Μιλάμε όμως πολύ ανάδρομος!

apropos

mind the gap

    

            του Δημήτρη Χαντζόπουλου

                     Ανάδρομος Βαγγέλης...

http://mementumvivere.blogspot.gr

Παγκόσμια Ημέρα για την Υπενθύμιση του Δουλεμπορίου και της Κατάργησής του

Στις 23 Αυγούστου 1791 άρχισε η εξέγερση των μαύρων δούλων στη νήσο Ισπανιόλα της Καραϊβικής (σημερινή Αϊτή και Δομηνικανική Δημοκρατία), που οδήγησε στην κατάργηση του διατλαντικού εμπορίου δούλων.

Η επέτειος αυτή από το 1998 εορτάζεται ως μια ευκαιρία για περίσκεψη και μελέτη για τα ιστορικά αίτια, τις μεθόδους και τις συνέπειες αυτής της τραγωδίας για το ανθρώπινο γένος.

Άκου Ανθρωπάκο!

Άκου Ανθρωπάκο! ~ Βίλχελμ Ράϊχ (απόσπασμα)

 "Ξέρεις, Ανθρωπάκο, πως θα ένιωθε ένας αητός άμα έκλωθε αυγά μιας κότας; Αρχικά ο αητός νομίζει ότι θα κλωσσήσει μικρά αετόπουλα που θα μεγαλώσουν. Μα εκείνο που βγαίνει από τα αυγά δεν είναι παρά μικρά κοτόπουλα. Απελπισμένος ο αητός εξακολουθεί να ελπίζει πως τα κοτόπουλα θα γίνουν αητοί. Μα που τέτοιο πράμμα! Τελικά δε βγαίνουν παρά κότες που κακαρίζουν. Όταν ο αητός διαπιστώνει κάτι τέτοιο βρίσκεται στο δίλημμα αν πρέπει να καταβροχθίσει όλα τα κοτόπουλα και τις κότες που κακαρίζουν. Μα συγκρατείται. Κι' ό,τι τον κάνει να συγκρατηθεί είναι μια μικρή ελπίδα· πως ανάμεσα στα τόσα κοτόπουλα, μπορεί κάποτε να βρεθεί ένα αητόπουλο, ικανό σαν εκείνον τον ίδιο, ένα αητόπουλο που από την ψηλή φωληά του θ' ατενίζει μακριά κόσμους καινούριους, σκέψεις καινούριες, καινούρια σχήματα ζωής. Μόνο αυτή η ανεπαίσθητη ελπίδα κρατάει το λυπημένο, τον αποξενωμένο αητό από την απόφασή του να φάει όλα τα κοτόπουλα και όλες τις κότες που κακαρίζουν, και που δεν βλέπουν ότι τα κλωσσάει ένας αητός, δεν καταλαβαίνουν ότι ζούνε σ' ένα ψηλό, απόμακρο βράχο, μακριά από τις υγρές και σκοτεινές κοιλάδες. Δεν ατενίζουν την απόσταση, όπως κάνει ο απομονωμένος αητός. Μόνο καταβροχθίζουν και καταβροχθίζουν, όλο καταβροχθίζουν ό,τι φέρνει ο αητός στη φωλιά.

Οι κότες και τα κοτόπουλα άφησαν τον αητό να τα ζεστάνει κάτω από τα μεγάλα και δυνατά του φτερά όταν απ' όξω κροτάλιζε η βροχή και αναβροντούσαν οι καταιγίδες που 'κείνος άντεχε δίχως καμμιά προστασία. Όταν τα πράμματα γίνονταν σκληρότερα, του πέταγαν μικρές μυτερές πέτρες από κάποια ενέδρα για να τον χτυπήσουν και να τον πληγώσουν. Όταν ο αητός αντιλήφθηκε την κακοήθεια ετούτη, πρώτη του αντίδραση ήταν να τα ξεσχίσει σε χίλια κομμάτια. Μα το ξανασκέφτηκε κι' άρχισε να τα λυπάται. Κάποτε, έλπισε, θα βρισκόταν - έπρεπε να βρεθεί - ανάμεσα στα τόσα κοντόφθαλμα κοτόπουλα που κακάριζαν και καταβρόχθιζαν ό,τι έλαχε μπροστά τους, ένας μικρός αητός σαν τον ίδιο του τον εαυτό.

Ο μοναχός αητός μέχρι σήμερα δεν έχει εγκαταλείψει την ελπίδα. Κι' εξακολουθεί να κλωσσάει κοτόπουλα.

Δεν θέλεις να γίνεις αητός, Ανθρωπάκο. Γιαυτό σε τρώνε τα όρνεα. Φοβάσαι τους αητούς κι' έτσι ζεις κοπαδιαστά και κοπαδιαστά εξολοθρεύεσαι. Γιατί μερικά από τα κοτόπουλα σου έχουν κλωσσήσει αυγά όρνεων. Και τα όρνεά σου έχουνε γίνει οι Φύρερ σου ενάντια στους αητούς, τους αητούς που θελήσανε να σε οδηγήσουν σε μακρινότερες, πιο υποσχετικές αποστάσεις. Τα όρνεα σε δίδαξαν να τρως ψοφίμια και ν'ασαι ικανοποιημένος με ελάχιστα σπειριά σιτάρι. Σ' έμαθαν και να ορύεσαι "Ζήτω, ζήτω, Μέγα Όρνεο!". Τώρα λιμοκτονείς και πεθαίνεις κι' ακόμη φοβάσαι τους αητούς που κλωσσάνε τα κοτόπουλά σου."

