρά και σκοτεινή εμπλοκή του στις δράσεις της CIA, αλλά και τους δεσμούς της οικογένειάς του με τη Μαφία. Το σενάριο κέρδιζε μάλιστα συνεχώς έδαφος και λαϊκό έρεισμα στις τόσες δεκαετίες, με τους συνωμοσιολόγους να το επεκτείνουν κατόπιν θεωρώντας ότι ο Μπους εμπλεκόταν τόσο στο Watergate όσο και στις τεταμένες σχέσεις ΗΠΑ-Ιράν!

Η θεωρία των Illuminati

Άλλο ένα συναρπαστικό συνωμοσιολογικό σενάριο, έχει να κάνει με τη μυστική κοινότητα των Illuminati, που φαίνεται να είναι πίσω από ό,τι συμβαίνει στον κόσμο εδώ και... πάντα! Η θεωρία έχει βέβαια να κάνει και με την αντίστοιχη της Federal Reserve Bank, την οποία κυβερνούσαν τα μέλη της απόκρυφης σέχτας και θορυβήθηκαν από το γεγονός ότι ο Κένεντι αποπειράθηκε να μειώσει την εξουσία τους, τόσο από το διάταγμα που εξέδωσε όσο και από την πρόθεσή του να σταματήσει τον Πόλεμο του Βιετνάμ, καθώς η ένοπλη σύγκρουση απέφερε στους σκοτεινούς τραπεζίτες (πλέον Illuminati) τεράστια ποσά. Και για να πάει το πράγμα στα όριά του, εναλλακτική εκδοχή της θεωρίας υποστηρίζει ότι και ο Κένεντι ήταν μέλος τους, με τον πατέρα του, Τζο Κένεντι, να αποτελεί ανώτερο στέλεχος της μυστικής οργάνωσης «Illuminati Bloodline» και να διατηρεί (φυσικά) σχέσεις και με τη Μαφία. Και ήταν βέβαια η σύνδεση των Κένεντι με τους Illuminati που έκανε τον Τζον να ανέλθει στο ύπατο αξίωμα της Αμερικής. Πώς να δεχτούν λοιπόν οι «Φωτισμένοι» ότι το καλό και υπάκουο παιδί στρεφόταν πια εναντίον τους;



Η θεωρία της KGB

Πώς είναι δυνατόν στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου να μην είχε εμπλοκή ο Νο 1 εχθρός της Αμερικής; Η Σοβιετική Ένωση και η KGB ειδικότερα είχαν κάθε λόγο να μισούν τον Κένεντι, από την ντροπιαστική φυσικά κατάληξη της κουβανικής πυραυλικής κρίσης του 1962! Ο ελεύθερος σκοπευτής Lee Harvey Oswald είχε εξάλλου σχέσεις με το Σιδηρούν Παραπέτασμα: η γυναίκα του ήταν Ρωσίδα, ο ίδιος είχε ταξιδέψει συχνά στην Ένωση και φερόταν να διατηρεί σχέσεις με ρώσους διπλωμάτες. Η KGB άλλωστε ευθυνόταν για τον φόνο της ερωμένης του Κένεντι, Mary Pinchot Meyer, η οποία ήταν σε θέση να αποκαλύψει την εμπλοκή των σοβιετικών μυστικών υπηρεσιών στη δολοφονία του προέδρου, αν πιστέψουμε φυσικά το συνωμοσιολογικό σενάριο. Σε μια παραλλαγή μάλιστα της ιστορίας, ο Lee Harvey Oswald ήταν όντως πράκτορας της KGB «προγραμματισμένος» να δολοφονήσει τον Κένεντι. Και μάλιστα η KGB προσπάθησε τελικά να ματαιώσει τη δολοφονία, αν και δυστυχώς άργησε. Το παιχνίδι των μυστικών υπηρεσιών φαντάζει πάντως εύλογο και υπάρχουν ιντριγκαδόρικα στοιχεία που φωτίζουν πτυχές της υπόθεσης...

Η θεωρία της ισραηλινής εμπλοκής

Είναι ποτέ δυνατόν μια από τις πλέον αποτελεσματικές και αδίστακτες μυστικές υπηρεσίες του κόσμου, η φοβερή και τρομερή Μοσάντ, να μην είχε σχέση με τη δολοφονία του Κένεντι; Τι κίνητρο είχαν οι Ισραηλινοί για να «φάνε» τον αμερικανό πρόεδρο; Μα την οργή τους από την προεδρική άρνηση να επιτρέψει στο Ισραήλ να κατασκευάσει πυρηνικό οπλοστάσιο. Στο ίδιο μήκος κύματος, ο τότε ισραηλινός πρωθυπουργός, David Ben-Gurion, μισούσε τον πατέρα του Κένεντι, Τζο, ο οποίος φερόταν να διακατέχεται από αντισημιτικά αισθήματα. Ο επόμενος αμερικανός πρόεδρος εξάλλου, ο Λίντον Τζόνσον, άλλαξε εντελώς ρότα στην πυρηνική πολιτική των ΗΠΑ, κάτι που αποδεικνύει στα μυαλά των συνωμοσιολόγων ότι πίσω από τη δολοφονία Κένεντι ήταν το Ισραήλ. Μέχρι και ο πάντα αμερόληπτος Καντάφι πίστευε αυτή τη θεωρία...

Η θεωρία του ομοφυλοφιλικού κύκλου

Αν πρέπει να πιστέψουμε αυτή την ιδιαιτέρως περίεργη ιστορία, ο πρόεδρος Κένεντι δολοφονήθηκε για την πλάκα του πράγματος! Σύμφωνα λοιπόν με τον τότε εισαγγελέα της Νέας Ορλεάνης Jim Garrison, ο πιλότος David Ferrie ήταν ο κινητήριος μοχλός πίσω από το δολοφονικό πλάνο: «επρόκειτο απλώς για ομοφυλοφιλική δολοφονική συγκίνηση, συν την έξαψη του να γλιτώσεις από τον τέλειο φόνο», δήλωσε ο εισαγγελέας Garrison για να συνεχίσει: «ο Τζον Κένεντι ήταν ότι δεν ήταν ο Dave Ferrie - ένας πετυχημένος, όμορφος, δημοφιλής, πλούσιος και αρρενωπός άντρας». Πράγμα που έφτανε στη συλλογιστική του εισαγγελέα για να οργανώσει ο ομοφυλόφιλος πιλότος τη δολοφονία του προέδρου! Έχει όμως κι άλλο, καθώς για τον Garrison οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, οι δολοπλόκοι πίσω από την εξόντωση του Κένεντι ήταν διεστραμμένοι ομοφυλόφιλοι που αντλούσαν ικανοποίηση από τη σκευωρία οργάνωσης και εκτέλεσης της προεδρικής δολοφονίας. Δυστυχώς βέβαια κάποιοι πήραν τη θεωρία στα σοβαρά, αφού ο Ferrie πέθανε κατά τη διάρκεια της εισαγγελικής έρευνας του Garrison (από ενδοκρανιακό ανεύρυσμα, σύμφωνα με την ιατροδικαστική έκθεση)...



Η θεωρία της CIA

Εδώ μιλάμε για το σενάριο των σεναρίων, αυτό που έχει να κάνει με κάθε άλλο και εμπλέκεται με όλες τις θεωρίες που έχουν κατά καιρούς προταθεί! Αποτελεί τον απόλυτο συνδετικό κρίκο των θεωριών συνωμοσίας, το σημείο που τέμνονται όλες: είτε ήταν ο Λίντον Τζόνσον, είτε η Ομοσπονδιακή Τράπεζα, είτε η Μαφία, είτε τα ΟΥΦΟ, είτε η Κούβα, η CIA έβαλε το σκοτεινό χεράκι της στην υπόθεση. Εναλλακτικά, αντικαταστήστε τη CIA με το FBI ή το Πεντάγωνο και πάλι όλα δένουν μια χαρά! Η CIA ωστόσο είχε και τους δικούς της λόγους να ξεπαστρέψει τον Κένεντι: ήθελε να εκδικηθεί τον πρόεδρο για την αποτυχημένη εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων, την ίδια στιγμή που φοβόταν πιθανή αποδυνάμωσή της (ο Κένεντι είχε βάλει τον αδερφό του, Μπόμπι, να επιτηρεί στενά τα πεπραγμένα της) και άλλα πολλά, μέχρι και για τους εξωγήινους θα μπορούσε να τον βγάλει από τη μέση, αφού ούτως ή άλλως λειτουργεί αυτόνομα και δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν, σύμφωνα πάντα με τη συνωμοσιολογική λογική. 



Η θεωρία της Κούβας εμπλέκεται και εδώ, με τη CIA να επιστρατεύει εξόριστους κουβανούς αντάρτες για να σκοτώσουν τον Κένεντι, κάτι που μας φέρνει στην επικράτεια του σεναρίου του δεύτερου εκτελεστή, κι αυτός δάκτυλος της CIA. Τέτοιο είναι μάλιστα το λαϊκό έρεισμα της συγκεκριμένης θεωρίας που η CIA αναγκάστηκε να αφιερώσει ξεχωριστό τμήμα στην επίσημη ιστοσελίδα της αρνούμενη τις κατηγορίες! Κατηγορεί φυσικά ευρωπαίους αριστερούς -αλλά και τον αμερικανικό Τύπο- για τη διάδοση του σεναρίου της εμπλοκής της στη δολοφονία Κένεντι...
πηγή

Καλό μήνα και καλό χειμώνα

Κρατήστε μακριά από το κρύο τις ψυχές σας.

Καλό μας μήνα!

Ας χαρούμε τον μήνα σύμβολο της Αγάπης. Ας προσφέρουμε όσο περισσότερη χαρά στους γύρο μας, ώστε να την νιώθουμε ολόψυχα. Γεμίζουμε τις μπαταρίες μας, με μια σκέψη στο μυαλό: Μετά το χειμώνα έρχεται άνοιξη. Ας προετοιμαστούμε για την άνθιση της ψυχής μας.

Υ.Γ. Η φωτογραφία έχει τίτλος «Ευτυχία» (Happiness) και την πήρα από την αγαπημένη μου σελίδα στο fb: The Eyes of Children around the World