I AM GREEK AND I WANT TO GO HOME («Είμαι Ελληνίδα και θέλω να επιστρέψω στη Γη μου!»)

http://iamgreek.gr/

Ξυπόλυτα Οικονομικά

SOS: Έκκληση βοήθειας από 13χρονο καρδιοπαθή

Επιστολή-έκκληση έστειλε ένας 13χρονος στη zougla.gr, ο οποίος έχει χρόνιο πρόβλημα με την καρδιά του και ζητά τη βοήθεια όλων μας προκειμένου να μεταβεί στο Βερολίνο και να υποβληθεί σε επέμβαση με λέιζερ. 
Ο μικρός ονομάζεται Αντώνης-Μιχαήλ Γουλιδάκης και ο αριθμός λογαριασμού που διατηρεί στην Εθνική Τράπεζα είναι: 461/719413-73.
«Είμαι ένα μικρός 13 ετών. Από τότε που γεννήθηκα έχω πρόβλημα με την καρδιά μου. Οι γονείς μου κάνουν ότι μπορούν όπως και τώρα που πρέπει να με πάνε στο Βερολίνο για να κάνω λέιζερ. Το ποσό που χρειάζονται είναι περίπου 12.000 ευρώ.
Κανένας όμως δεν βοηθάει. Αν μπορείτε κάντε μια μικρή ανακοίνωση για μένα. Δεν θα ζήσω και το ξέρω για να μπορέσω να γίνω σεφ, αλλά θέλω να κάνω κάποια πράγματα εφόσον πάνε όλα καλά και γυρίσω. Θέλω να κάνω επιτέλους γυμναστική μετά από 13 χρόνια με τους συμμαθητές μου. Ευχαριστώ, ο μικρός Αντώνης» αναφέρει μεταξύ άλλων ο μικρός στη συγκλονιστική επιστολή του.

όσο υπάρχουν ΑΝΘΡΩΠΟΙ...

Ο Σ. ήρθε από το Πακιστάν για να βρεί μια καλύτερη ζωή. Δουλεύει σε μηχανουργείο. Είναι καλός τεχνίτης. Ξέρει ηλεκτροσυγκόλληση, οξυγονοκόλληση, στράντζα, σχεδόν όλες τις δουλειές του μηχανουργείου.

 Φοιτά στο Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά γιατί θέλει να μάθει καλά την ελληνική γλώσσα. «Αγαπώ αυτή τη χώρα και τους ανθρώπους της και παρά τις δυσκολίες θέλω να μείνω εδώ» λέει.

 Την Κυριακή 8 Ιουλίου το σχολείο μας είχε τη γιορτή λήξης των μαθημάτων. Ο Σ. ξεκίνησε από το σπίτι του στη Νίκαια στις 4:30 μ.μ. για να έρθει στο σχολείο νωρίτερα, γιατί εκείνος και η τάξη του είχαν την ευθύνη να ετοιμάσουν τον αύλειο χώρο, όπου θα γινόταν η γιορτή.

 Κατεβαίνοντας την 7η Μάρτη, ρατσιστές με 15 περίπου μηχανές, όρμησαν πάνω του. Ο Σ. δεν μάσησε. Έπιασε αυτόν που πλησίασε να τον χτυπήσει, τον ακινητοποίησε και χρησιμοποιώντας τον σαν ασπίδα προσπάθησε να αμυνθεί.

 Οι άλλοι τον περικύκλωσαν ουρλιάζοντας και βρίζοντας. Τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα για κείνον όταν άκουσε μια φωνή «Φίλε-φίλε μπές μέσα!». Ήταν ένας ταξιτζής που περνούσε εκείνη την ώρα. Ο Σ. έσπρωξε το ρατσιστή προς το μέρος των πολλών και μπήκε τρέχοντας στο ταξί που ξεκίνησε πριν καλά-καλά προλάβει να κλείσει την πόρτα.

 Οι ρατσιστές κυνήγησαν το ταξί στους δρόμους της Κοκκινιάς. Ένας με ένα ρόπαλο έσπασε το πίσω τζάμι. Σταμάτησαν να τους κυνηγούν μόνο όταν έφτασαν κοντά στο σχολείο. Ο Σ. έβγαλε ένα εικοσάευρω για να πληρώσει. Ο ταξιτζής του είπε «Φύγε-φύγε φίλε κινδυνεύουμε».

 Ο Σ. έτρεξε στο σχολείο. Πονούσε στην πλάτη και μας περιέγραψε όλα όσα συνέβησαν. «Δεν πρόλαβα ούτε να τον ευχαριστήσω. Μου έσωσε τη ζωή. Θέλω να τον συναντήσω» μας είπε.

Και για μας είναι τιμή να γνωρίσουμε έναν τέτοιο άνθρωπο. Μας συγκινεί η πράξη του. Μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε και δείχνει πως υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που με κίνδυνο τη ζωή και την περιουσία τους υπερασπίζονται τον συνάνθρωπό τους.

 Αν με κάποιο τρόπο φτάσει αυτό το μήνυμα στον γενναίο, ανθρωπιστή και δημοκράτη ταξιτζή, oι πόρτες του σχολείου είναι ανοιχτές για κείνον και ο Σ. ο μαθητής μας, κρατάει ακόμα ένα μεγάλο ευχαριστώ και περιμένει… “

Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά